Η λεμονιά

Το έργο είναι εμπνευσμένο από τις κασέτες που έγραφε η μητέρα της ηθοποιού Αλεξάνδρας Ούστα. Στις κασέτες αυτές ακούμε μια νέα γυναίκα να προσπαθεί να πείσει την οικογένεια -και τον εαυτό της- ότι όλα πάνε καλά, ενώ η ίδια υποφέρει. Εγκλωβισμένη σε μια μοναξιά που θεωρείται φυσική από την κοινωνία και ενισχύεται από το μέρος και την εποχή, η “λεμονιά” αρχίζει να μαραζώνει αφού δεν την ποτίζει πια κανείς. Η ερμηνεύτρια αναφέρει: “Η μητέρα μου έζησε τη δεκαετία του ’70 στη Σαουδική Αραβία ακολουθώντας τον άνδρα της στη δουλειά του, αλλά αντί για γράμματα στην οικογένεια της έγραφε κασέτες. Κασέτες γεμάτες ψέματα για το πόσο ευτυχισμένη ήταν, για το πόσο όμορφα περνούσε στο γάμο της. Σήμερα, 14 χρόνια μετά το θάνατο της ξανακούω αυτές τις κασέτες προσπαθώντας να ανακαλύψω αν υπάρχει κάποιο θαμμένο μήνυμα στο χρόνο για όσα συνέβησαν εκεί”.

Ερμηνεύει: Αλ. Ούστα.