Σοφία Μανώλη©
Ο Περικλής Μοσχολιδάκης γράφει για την πρώτη παράσταση της νεοσύστατης θεατρικής ομάδας Ρέκτις με τίτλο "Απόγνωση”, σε δικό του κείμενο και σκηνοθεσία, που παρουσιάζεται στο θέατρο Αλκμήνη. Ως δάσκαλος των τεσσάρων νέων ηθοποιών Φωτεινής Βακάκη, Ιωάννας Νικολάου, Κατερίνας Στρατή και Χριστίνας Αναστασιάδου στη δραματική σχολή, δέχτηκε την πρόταση τους να συνεργαστούν και να μιλήσουν μέσα από την παράσταση για τη βία, την γυναικοκτονία, τον έρωτα, την εκδίκηση και την προδοσία.
Η δημιουργία της ομάδας Ρέκτις
Η θεατρική ομάδα Ρέκτις δημιουργήθηκε από τέσσερις νέες ηθοποιούς που μετά την αποφοίτησή τους από τη Δραματική Σχολή, αποφάσισαν να συνεργαστούν και να δημιουργήσουν μια επαγγελματική θεατρική ομάδα, παίρνοντας το μέλλον τους στα χέρια τους. Να δουλέψουν μαζί, να εκφραστούν, να πάρουν θέση μέσα από την Τέχνη του Θεάτρου στα κοινωνικά προβλήματα και να δώσουν το προσωπικό δικό τους ιδιαίτερο στίγμα. Στη συνέχεια μου πρότειναν να συνεργαστούμε και να γράψω και να σκηνοθετήσω την πρώτη τους παράσταση, ως δάσκαλος τους στη Δραματική Σχολή. Έτσι γράφτηκε η "Απόγνωση” και τώρα ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε το αποτέλεσμα της εξαιρετικής μας συνεργασίας στους θεατές.
Τι ενέπνευσε την "Απόγνωση”
Ένιωθα και νιώθω την ανάγκη να μιλήσω, να πάρω θέση, να φωνάξω δυνατά για το θέμα της βίας ενάντια στη γυναίκα, για την κακοποίηση κάθε μορφής, για τη γυναικοκτονία, για όλη αυτή την τραγωδία που έχει ως όχημα και θλιβερό πρόσχημα τον έρωτα. Ένα φαινόμενο που τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο γιγαντώνεται και ταράζει καρδιές και συνειδήσεις. Το κείμενο του έργου προέκυψε μέσα από όλα αυτά τα γεγονότα, φανερά και απόκρυφα, που συνταράζουν την καθημερινότητά μας. Όλα αυτά που μαθαίνουμε, που γνωρίζουμε, που αντιλαμβανόμαστε, που υποψιαζόμαστε. Όλες αυτές τις ιστορίες που δεν αφορούν κάποια φανταστικά πρόσωπα σε έναν μακρινό πλανήτη αλλά γυναίκες κάθε ιδιότητας και κάθε ηλικίας που ζουν δίπλα μας, που μπορεί να βρίσκονται στο οικογενειακό, στο επαγγελματικό, στο φιλικό ή στο κοινωνικό μας περιβάλλον και βιώνουν αυτήν την πρωτοφανή τραγωδία.
Τα θέματα που διαπραγματεύεται η παράσταση
Οι πέντε μονόλογοι και τα υπόλοιπα κείμενα που απαρτίζουν το έργο, έχουν ως θέμα τους τον έρωτα - ατύχημα και τον έρωτα - σφοδρή μετωπική σύγκρουση με, σχεδόν, αποκλειστικά θύματα τις γυναίκες. Η κάθε μια ιστορία είναι μια ιστορία βαριάς κακοποίησης με πρωταγωνίστριες αναγνωρίσιμες γυναίκες της διπλανής πόρτας που πέφτουν θύματα βίας που φτάνει μέχρι και τη γυναικοκτονία. Καθημερινές γυναίκες, που, παρασυρμένες από τον έρωτα ή την αγάπη, χωρίς να το καταλάβουν, γλιστρούν αργά και σταθερά σε έναν δρόμο δίχως γυρισμό, ανέχονται τους κακοποιητές τους στο όνομα της οικογένειας ή της αγάπης και μετατρέπονται σε θύματα. Συντρίβονται σωματικά, ηθικά και ψυχολογικά και πολλές φορές χάνουν και τη ζωή τους, σαν πεταλούδες που έλκονται από τη λάμπα και καίγονται και χάνονται για πάντα.
