© Karol Jarek
Το Εθνικό Θέατρο, μετά από την περίοδο των καταλήψεων, φαίνεται να συνεχίζει δυναμικά την πορεία του. Μέσα από δημοσιογραφικές πηγές, το "α" έμαθε τα νέα της τρέχουσας επιτυχίας του, αλλά και των βλέψεων του καλλιτεχνικού διευθυντή Γιάννη Μόσχου για τη νέα χρονιά.
Το θεατρικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει ξανά δύο πολύ επιτυχημένες παραγωγές . Μιλώντας για παραστάσεις που λάτρεψε το κοινό, δεν θα μπορούσαν να λείψουν από τη νέα σεζόν "Τα φώτα της πόλης”. Το νοσταλγικό, τρυφερό αλλά και βωβό μιούζικαλ, που φέρνει στη σκηνή την ομώνυμη ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στον "Ελληνικό κόσμο”. Την ίδια στιγμή, το θέατρο "Κιβωτός” πρόκειται να φιλοξενήσει από του χρόνου τον σαρκαστικό και σουρεάλ "Άνθρωπο από το Παντόλσκ”.
Μεγάλη επιτυχία γνωρίζουν, βέβαια, και οι τρέχουσες παράστασεις του Εθνικού ("Ρωμαίος και Ιουλιέτα”, "Μια νύχτα στην Επίδαυρο”, "Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα”, "Ιστορίες για να μην κοιμάσαι"), με τα εισιτήρια να εξαντλούνται με ταχείς ρυθμούς. Για το επίσης φετινό "Goodbye, Lindita” χρειάζεται να γίνει ειδική αναφορά, καθώς αναμένεται να ταξιδέψει σε δύο χώρες του εξωτερικού τον ερχόμενο θεατρικό χειμώνα. Η δράση αυτή φαίνεται να είναι καρπός του showcase που διοργανώθηκε πρόσφατα από το Εθνικό, στο πλαίσιο της διεθνούς εξωστρέφειας. Σε αυτήν, άλλωστε, ποντάρει σίγουρα ο Γιάννης Μόσχος, που βρίσκεται συνεχώς σε επαφές με το εξωτερικό.
Ιδιαίτερα αισιόδοξα προβλέπονται τα πράγματα και στον οικονομικό τομέα, με την ένταξη του κτιρίου Ρεξ στο Ταμείο Ανάκαμψης (ενίσχυση που υπολογίζεται στα 6 εκατομμύρια), αλλά και τη στήριξη που προβλέπεται τη νέα σεζόν από τη Δ.Ε.Η.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ο άνθρωπος απ’ το Παντόλσκ
Ο Νικολάι, κάτοικος του Παντόλσκ, μιας άχρωμης πόλης στην περιφέρεια της Μόσχας, συλλαμβάνεται χωρίς να ξέρει γιατί και μεταφέρεται σε ένα αστυνομικό τμήμα. Εκεί έρχεται αντιμέτωπος με τους αστυνομικούς του τμήματος, οι οποίοι τον υποβάλλουν σε μια εκκεντρική ανάκριση, που περιλαμβάνει από ασκήσεις παρατηρητικότητας και κιναισθησίας μέχρι ερωτήσεις που αφορούν την ιστορία της πόλης του, την αβάν-γκαρντ τέχνη και τις ερωτικές του σχέσεις. Η ανάκριση αυτή, μέχρι την απρόσμενη εξέλιξή της, θα δοκιμάσει τα όρια της λογικής του, σε ένα θρίλερ με κωμικά στοιχεία που ασκεί κριτική στην κυρίαρχη κουλτούρα της εποχής, η οποία επιβάλλει να αντλείς ευχαρίστηση από τη ζοφερή πραγματικότητα.
Τα φώτα της πόλης
Η κορυφαία ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν και μία από τις καλύτερες όλων των εποχών γίνεται ένα μεγάλο μουσικό θέαμα για όλη την οικογένεια με πρωταγωνιστή τον Σαρλό και φόντο τον Μεσοπόλεμο.
Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα
Για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή παρουσιάζεται το έργο που χαρτογραφεί την άνοδο του ναζισμού, εκθέτοντας την ευθύνη της στάσης μας απέναντι στην Ιστορία, από τον συγγραφέα του θρυλικού “Άγγελοι στην Αμερική”. Στο επίκεντρο οι συναντήσεις μιας παρέας αριστερών καλλιτεχνών που ξεκινούν από την Πρωτοχρονιά του 1932, στο σπίτι της ηθοποιού Άγκνες στο Βερολίνο, και συνεχίζονται για ενάμιση χρόνο, αποκαλύπτοντας πώς η πολιτική αναταραχή μπορεί να αλλάξει σταδιακά τις ισορροπίες στις ανθρώπινες σχέσεις. Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης Γιάννης Μόσχος: «Το έργο του Κούσνερ μάς βάζει απέναντι σε έναν καθρέφτη να κοιτάξουμε στο παρελθόν το δικό μας μέλλον».
Μια νύχτα στην Επίδαυρο
Ένας σπουδαίος πολυσυλλεκτικός θίασος συναντιέται στη σκηνή για μια μουσική παράσταση με άρωμα Επιδαύρου. Μια σαρκαστική κωμωδία για τη ζωή, το θέατρο και την ελληνική πραγματικότητα.
Goodbye, Lindita
Ο πολυσχιδής καλλιτέχνης παρουσιάζει μια προσωπικής σύλληψης εικαστική περφόρμανς, εμπνευσμένη από τα ταφικά έθιμα και τις παραδόσεις των Βαλκανίων, που επικεντρώνεται στο θέμα του θανάτου, του πένθους και της διαχείρισης της απώλειας. Η παράσταση διαδραματίζεται σε ένα απλοϊκό σπίτι με στοιχειώδη έπιπλα και ξεκινά από τις καθημερινές, σχεδόν μηχανικές δραστηριότητες ενός μεσήλικου ζευγαριού. Σύντομα τα πράγματα αλλάζουν και, μπροστά στα μάτια των θεατών, ο οικείος χώρος σταδιακά μετουσιώνεται, συμμετέχοντας μαζί με τους ερμηνευτές σε μία αποχαιρετιστήρια ταφική τελετουργία που οδηγείται ολοένα στην κλιμάκωση. Το έργο, μέσα από την δυνατή του, συνομιλεί προσωπικά με κάθε θεατή, χωρίς, μάλιστα, να αξιοποιεί καθόλου τον λόγο.
Ρωμαίος και Ιουλιέτα
Έρωτας και θάνατος συνυπάρχουνι στην συγκλονιστική ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας που ανεβαίνει σε μια παράσταση που φωτίζει αυτές τις αντίρροπες δυνάμεις και αντιπαραβάλλει την ομορφιά (αλλά και την ήττα) του έρωτα απέναντι στην ασχήμια ενός παρηκμασμένου κόσμου..
