Οι αλλοτινοί καταληψίες κάποτε γίνονται σταρ –συνέβη με τους Γιάννη Κακλέα, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Άντζελα Μπρούσκου, Δημήτρη Παπαϊωάννου. Γενιές ολόκληρες πειραματιστών περνούν από τα υπόγεια στα σαλόνια – οι Blitz και οι Vasistas διαπρέπουν στη Στέγη, οι Αζάς – Τσινικόρης διευθύνουν την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Μήπως, τελικά, σε τεχνο-καπιταλιστικούς καιρούς, το underground χωράει παντού, ο πειραματισμός ενσωματώνεται και αξιοποιείται από το σύστημα, περνώντας στις λαμπερές σκηνές; Ή μήπως υπάρχουν πάντα εστίες αντίστασης, αντιθεσμικές κινήσεις που υπονομεύουν τα φαινόμενα και κυοφορούν το ακραίο;
Η απάντηση είναι ίσως κάπου εκεί έξω: στις καλλιτεχνικές καταλήψεις του Εμπρός και του Green Park ή στις ολονυχτίες του Κωνσταντίνου Ντέλλα στα υπόγεια του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά και στις DIY περφόρμανς στο «Μπαγκλαντές» και στα αθηναϊκά διαμερίσματα που μετατρέπονται για λίγες βραδιές σε σκηνές θεάτρου. Μόρτικα αριστουργήματα είναι οι περφόρμανς του Άρη Μπινιάρη και φόρος-τιμής στο ρομαντικό decadence εκείνες των Bijoux de Kant. Νέα πρόσωπα ενδίδουν διαρκώς στο «αλλιώτικο». Παράδειγμα; Ο Δημήτρης Λάλος ανεβάζει –σαν μεταπολεμική Πιετά– τη «Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια» (φωτό) στην Ακαδημία Πλάτωνος.
Ένα ερώτημα πάντα θα αιωρείται: Έστω ότι υπάρχει underground σκηνή στην Αθήνα. Πόσο στ’ αλήθεια underground είναι;
Περισσότερες πληροφορίες
Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια
Η Στέλλα είναι μια γυναίκα ελεύθερη, που αντιστέκεται σε μια ολόκληρη κοινωνία για να δώσει λίγο φως στις προκαταλήψεις που μας στοιχειώνουν.
Μπέκετ_Παράθυρο
Η παράσταση διαδραματίζεται σε ένα διαμέρισμα 2ου ορόφου επί της οδού Τσιμισκή και βασίζεται στα έργα «Λίκνισμα», «Ανάσα» και «Πατήματα» του Σάμιουελ Μπέκετ.
Insomnia Greca
Μεταμεσονύκτια διαδραστική περφόρμανς με βασικό άξονα την έννοια του «ξένου» στους χώρους του θεάτρου. O κάθε θεατής επιλέγει την ώρα εισόδου και εξόδου
Ωδές στον πρίγκιπα
Μια αλλόκοτη, ξέφρενη μετα-ποπ εικονοποίηση της ομώνυμης ποιητικής συλλογής του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου
