Ίρις Τουλιάτου. μητέρες

Το να τιμάς μία νέα οικογένεια παρουσιάζοντας με άβολο τρόπο τους υπάρχοντες και μελλοντικούς δεσμούς είναι ίσως περίεργο, αλλά το θέμα εδώ δεν είναι ο θεσμός του μουσείου ή της γκαλερί, αλλά η καλλιτεχνική πρακτική και η συμβολική και υλική οικονομία μέσα στην οποία υπάρχει αυτή. Όταν η Ίρις Τουλιάτου ξεκίνησε την υλοποίηση της έκθεσης "μητέρες", δεν ήταν σαφές αν αυτό ήταν καν εφικτό. Πολλά ερωτήματα ξεπήδησαν από την καλλιτεχνική αυτή διαδικασία. Αν η μητέρα είναι ακόμα το πρότυπο της επιτυχημένης θηλυκότητας, η κατ’ εξοχήν ηθική μορφή, οι μητέρες που παρουσιάζονται στην έκθεση ενσαρκώνουν τη φροντίδα, τα εφόδια, την ανακούφιση, τις αρνήσεις, τις αποτυχίες, την ανάπαυση και την ανακοπή. Είναι συνηθισμένες, είναι υπερβολικές, δεν έχουν τίποτα άλλο, είναι ανοιχτές σε μία μελλοντική κυκλοφορία ή είναι ένα τέλος μέσα τους.