Πάνω από 70.000 θεατές έχουν επισκεφθεί τη μεγάλη ομαδική έκθεση "Modern Love (H αγάπη στα χρόνια της ψυχρής οικειότητας)" σε επιμέλεια Κατερίνας Γρέγου, καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΕΜΣΤ, όπως και τον υπόλοιπο εκθεσιακό κύκλο του ΕΜΣΤ που ξεκίνησε στις 16 Δεκεμβρίου 2022.
Διαβάστε Επίσης
Μετά τους 50.000 επισκέπτες του προηγούμενου εκθεσιακού κύκλου με κέντρο την έκθεση "Statecraft. Διαμορφώνοντας το κράτος", ο αριθμός αυτός, που αποτελεί νέο ρεκόρ επισκεψιμότητας για το ΕΜΣΤ, δείχνει το ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον του κοινού και τον κεντρικό ρόλο που έχει το μουσείο στην πολιτιστική ζωή της Αθήνας.
Με κέντρο το "Modern Love (H αγάπη στα χρόνια της ψυχρής οικειότητας)", οι εκθέσεις Ελένη Μπαγάκη. Something like a poem, a nude, and flowers in a vase, Έρικα Σκούρτη. Όλα τα Πρόσωπά σου (Profiles of You), Hannah Toticki. Τα πάντα, παντού, διαρκώς και Dan Perjovschi. The Long Wall Report, το πρόγραμμα του ΕΜΣΤ εστίασε στην ψηφιακή τεχνολογία και στο διαδίκτυο, στην επιρροή τους στις σύγχρονες κοινωνίες, στη σχέση τους με την εργασία, το σώμα και το λόγο, στις περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις. Οι εκθέσεις του ΕΜΣΤ πλαισιώθηκαν από ένα εκτενές δημόσιο πρόγραμμα, εκπαιδευτικά προγράμματα και ξεναγήσεις, ενώ όλες οι εκθέσεις συνοδεύονται από έντυπο ή ψηφιακό κατάλογο.
Ήδη ολοκληρώθηκαν οι εκθέσεις της Ελένης Μπαγάκη και της Έρικας Σκούρτη και στις 27 Μαΐου ολοκληρώνεται η έκθεση της Hannah Toticki. Λόγω της μεγάλης προσέλευσης του κοινού η έκθεση "Modern Love (Η αγάπη στα χρόνια της ψυχρής οικειότητας)" παρατείνεται έως τις 5 Νοεμβρίου, ενώ η έκθεση "Γιατί είμαστε μαζί του" Μιχαήλ Καρίκη παρατείνεται έως τις 8 Οκτωβρίου 2023.
Διαβάστε Επίσης
Ο καλοκαιρινός κύκλος εκθέσεων του ΕΜΣΤ θα ξεκινήσει στις 30/6. Περισσότερες πληροφορίες θα ανακοινωθούν σύντομα.
Περισσότερες πληροφορίες
Modern Love. Η αγάπη στα χρόνια της ψυχρής οικειότητας
Μια ομαδική έκθεση που εξερευνά την «H αγάπη στα χρόνια της ψυχρής οικειότητας». Η ψηφιακή τεχνολογία και το διαδίκτυο απασχολούν εδώ τους καλλιτέχνες: η επιρροή τους στις σύγχρονες κοινωνίες, η σχέση τους με τον εργασιακό τομέα, το σώμα και το λόγο. Ο υπότιτλός της έκθεσης είναι δανεισμένος από το βιβλίο της Eva Illouz, «Cold Intimacies: The Making of Emotional Capitalism», που αναλύει πώς οι σύγχρονες στενές, οικείες σχέσεις καθορίζονται όλο και περισσότερο από οικονομικά και πολιτικά μοντέλα διαπραγμάτευσης και ανταλλαγής.
Μιχαήλ Καρίκης. Γιατί είμαστε μαζί
Το έργο του Καρίκη διακρίνεται για την προσωπική του συμμετοχική πρακτική, που συνδυάζει βίντεο και ήχο και στοχεύει στην ανάδειξη κοινωνικών, πολιτικών και περιβαλλοντικών εντάσεων από το παρόν και την πρόσφατη ιστορία. Σε συνεργασία πάντα με ομάδες ανθρώπων, όπως μαθητές, εργαζόμενους, συνταξιούχους ή ακτιβιστές, και αντλώντας έμπνευση από την παγκόσμια βιομηχανική και πολιτική ιστορία, τη λογοτεχνία και τη μουσική πρωτοπορία, ο καλλιτέχνης ενορχηστρώνει και καταγράφει μουσικά συμβάντα που διανοίγουν χαραμάδες ελπίδας σε ένα μέλλον το οποίο προδιαγράφεται δυσοίωνο. Η έκθεση δομείται πάνω σε έξι κομβικές βιντεο-ηχητικές εγκαταστάσεις από την καλλιτεχνική πορεία του Μιχαήλ Καρίκη την τελευταία δεκαετία: Weather Orchestra (2022), Surging Seas (2022), Ferocious Love (2020), No Ordinary Protest (2018), Children of Unquiet (2014) και Sounds from Beneath (2011-2012). Οι εγκαταστάσεις αυτές συμπληρώνονται και αναπτύσσονται περαιτέρω μέσα από επιλεγμένα έργα, φωτογραφίες, κείμενα και εγκαταστάσεις μικρότερης κλίμακας. Κοινός παρονομαστής των έργων είναι η ιδιαίτερη πολυφωνική ποιητική του Καρίκη, η οποία, μέσα από διαφορετικές αφηγήσεις και μια αίσθηση αλληλεγγύης, συνδέει ομάδες ανθρώπων που αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον.
Hannah Toticki. Τα πάντα, παντού, διαρκώς
Η Toticki έχει αναπτύξει μια προσωπική εικαστική γλώσσα η οποία εμπνέεται από τη μόδα, το design, το θέατρο και την ποπ κουλτούρα. Τα γλυπτά και οι εγκαταστάσεις της συχνά σχετίζονται άμεσα με το ανθρώπινο σώμα και μοιάζουν σε πρώτο επίπεδο με έπιπλα, αξεσουάρ ή ρούχα. Η έκθεση εξετάζει τη συναισθηματική αρχιτεκτονική που δημιουργούν τα εργασιακά περιβάλλοντα στις δυτικές κοινωνίες, τον ρόλο της κοινωνικής αναπαραγωγής στις σύγχρονες κουλτούρες της εργασίας, τις επιπτώσεις της εξουθένωσης στην καθημερινότητά μας, την εξάρτηση από την εργασία και την εργασιακή ζωή ως μορφές μιας ενδεχόμενης κοσμικής θρησκείας, και τον προβληματικό ρόλο της αϋπνίας σε μια κοινωνία που παλεύει για παραγωγικότητα, επιτάχυνση και ανάπτυξη.
