Υγρή καρδιά
Το διεπιστημονικό και διακαλλιτεχνικό πρόγραμμα της Ελένης Ρήγα "Το Γραφείο Υδάτινων Κοινών" εγκαινιάζεται στο Atopos την Παγκόσμια Ημέρα Νερού (22/3) και ανοίγει μια συζήτηση γύρω από το σώμα και τη σχέση του με το νερό, αλλά και τα φλέγοντα οικολογικά και κοινωνικά ζητήματα. Πως ορίζεται η έννοια του "σύγχρονου νερού"; Τι συμβολισμούς κρύβει και ποιοι οι κίνδυνοι ιδιωτικοποίησής του; Απαντήσεις σε αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα αναζητάει μια ομάδα "ερευνητών του νερού" στο Atopos. Συνδυαστικά με το Γραφείο Έρευνας, το πρόγραμμα καλλιτεχνικής φιλοξενίας και παράλληλες δράσεις που θα ανακοινώνονται κάθε μήνα, το πρότζεκτ περιλαμβάνει και την ομαδική έκθεση "Υγρή Καρδιά": οι καλλιτέχνιδες που συμμετέχουν διερευνούν προβλήματα όπως η λειψυδρία, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και η μόλυνση των υδάτων εξαιτίας των πλαστικών και των μικροπλαστικών. Και όλα αυτά εντάσσοντάς στα έργα τους το στοιχείο της ρευστότητας και περιθωριοποίησης των πιο ευάλωτων σωμάτων.
Συμμετέχουσες καλλιτέχνιδες στην έκθεση: Ιλεάνα Αρναούτου και Ισμήνη Κινγκ, Ελένη Μυλωνά, Μαρία Νικηφοράκη, Δέσποινα Χαριτωνίδη
Εγκαίνια: 22/3 (6 μ.μ.)
Info: Atopos CVC | 22/3-1/7 | Ώρες λειτουργίας έκθεσης & Γραφείου Έρευνας: Πεμ.-Σαβ.: 5-9 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη (απαραίτητη η προκράτηση θέσης μέσα από τον ιστότοπο του Atopos CVC)
Το Γραφείο των Υδάτινων Κοινών: Κρυφά νερά
Στο πλαίσιο του προγράμματος Atlas of Mediterranean Liquidity και της ομώνυμης έκθεσης στο Ινστιτούτο Γκαίτε αλλά και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού, η Ελένη Ρήγα δημιουργεί μια ηχητική εγκατάσταση που, όπως το "Το Γραφείο των Υδάτινων Κοινών", μελετά τη σχέση νερού-σώματος και θέτει καίρια ερωτήματα για την κλιματική κρίση και την κοινωνική αλλαγή. Το έργο περιλαμβάνει προηχογραφημένους ήχους των κρυμμένων νερών της Αττικής, συνεντεύξεις από συνεργάτες και αποσπάσματα από κείμενα και έργα τέχνης από το πρόγραμμα "Το Γραφείο των Υδάτινων Κοινών" του Atopos.
Info: Ινστιτούτο Γκαίτε | 20/3-6/4 | Ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Πεμ.: 8 π.μ. - 10 μ.μ, Παρ.: 8 π.μ. - 5 μ.μ., Σαβ.: 8 π.μ. - 2 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Not Allowed for Algorithmic Audiences
Ποια η σχέση των φωνητικών βοηθών με το σώμα, την ταυτότητα και τη μακρόχρονη ιστορία των στερεότυπων; Η Κυριακή Γονή, της οποίας η πρακτική αφορά τις ψηφιακές παρεμβάσεις, τις εγκαταστάσεις και την κινούμενη εικόνα, δημιουργεί μία εγκατάσταση βίντεο με πρωταγωνιστή ένα σύστημα virtual assistance, το "Voice". Το "Voice" δανείζεται τη μορφή ενός avatar και εκτελεί επτά μονολόγους για επτά συνεχόμενες μέρες μπροστά στους χρήστες του. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του, το σύστημα σάρωσε όλο το περιεχόμενο του διαδικτύου, συγκεντρώνοντας έτσι ένα ογκώδες σύνολο πληροφοριών που τώρα ανυπομονεί να μοιραστεί με τους χρήστες. Μιλά για τις δεξιότητες και τους προγόνους του, τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένο, αλλά και για τη φωνή και τη σημασία της. Λίγο πριν το τέλος των μονολόγων του, συμβουλεύει τους ανθρώπους σχετικά με το πώς μπορούν να αποφεύγουν να γίνονται αντικείμενο ακρόασης από αλγόριθμους στο διαδίκτυο. Παράλληλα με την εγκατάσταση, η Γονή παρουσιάζει μια σειρά σχεδίων σε χαρτί. Η ηθοποιός Σοφία Κόκκαλη δανείζει το πρόσωπο και τη φωνή της στο avatar του "Voice".
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν με την παρουσία της καλλιτέχνιδας την Πέμπτη 23/3 (7-10 μ.μ.).
Info: The Breeder (Breeder Feeder) | 23/3-29/4 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ.: 11 π.μ. - 7 μ.μ., Σαβ.: 11 π.μ. - 5 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
While We Wait
Ζητήματα ταυτότητας, ενδοσκόπησης και μεταμόρφωσης του εαυτού απασχολούν την Hana Ward, η οποία στη δουλειά της συνδυάζει διαφορετικές διαθέσεις και αφηγήσεις για να απεικονίσει μαύρες γυναικείες φιγούρες που ονειροπολούν και στοχάζονται. Αφηρημένες φιγούρες στέκονται μπροστά από πολύχρωμα φόντα στα οποία εντοπίζουμε αναφορές από τα έργα του Ματίς, του Γκογκέν και του Ρουσώ. Με επιρροές από αντιαποικιακές ιστορίες, πνευματικά κείμενα και διάφορα κυκλικά μοτίβα που εντοπίζονται στη φύση, η Ward προβάλλει έναν κόσμο όπου το υποκείμενο κυριαρχεί το παρόν, ενώ οι γυναικείες μορφές εκπέμπουν δυναμισμό, αναδεικνύοντας τη μαύρη κουλτούρα.
Εγκαίνια: 23/3 (7-10 μ.μ.)
Info: The Breeder | 23/3-29/4 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ.: 11 π.μ. - 7 μ.μ., Σαβ.: 11 π.μ. - 5 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
When We Start to Understand the World
Πυρήνας της έκθεσης της Σοφίας Στεβή είναι μια τριλογία ζωγραφικών έργων σε ύφασμα που μας βυθίζει σε μια περιπέτεια ενδοσκόπησης και ανακάλυψης. Ο τίτλος του πρότζεκτ είναι παρμένος από το ομότιτλο βιβλίου του Χιλιανού συγγραφέα Benjamin Labatut, μέσα στο οποίο περιγράφονται σκοτεινοί, παράξενοι κόσμοι. Στις πολύχρωμες συνθέσεις της Στεβή ανακαλύπτει κανείς τοπία και πλάσματα ενός ουτοπικού κόσμου, όπου επικρατούν η δικαιοσύνη και η ισορροπία. Τα πολλαπλά εικονογραφικά επίπεδα που η καλλιτέχνιδα κατασκευάζει αψηφούν τους κανόνες της αντίληψης και της αναπαράστασης, ενώ η δομή των έργων συνεχώς εκπλήσσει.
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν με την παρουσία της καλλιτέχνιδας, την Πέμπτη 23/3 (7-10 μ.μ.)
Info: The Breeder | 23/3-29/4 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ.: 11 π.μ. - 7 μ.μ., Σαβ.: 11 π.μ. - 5 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Η εκδρομή
Ο τίτλος της νέας έκθεσης της Χριστίνας Κάλμπαρη είναι μια έμμεση αναφορά στη νουβέλα "Η εκδρομή των κοριτσιών που χάθηκαν" της Anna Seghers. Μέσα από το βιβλίο, η Κάλμπαρη βρίσκει έναν τρόπο να κατανοήσει καλύτερα τη δουλειά της. Στις ατμοσφαιρικές εικόνες που ζωγραφίζει, εστιάζει στο θάμπωμα της μνήμης που συναντάει ο αναγνώστης διαβάζοντας τις σκέψεις της πρωταγωνίστριας της "Εκδρομής των κοριτσιών που χάθηκαν". Η Κάλμπαρη αντιλαμβάνεται τους χώρους στα έργα της ως σκηνικά, εργαλεία για να εκφράσει τα συναισθήματα που θέλει να αποτυπώσει. Με αυτόν τον τρόπο η καλλιτέχνιδα νιώθει ότι γίνεται μέρος του ζωγραφικού τοπίου και έτσι συμμετέχει στην αφήγηση αναπολώντας το παρελθόν.
Εγκαίνια: 23/3 (6-9 μ.μ.)
Info: Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων | 23/3-14/5 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ.: 11 π.μ. - 7 μ.μ., Σαβ., Κυρ.: 10 π.μ. - 3 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Βασίλης Σίμος. Μια ματιά πίσω. Έργα 1954-2014
Η αναδρομική έκθεση του Βασίλη Σίμου στο Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα" παρουσιάζει ένα σύνολο έργων του ζωγράφου από το 1954 έως το 2014, επανασυστήνοντας στο ελληνικό κοινό έναν σημαντικό καλλιτέχνη από τη δεκαετία του '60, που άφησε το στίγμα του στην πόλη όπου έζησε και έδρασε.
Εγκαίνια: 23/3 (7-10 μ.μ.)
Info: Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα" | 23/3-12/4 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ.: 11 π.μ. - 7 μ.μ., Σαβ., Κυρ.: 10 π.μ. - 3 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Phasmic Erratic Theory - Weird Flex II
Το Young Agamben "παντρεύει" τέχνη με φιλοσοφία και φέρνει στην Αθήνα μια σειρά αλλόκοτων έργων τέχνης. Ένα κινητικό γλυπτό φτιαγμένο από άμμο που παραπέμπει σε μια πίστα αγώνα δρόμου, μια φωτεινή επιγραφή νέον, ψηφιακοί πίνακες ζωγραφικής που αναπτύχθηκαν μέσω πολύ εξελιγμένων - και μπελαλίδικων - αλγόριθμων τεχνητής νοημοσύνης, καθώς και τυπωμένα παραπετάσματα, προάγγελοι μιας εποχής καταβαλλόμενης από memes. Στα εγκαίνια της έκθεσης το Young Agamben θα παρουσιάσει επίσης το βιβλίο "Weird Flex", ένα μοντάζ από τυπωμένα memes.
Εγκαίνια: 22/3 (6-10 μ.μ.)
Info: P.E.T. Projects | 22/3-20/5 | Ώρες λειτουργίας: οι επισκέψεις στην έκθεση μετά τα εγκαίνια γίνονται συνήθως με ραντεβού | Είσοδος ελεύθερη
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Βασίλης Σίμος. Μια ματιά πίσω. Έργα 1954-2014
Η αναδρομική έκθεση στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» παρουσιάζει ένα σύνολο έργων του ζωγράφου από το 1954 έως το 2014, επανασυστήνοντας στο ελληνικό κοινό έναν σημαντικό καλλιτέχνη από τη δεκαετία του '60 που άφησε το στίγμα του στην πόλη όπου έζησε και έδρασε.
Το Γραφείο των Υδάτινων Κοινών: Κρυφά νερά
Στο πλαίσιο του προγράμματος Atlas of Mediterranean Liquidity και της ομώνυμης έκθεσης στο Ινστιτούτο Γκαίτε και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού (22 Μαρτίου), η Ελένη Σπυριδάκη δημιουργεί μια ηχητική εγκατάσταση που μελετά τη σχέση νερού-σώματος και θέτει καίρια ερωτήματα για την κλιματική κρίση και την κοινωνική αλλαγή. Το έργο περιλαμβάνει προηχογραφημένους ήχους των κρυμμένων νερών της Αττικής, συνεντεύξεις από συνεργάτες και αποσπάσματα από κείμενα και έργα τέχνης από το πρόγραμμα «Το Γραφείο των Υδάτινων Κοινών» του Atopos.
Χριστίνα Κάλμπαρη. Η εκδρομή
Ο τίτλος της νέας έκθεσης της Χριστίνας Κάλμπαρη είναι μια έμμεση αναφορά στη νουβέλα «Η εκδρομή των κοριτσιών που χάθηκαν» της Anna Seghers. Μέσα από το βιβλίο, η Κάλμπαρη βρίσκει έναν τρόπο να κατανοήσει καλύτερα τη δουλειά της. Στις ατμοσφαιρικές εικόνες που ζωγραφίζει, εστιάζει στο θάμπωμα της μνήμης που συναντάει ο αναγνώστης διαβάζοντας τις σκέψεις της πρωταγωνίστριας της «Εκδρομής των κοριτσιών που χάθηκαν». Η Κάλμπαρη αντιλαμβάνεται τους χώρους στα έργα της ως σκηνικά, εργαλεία για να εκφράσει τα συναισθήματα που θέλει να αποτυπώσει. Με αυτόν τον τρόπο η καλλιτέχνιδα νιώθει ότι γίνεται μέρος του ζωγραφικού τοπίου και έτσι συμμετέχει στην αφήγηση αναπολώντας το παρελθόν.
Young Agamben. Phasmic Erratic Theory - Weird Flex II
Το Young Agamben «παντρεύει» τέχνη με φιλοσοφία και φέρνει στην Αθήνα μια σειρά αλλόκοτων έργων τέχνης. Ένα κινητικό γλυπτό φτιαγμένο από άμμο παραπέμπει σε μια πίστα αγώνα δρόμου, μια φωτεινή επιγραφή νέον, ψηφιακοί πίνακες ζωγραφικής που αναπτύχθηκαν μέσω πολύ εξελιγμένων - και μπελαλίδικων - αλγόριθμων τεχνητής νοημοσύνης, καθώς και τυπωμένα παραπετάσματα, προάγγελοι μιας εποχής καταβαλλόμενης από memes.
Υγρή καρδιά
Το διεπιστημονικό και διακαλλιτεχνικό πρόγραμμα της Ελένης Ρήγα «Το Γραφείο Υδάτινων Κοινών» εγκαινιάζεται στο Atopos την Παγκόσμια Ημέρα Νερού (22/3) και ανοίγει μια συζήτηση γύρω από το σώμα και τη σχέση του με το νερό, αλλά και τα φλέγοντα οικολογικά και κοινωνικά ζητήματα. Πως ορίζεται η έννοια του «σύγχρονου νερού»; Τι συμβολισμούς κρύβει και ποιοι οι κίνδυνοι ιδιωτικοποίησής του; Απαντήσεις σε αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα αναζητάει μια ομάδα «ερευνητών του νερού» στο Atopos. Συνδυαστικά με το Γραφείο Έρευνας, το πρόγραμμα καλλιτεχνικής φιλοξενίας και πολλές άλλες δράσεις που θα ανακοινώνονται κάθε μήνα, το πρότζεκτ περιλαμβάνει και την ομαδική έκθεση «Υγρή Καρδιά»: οι καλλιτέχνιδες που συμμετέχουν διερευνούν προβλήματα όπως η λειψυδρία, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και η μόλυνση των υδάτων εξαιτίας των πλαστικών και των μικροπλαστικών. Και όλα αυτά εντάσσοντάς στα έργα τους το στοιχείο της ρευστότητας και περιθωριοποίησης των πιο ευάλωτων σωμάτων.
Hana Ward. While We Wait
Ζητήματα ταυτότητας, ενδοσκόπησης και μεταμόρφωσης του εαυτού απασχολούν την Hana Ward, η οποία στη δουλειά της συνδυάζει διαφορετικές διαθέσεις και αφηγήσεις για να απεικονίσει μαύρες γυναικείες φιγούρες που ονειροπολούν και στοχάζονται. Αφηρημένες φιγούρες στέκονται μπροστά από πολύχρωμα φόντα στα οποία εντοπίζουμε αναφορές από τα έργα του Ματίς, του Γκογέν και του Ρουσώ. Με επιρροές από αντιαποικιακές ιστορίες, πνευματικά κείμενα και τα κυκλικά μοτίβα που συναντώνται στη φύση, η Ward προβάλλει έναν κόσμο όπου το υποκείμενο κυριαρχεί το παρόν, ενώ οι γυναικείες μορφές εκπέμπουν δυναμισμό, αναδεικνύοντας τη μαύρη κουλτούρα.
Σοφία Στεβή. When We Start to Understand the World
Πυρήνας της έκθεσης είναι μια τριλογία ζωγραφικών έργων σε ύφασμα που μας βυθίζε σε μια περιπέτεια ενδοσκόπησης και ανακάλυψης. Ο τίτλος του πρότζεκτ είναι παρμένος από το ομότιτλο βιβλίου του Χιλιανού συγγραφέα Benjamin Labatut, μέσα στο οποίο περιγράφονται σκοτεινοί, αλλόκοτοι κόσμοι. Στις πολύχρωμες συνθέσεις της Στεβή ανακαλύπτει κανείς τοπία και πλάσματα ενός ουτοπικού κόσμου, όπου επικρατούν η δικαιοσύνη και η ισορροπία. Τα πολλαπλά εικονογραφικά επίπεδα που η καλλιτέχνιδα κατασκευάζει αψηφούν τους κανόνες της αντίληψης και της αναπαράστασης, ενώ η δομή των έργων συνεχώς εκπλήσσει.
Κυριακή Γονή. Not Allowed for Algorithmic Audiences
Ποια η σχέση των φωνητικών βοηθών με το σώμα, την ταυτότητα και τη μακρόχρονη ιστορία των στερεότυπων; Η Κυριακή Γονή, της οποίας η πρακτική αφορά τις ψηφιακές παρεμβάσεις, τις εγκαταστάσεις και την κινούμενη εικόνα, δημιουργεί μία εγκατάσταση βίντεο με πρωταγωνιστή ένα σύστημα virtual assistance, το «Voice». Το «Voice» δανείζεται τη μορφή ενός avatar και εκτελεί επτά μονολόγους για επτά συνεχόμενες μέρες μπροστά στους χρήστες του. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίαςς του, το σύστημα σάρωσε όλο το περιεχόμενο του διαδικτύου, συγκεντρώνοντας έτσι ένα ογκώδες σύνολο πληροφοριών που τώρα ανυπομονεί να μοιραστεί με τους χρήστες. Μιλά για τις δεξιότητες και τους προγόνους του, τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένο, αλλά και για τη φωνή και τη σημασία της. Λίγο πριν το τέλος των μονολόγων του, συμβουλεύει τους ανθρώπους σχετικά με το πώς μπορούν να αποφεύγουν να γίνονται αντικείμενο ακρόασης από αλγόριθμους στο διαδίκτυο. Παράλληλα με την εγκατάσταση, η Γονή παρουσιάζει μια σειρά σχεδίων σε χαρτί. Η ηθοποιός Σοφία Κόκκαλη δανείζει το πρόσωπο και τη φωνή της στο avatar του «Voice».
