Βασίλης Σκυλάκος: Μεγάλη αναδρομική έκθεση για τον σπουδαίο ζωγράφο στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων

Ο τίτλος της αναδρομικής έκθεσης «Το χέρι» αφενός δηλώνει τον έντονα χειρωνακτικό χαρακτήρα της δουλειάς του, αφετέρου αναφέρεται στο ομώνυμο παλαιοπωλείο που διατηρούσε ο ίδιος.

Βασίλης Σκυλάκος Το χέρι Έργα 1957-1997

Ο Δήμος Αθηναίων παρουσιάζει την πρώτη αναδρομική έκθεση του εικαστικού Βασίλη Σκυλάκου (1930-2000) στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, από τις 10 Μαρτίου. Η έκθεση "Βασίλης Σκυλάκος: Το χέρι. Έργα 1957-1997" διοργανώνεται από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) και περιλαμβάνει έργα που καλύπτουν τέσσερις δεκαετίες, από το 1957 έως το 1997.

Ο τίτλος της αναδρομικής έκθεσης του Βασίλη Σκυλάκου αφενός δηλώνει τον έντονα χειρωνακτικό χαρακτήρα της δουλειάς του, αφετέρου αναφέρεται στο ομώνυμο παλαιοπωλείο που διατηρούσε ο ίδιος, αλλά και στην ατομική έκθεση "Το χέρι. Εργαστήρι – Παλιατζίδικο", που πραγματοποίησε στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός το 1992. Ο τίτλος όμως υποδηλώνει και τον απώτερο στόχο της παρούσας έκθεσης: να αναδείξει τις ανεξάντλητες δυνατότητες ενός χειρώνακτα καλλιτέχνη, ο οποίος εργάστηκε αθόρυβα, άοκνα και συστηματικά.

Βασίλης Σκυλάκος Το χέρι Έργα 1957-1997
Σκυλάκος, "Παιχνίδι", 1974-75
Βασίλης Σκυλάκος Το χέρι Έργα 1957-1997
Σκυλάκος, Χωρίς τίτλο, 1981, από τη σειρά "Πλαστικά"

Αν θέλαμε να σκιαγραφήσουμε την πολύπλευρη καλλιτεχνική πρακτική του Σκυλάκου υιοθετώντας την ορολογία της σύγχρονης τέχνης, θα λέγαμε πως το έργο του σχετίζεται με διάφορες τάσεις και κινήματα που εμφανίστηκαν μετά το 1945: Accumulation, Anti-art, Assemblage, Combine painting, Environment, Installation, Junk sculpture, Kitsch, Mobile, Neo-Dadaism, Nouveau Réalisme, Pop Art, Readymade, Site-specific art. Η δουλειά του Σκυλάκου είναι κατά βάση διαισθητική· εδράζεται στο συναίσθημα παρά στη διάνοια.

Ταυτόχρονα, η συνήθεια της συλλογής άχρηστων και ευτελών αντικειμένων τα οποία έβρισκε στο δρόμο και σε παλιατζίδικα υποδεικνύει μια ασυνήθιστη, ιδιαίτερη έλξη προς την ύλη. Στην περίπτωση του Σκυλάκου η έλξη αυτή δεν ήταν απλώς συνώνυμη μιας παθολογικής εξάρτησης αλλά ήταν αλληλένδετη με τη μεταμόρφωση και το ζωντάνεμα άχρηστων για άλλους υλικών: "Η δουλειά μου άρχιζε πάντοτε από το οριακό εκείνο σημείο όπου κάτι άλλο είχε οριστικά αχρηστευτεί, είχε χάσει κάθε λόγο ύπαρξης, κάθε προηγούμενη λειτουργία. […] Μ’ ενδιαφέρει να δώσω ζωή σε ό,τι δεν χρειάζεται πια, να κάνω ορατό ό,τι δεν υπάρχει", γράφει το 1979 με την ευκαιρία της ατομικής του "Η Γυναίκα-Σύμβολο" στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός. Η συσσωρευτική λογική που διέπει τις ξύλινες κατασκευές του Σκυλάκου δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για την καταγωγή της δουλειάς του, ενώ εξηγεί γιατί το όνομά του συνδέθηκε –ταυτίστηκε, θα έλεγε κανείς– με την τέχνη της συναρμογής (assemblage). 

Βασίλης Σκυλάκος Το χέρι Έργα 1957-1997
Σκυλάκος, Χωρίς τίτλο, 1988-89, κολάζ

Η αναδρομική έκθεση του Βασίλη Σκυλάκου αναδεικνύει τη σχέση του καλλιτέχνη με το παιχνίδι. Ο ίδιος δεν έχανε την ευκαιρία να δηλώνει ότι "ζωγραφίζει παίζοντας" και ότι "ολόκληρη η δουλειά του είναι παιχνίδι". Αυτή η οπτιμιστική προσέγγιση τον φέρνει, εντέλει, πιο κοντά στους Nouveaux Réalistes, στους οποίους οι κριτικοί είχαν προσδώσει διάφορους χαρακτηρισμούς, όπως "αρχαιολόγοι του παρόντος", "πολυμορφικοί φετιχιστές" και "μπρικολέρ της αέναης μεταμόρφωσης". Ο Σκυλάκος, βέβαια, δεν είχε ανάγκη προσωνυμίων. "Τέχνη δεν είναι μόνο να δημιουργείς πράγματα, αλλά και να παρατηρείς", έλεγε χαρακτηριστικά. Και, όπως αποδεικνύει με το έργο που άφησε πίσω του, ο ίδιος ήταν ένας οξύνους παρατηρητής του αστικού πολιτισμού, που κατάφερε να αναδείξει τη χρησιμότητα του άχρηστου.

Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει ο Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης, επιμελητής εκθέσεων και δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ.

Η έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη της ROMA Gallery, η οποία παράλληλα διοργανώνει την ατομική έκθεση του καλλιτέχνη με τίτλο "Travelogue. Έργα 1960-64” (14 Μαρτίου – 29 Απριλίου 2023), σε επιμέλεια του Χριστόφορου Μαρίνου.

© φωτογραφίας εξωφύλλου: Σκυλάκος, γλυπτό στον δημόσιο χώρο, 1976

Διαβάστε Επίσης

Περισσότερες πληροφορίες

Βασίλης Σκυλάκος: Το χέρι. Έργα 1957-1997

  • Αφιερώματα

Η πρώτη αναδρομική έκθεση για το έργο του Βασίλη Σκυλάκου παρουσιάζει ένα πανόραμα της δουλειάς του, ξεκινώντας από το 1960 και φτάνοντας μέχρι και τη δεκαετία του '90. Η πολύπλευρη καλλιτεχνική του πρακτική ξεδιπλώνεται μέσα από την έκθεση, προβάλλοντας τη δουλειά του όχι μόνο ως ζωγράφος και γλύπτης, αλλά και διακοσμητής εσωτερικών χώρων, σχεδιαστών κοσμημάτων και παλαιοπώλης.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Τέχνες

Έργα ζωγραφικής από την Αμμόχωστο φιλοξενούνται στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά

Στην Πινακοθήκη παρουσιάζονται 25 έργα της Δημοτικής Πινακοθήκης Αμμοχώστου, τα οποία για 45 χρόνια οι Κύπριοι τα θεωρούσαν χαμένα, αφού εγκαταλείφθηκαν στην Αμμόχωστο το 1974 με την εισβολή.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
22/03/2023

"Please find attached my CV": Μια περφόρμανς μαρτυρά τον αγώνα για εύρεση εργασίας

Η περφόρμανς αποτελεί ιδέα της καλλιτέχνιδας Ελίζας Σόρογκα.

Επανοραματιζόμαστε το ψηφιακό παιχνίδι στο The Art of Games in Greece 2023

Το Athens Digital Arts Festival και ο Σύλλογος Δημιουργών Ψηφιακών Παιχνιδιών Ελλάδος καλούν δημιουργούς να καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις και να αναδείξουν τα ψηφιακά παιχνίδια ως καλλιτεχνικά έργα.

Παγκόσμια Ημέρα Νερού: Ελένη Ρήγα, τι είναι "Το Γραφείο των Υδάτινων Κοινών";

Η επιμελήτρια του νέου προγράμματος "Το Γραφείο των Υδάτινων Κοινών" στο Atopos μιλά για την ιστορία του οικοφεμινισμού, τις αφηγήσεις που θα δούμε στην έκθεση "Υγρή Καρδιά" και πώς τα περιθωριοποιημένα σώματα σχετίζονται με την πατριαρχική εκμετάλλευση της φύσης.

Το Χαλάνδρι αποκτά Δημοτική Πινακοθήκη

Με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου θα δημιουργηθεί ο χώρος με με στόχο την προβολή της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής και την προώθηση της εικαστικής εκπαίδευσης.

Heiner Goebbels: "Η τέχνη δεν είναι σταυρόλεξο, προσφέρει μια εμπειρία"

Μιλήσαμε με τον Γερμανό συνθέτη για το πρότζεκτ "7 Στήλες", που παρουσιάζει στο πλαίσιο της διοργάνωσης 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, και τις αντιρρήσεις του όσον αφορά την ύπαρξη συμβολισμών στην τέχνη.