Και οι δυο πρωταγωνιστές σαρώνουν τη σκηνή και κοινωνούν με το πάθος και το ταμπεραμέντο τους στιγμιότυπα από την αληθινή ζωή σε παραστάσεις που επαναλαμβάνονται.
Ολια Λαζαρίδου
Είναι τόσο έμπειρη, που γνωρίζει πώς να χειριστεί τις υφολογικές «παγίδες» τις οποίες στήνει ο Σάμιουελ Μπέκετ στις «Ευτυχισμένες μέρες». Ερμηνεύει τη Γουίνι, μια γυναίκα που επιδίδεται με τελετουργική ευλάβεια στην επανάληψη της καθημερινής ρουτίνας, μονολογεί και διαρκώς αναζητά την επιβεβαίωση. Ελαφριά και αέρινη, ένα πλάσμα αιθέριο, λέει το τραγούδι της καθώς βρίσκεται χωμένη στη γη μέχρι τη μέση. Η σκηνοθέτις Σύλβια Λιούλιου απέσπασε την μπεκετική ηρωίδα από το περίφημο περίβλημά της –το λοφάκι από χώμα ή άμμο, τις συμβολικές δύο σπιθαμές γης που αναλογούν σε κάθε θνητό– και την τοποθέτησε στην κορυφή μιας στοίβας βιβλίων. («Bios», από 3/2)
Θανάσης Βισκαδουράκης
Έχει την κωμωδία στο τσεπάκι του και στο διάσημο μονόλογο «Caveman» (γράφτηκε στα ’80s από τον Ρομπ Μπέκερ) επιστρατεύει την αυτοσχεδιαστική ικανότητα και την κωμική φλέβα του για να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή, σε ένα one-man-show που μας βάζει στον πυρήνα των ανθρώπινων σχέσεων, για να καταλήξει σε μια απλουστευμένη ανθρωπολογική ανάλυση: άντρας=κυνηγός / γυναίκα=συλλέκτρια. Το έργο παίζεται με επιτυχία εδώ και 10 χρόνια και πολλοί γνωστοί ηθοποιοί έχουν ερμηνεύσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Γιώργος Οικονόμου έχει οδηγήσει σκηνοθετικά τον Θανάση Βισκαδουράκη στην παράσταση, την οποία μπορείτε να δείτε τις πρώτες δέκα εβδομάδες με γενική είσοδο 10 ευρώ. (Coronet, από 4/2)
Περισσότερες πληροφορίες
Ευτυχισμένες μέρες
Η Γουίνι, θαμμένη στην κορυφή ενός λόφου, γραπώνεται από τις λέξεις και τα μικροπράγματα στον εμβληματικό μονόλογο του 1961.
Caveman
Για 9η χρονιά ο Caveman επιχειρεί να φωτίσει τις σχέσεις των δύο φύλων και να ανακαλύψει το μυστικό της συμβίωσης.
