Alex Kat©
Έχει μια δωρικότητα και μαζί μια λαϊκή αρχοντιά και μια φλόγα η παράσταση που υπογράφει η Μαριάννα Κάλμπαρη, καθώς και πάθος και συναίσθημα, όπως η μουσική και τα τραγούδια των ρεμπετών. Ο "μύθος" της Μαρίκας Νίνου δίνει το έναυσμα για μια σκηνική αναμέτρηση μαζί του, όχι για να ψάξει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, αλλά για να φέρει κάτι από αυτόν στο δικό μας τώρα, μαζί με τους μύθους των άλλων μεγάλων του ρεμπέτικου, του Βασίλη Τσιτσάνη, της Σωτηρίας Μπέλλου.
Ωραία η δραματουργία (τη συνυπογράφει, όπως και τη σκηνοθεσία, ο Γιάννος Περλέγκας) ξεφεύγει από το αναμενόμενο, δηλαδή την αφήγηση γεγονότων με παρεμβολή τραγουδιών της εποχής. Η παράσταση εκτυλίσσεται μεν ως μια μεγάλη εξιστόρηση, αλλά ο πρωτοπρόσωπος λόγος δίνει διαφορετική διάσταση σε όσα λέγονται, ενώ οι ήρωες, καθώς μοιράζονται τις ιστορίες τους μεταξύ τους, μοιάζουν σαν να αλληλοσυστήνονται, μεταφέροντας στη σκηνή ευαισθησία και εσωτερικότητα. Η σκηνοθεσία από τη μεριά της απομακρύνεται από τη λύση ενός κλασικότροπου, μετωπικού στησίματος, απλώνεται σε όλο το θέατρο, επιχειρεί να προσδώσει όγκο στα δρώμενα και να συλλάβει την προσωπικότητα της Μαρίκας Νίνου, της γυναίκας που λέγεται ότι έσπασε με το ταμπεραμέντο της το κατεστημένο της υιοθέτησης "ανδρικής" συμπεριφοράς από τις τραγουδίστριες προκειμένου να επιβιώσουν στον κόσμο του ρεμπέτικου.
Πολλά επιστρατεύονται σε αυτό το εγχείρημα: πρόζα, τραγούδι, μουσική (εκτελεσμένη ζωντανά από ηθοποιούς της παράστασης, καθώς και από τρεις μουσικούς), σπάσιμο της δράσης με αφήγηση, ακόμη και ακροβατικά - μία τέχνη που εξάσκησε για λίγο η Νίνου όταν γνώρισε τον δεύτερο άνδρα της, τον ακροβάτη Νίνο, από τον οποίο πήρε το όνομα με το οποίο καθιερώθηκε. Η σχέση της με τον Τσιτσάνη γίνεται ίσως το επίκεντρο της παράστασης, δίνοντας στη δραματουργία την ευκαιρία να μιλήσει στην κυριολεξία μέσα από τα τραγούδια που αφηγούνται με τον δικό τους, μοναδικά γλαφυρό τρόπο, την ιστορία, χωρίς όμως να εξαντλείται σε αυτή, καθώς σκιαγραφεί συνολικά το μουσικό και κοινωνικοπολιτικό τοπίο της δεκαετίας 1945-1955.
Πάνω στην άδεια σκηνή, που γεμίζει μόνο με μερικά ξύλινα κιβώτια, σαν αυτά που μεταφέρονταν στα αμπάρια των πλοίων (σε ένα πλοίο που έφευγε από την καιόμενη Σμύρνη το 1922 γεννήθηκε η Νίνου), οι ερμηνευτές της παράστασης, ντυμένοι πολύ ωραία από τη Λουκία Χουλιάρα (δικό της είναι και το σκηνικό) ζουν τις ιστορίες των ηρώων, περνώντας συνεχώς από την αφήγηση στην ερμηνεία του ρόλου. Η Βερόνικα Δαβάκη στο ρόλο της Νίνου αποδεικνύεται εξαιρετική επιλογή, τόσο από άποψη υποκριτικής όσο και φωνητικής ερμηνείας, όπως και οι υπόλοιποι ηθοποιοί: ο Γιάννος Περλέγκας, η Ευγενία Αποστόλου, ο Δημήτρης Μαγγίνας και ο Μάνος Στεφανάκης, ενώ η Χριστίνα Σουγιουλτζή (που υπογράφει τη χορογραφία) μεταφέρει με τον ακροβατικό χορό της ακόμη μία διάσταση από την ψυχή της Νίνου, διαρρηγνύοντας το όποιο ρεαλιστικό κλίμα της παράστασης.
Περισσότερες πληροφορίες
Μαρίκα Νίνου - Σαν άστρο
Η περιπετειώδης ζωή της ερμηνεύτριας, που κατέκτησε τη δική της θέση στον ανδροκρατούμενο χώρο του ρεμπέτικου, ζωντανεύει μέσα από πρωτότυπα κείμενα, ντοκουμέντα, ζωντανή μουσική, χορό και ακροβατικά.
