© Γιώργος Καλφαμανώλης
Εκπνέει σιγά-σιγά και ο Μάρτης και μαζί του φτάνουν στο τέλος τους δώδεκα θεατρικά έργα. Έτσι, στις 30, αυλαία κατεβάζει το ωμά ρεαλιστικό έργο του Γιάννη Τσίρου "Αξύριστα πηγούνια" που έφερε ο σκηνοθέτης Γιώργος Παλούμπης στο Μικρό Χορν. Ερμηνεύουν οι Στάθης Σταμουλακάτος, Ηλίας Βαλάσης, Σπύρος Ασημένιος, Αντωνία Πιτουλίδου.
Την τελευταία μέρα του μήνα προγραμματίζεται και η τελευταία αυλαία για τις εξής παραγωγές: "Ο επιστάτης" σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, με τον ίδιο, τον Αιμιλιανό Σταματάκη και τον Γιώργο Φριντζήλα (θέατρο Αργώ), "4 λεπτά και 12 δευτερόλεπτα" σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή, με τους Βασιλίνα Κατερίνη, Στέλλα Κρούσκα, Φοίβο Σαμαρτζή και τον σκηνοθέτη (Studio Mαυρομιχάλη), το αστυνομικό "Επιστροφή στον φόνο", με το καστ να συναποτελούν οι Γιώργος Φρατζεσκάκης, Σαράντος Γεωγλερής, Κωνσταντίνος Λάγκος, Παναγιώτης Καρμάτης, Ελένη Μπουκουβάλα, Στέλλα Κοσμοπούλου, Κορίνα Αλεξανδρίδου και η Στυλιανή Κλείδωνα (θέατρο Eliart).
Στις 31/3 προγραμματίζεται το "κύκνειο άσμα" και για τις παραστάσεις: "Ο Τίποτας (μια πονεμένη ιστορία)" με τον Θάνο Τοκάκη (Θέατρο του Νέου Κόσμου), η σκηνική σύνθεση "Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν" με τους Mίνα Χειμώνα, Αγγελική Κοντού, Άντα Κουγιά, Αιλιάνα Μαρκάκη (Altera Pars), τα "Μαθήματα κωμωδίας" (φωτό εξωφύλλου) του Θοδωρή Αθερίδη που συμπρωταγωνιστεί με τη Δήμητρα Ματσούκα, τον Ηλία Βαλάση, τον Δημήτρης Σαμόλη, και την Αναστασία Τσιλιμπίου (Μικρό Παλλάς), το "Νυξ - Λος ιστορίας περίεργας" του Γιάννη Νιάρρου, που συμπράττει με τους μουσικούς Γιάννη Παπαδόπουλο (keyboards), Δημήτρης Κλωνή (τύμπανα) και τον Γιώργο Μιζήθρα στα ηλεκτρονικά (Σημείο), τα "Όρια" με την Εβίτα Παπασπύρου (Μοντέρνοι καιροί) και το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη "Το γάλα" (φωτό) στο Σταθμός, με τον Μάνο Καρατζογιάννη και τους Στέλλα Γκίκα, Δημήτρη Πασσά, Ελένη Σακκά.
Τέλος, στις 2/4 θα είναι το φινάλε για το έργο "Το γαϊτανάκι του πόθου ή πώς θα πλησιάσετε το ερωτικό αντικείμενο του πόθου σας" σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου με τους Απόστολο Καμιτσάκη, Γιώργο Πατεράκη, Θάλεια Συκιώτη, Μάγδα Τασούλα (επίσης στο θέατρο Σταθμός) αλλά και για την παράσταση "Αθώος ή ένοχος" στο Eliart με τους Νόνη Ιωαννίδου, Αντώνη Ραμπαούνη, Γιώργο Φρατζεσκάκη, Αννέτα Παπαθανασίου, Σαράντο Γεωγλερή, Κώστα Ζέκο, Βαρβάρα Λάρμου και Στάθη Λαγκάδα.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Μαθήματα κωμωδίας
Το ένατο κατά σειρά έργο του σκηνοθέτη και ηθοποιού, που εμπνέεται από τις μεθόδους εκπαίδευσης πάνω στην κωμωδία, αποτελεί ένα μάθημα γελοιοποίησης όλων όσα μας βασανίζουν. Πρόκειται για μια ξεκαρδιστική κωμωδία που διεισδύει στο χώρο της εκπαίδευσης των ηθοποιών που θέλουν να μάθουν πως να κάνουν κωμωδία. Οι αυτοσχεδιασμοί και οι ασκήσεις τους καθώς και η διαμόρφωση των σχέσεων μεταξύ τους, είναι ο κύριος άξονας της αφήγησης, μιας σημερινής ιστορίας, όπου οι ήρωές της αντιστέκονται με τον τρόπο που μπορεί ο καθένας στο ζοφερό τοπίο των καιρών μας.
Επιστροφή στον φόνο
Δεκαπέντε χρόνια πριν, η όμορφη Κάρολαϊν Κρέιλ καταδικάστηκε για τον φόνο του συζύγου της και πέθανε στη φυλακή. Τώρα η κόρη της αναθέτει στον Πουαρό να αποκαταστήσει τη μνήμη της μητέρας της. Υπήρχαν ακόμη πέντε ύποπτοι και όσο το σκέφτεται ο Πουαρό τόσο επανέρχεται στο μυαλό του εκείνο το παιδικό τραγουδάκι με τα πέντε γουρουνάκια - το ένα πήγε στην αγορά, το άλλο στο σπίτι κλείστηκε καλά, και πάει λέγοντας. Κάποιο από τα πέντε γουρουνάκια, όμως, ίσως έκανε έναν φόνο και μένει ακόμη ατιμώρητο. Αν είναι έτσι, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, όσα αποδεικτικά στοιχεία κι αν έχουν καταστραφεί, ο δαιμόνιος ντετέκτιβ θα το βρει, βάζοντας τη λογική του να δουλέψει. Η συναρπαστική ιστορία μυστηρίου και συνεχών ανατροπών ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και βασίζεται στο έργο της Αγκάθα Κρίστι «Πέντε μικρά γουρουνάκια».
Το γαϊτανάκι του πόθου ή πώς θα πλησιάσετε το ερωτικό αντικείμενο του πόθου σας
Μια σύγχρονη, πιο κωμική προσέγγιση του έργου του Σνίτσλερ. Η ιστορία του ξεκινά με μια νυχτερινή συνάντηση με μια πόρνη και ακολούθως το γαϊτανάκι του πόθου αρχίζει να ξετυλίγεται. Δέκα χαρακτήρες, τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους, μπλέκονται σε μια αγωνιώδη αναζήτηση του έρωτα και της ηδονής. Δοκιμάζουν τα όρια της επιθυμίας τους, φωτίζουν, αλλά και ξεπερνούν τη σοβαροφάνεια της αστικής ηθικής, της κοινωνικής θέσης και της συζυγικής αφοσίωσης. Μέσα από δέκα κωμικές συναντήσεις, η παράσταση θέτει ερωτήματα γύρω από την ενοχή που συχνά γεννά η σεξουαλική επιθυμία. Γιατί, όμως, από όλες τις «φυσικές» ανάγκες, κλίσεις και προδιαθέσεις του ανθρώπου, η σεξουαλική επιθυμία δεν είναι μόνο ατομικό ζήτημα, αλλά παίρνει κοινωνικές προεκτάσεις; Πόσο μπορείς να εμπιστευτείς τον σύντροφό σου και πόσο μπορείς να εμπιστευτείς τον εαυτό σου;
Αξύριστα πηγούνια
Το βραβευμένο κοινωνικό δράμα φλερτάρει με το χιούμορ, το ρεαλισμό και το σασπένς, μιλώντας για την ανθρώπινη εκμετάλλευση, τους μετανάστες, το σεξισμό, τις οικονομικές ανισότητες και τις σχέσεις εξουσίας. Τρεις άνδρες που δουλεύουν σε ένα νεκροτομείο εργάζονται καθημερινά στην υπηρεσία τους στην υπόγεια πτέρυγα. Από τους πάνω ορόφους δέχονται και στη συνέχεια ταξινομούν, φροντίζουν και φυλάνε προσωρινά ανθρώπους που δεν κατάφεραν να επιζήσουν. Ακολουθούν μια ρουτίνα με τυπικές διαδικασίες. Απόψε όμως έρχονται αντιμέτωποι με το νεκρό σώμα μιας γυναίκας, μίας στρίπερ με ξένη καταγωγή. Η αιτία του θανάτου της και το είδος της σχέσης που τους συνέδεε μαζί της είναι κάτι που ξεδιπλώνεται με συγγραφική δεξιοτεχνία στην πορεία, όσο εξελίσσεται η δράση. Αυτός είναι ο πυρήνας της ιστορίας του Γιάννη Τσίρου, που χρησιμοποιεί το μoτίβο του ανδρικού βλέμματος πάνω στο ανυπεράσπιστο γυναικείο σώμα, για να συνθέσει ένα έργο που φωτίζει ζητήματα πατριαρχίας, σεξισμού και εκμετάλλευσης.
Αθώος ή ένοχος
Ένας διακεκριμένος γιατρός κατηγορείται ότι δολοφόνησε την γυναίκα του για να κληρονομήσει την περιουσία της και ο καλύτερος του φίλος, γνωστός ποινικολόγος αναλαμβάνει την υπεράσπισή του. Μια γιατρός, η Τζένιφερ Μίτσελ, ισχυρίζεται ότι είχαν ερωτική σχέση και πως το βράδυ του φόνου ήταν μαζί. Ωστόσο, τα στοιχεία της ενοχής είναι εξίσου ισχυρά με τα στοιχεία της αθωότητάς του. Τότε μπαίνουν στο παιχνίδι μία Πρόεδρος Δικαστηρίου, μία φαρμακοποιός, ένας δημόσιος κατήγορος, ένας Καθηγητής τοξικολογίας, ένας φύλακας και φυσικά οι θεατές, οι οποίοι καλούνται να γίνουν ένορκοι και να βγάλουν την τελική ετυμηγορία. "Αθώος ή ένοχος" τελικά ο Δρ. Σέργουντ;
Ο Τίποτας (μια πονεμένη ιστορία)
Ο Τίποτας. Είναι (σχεδόν) ένας άνθρωπος. Όπως όλοι. Με ένα παρελθόν. Κι ένα μέλλον (;). Και μια ήσυχη ατάραχη ζωή. Ή τουλάχιστον αυτό θέλει να πιστεύει και να πιστέψουν κι οι άλλοι. Ο Θάνος Τοκάκης, μετά τη μικρού μήκους ταινία “Tokakis ή What’s my name”, όπου, αξιοποιώντας προσωπικά του βιώματα, επίσης ασχολήθηκε με αυτοσαρκασμό με το θέμα, σκηνοθετεί και ερμηνεύει έναν σχεδόν μπεκετικό ήρωα, που από σκηνής μιλάει για τον πόνο, τα ραγίσματα και τα τραύματα που κουβαλά. Θέματα για τα οποία δεν θέλει να μιλήσει κανείς, οριακά ούτε ο ίδιος. Βασισμένη στο κείμενο του υποψήφιου για Πούλιτζερ Γουίλ Ίνο, η παράσταση, στα όρια του stand up comedy, γεμάτη χιούμορ, αυτοσαρκασμό, ανατροπές αλλά και πολύ πόνο, αξιοποιεί θραύσματα μιας ιστορίας για να αναρωτηθεί για το πόσο μας ορίζει η ευτυχία και η «υποχρέωση» να την αναζητούμε. Η παράσταση μοιάζει σαν να παρακολουθούμε μια κουβέντα, μια χαλαρή συζήτηση περί ζωής που δεν αφορά κάτι συγκεκριμένο. Ο Τίποτας έχει στο μυαλό του κάνα δυο –το πολύ– απλά πράγματα που τον απασχολούν και μας απασχολούν.
Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν
Μια πρωτότυπη σκηνική σύνθεση που βασίζεται στην αληθινή, συγκλονιστική ιστορία των αδελφών Παπέν (πάνω στην οποία ο Ζαν Ζενέ βάσισε το έργο του «Οι δούλες»), που διέπραξαν ένα από τα πιο στυγερά και αινιγματικά εγκλήματα του 20ού αιώνα. Η παράσταση σε σκηνοθεσία του Πέτρου Νάκου, που μιλά για τον αποκλεισμό, την αδικία, την εκδίκηση και την αγάπη, παντρεύει το φιλμ νουάρ με στοιχεία από σύγχρονα crime series αλλά και στοιχεία κωμωδίας και σάτιρας.
Το γάλα
Το γάλα στα ρωσικά λέγεται «μαλακό». Έτσι, περίεργα, μια άλλη ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και ανάλαφρα την αίσθηση του πράγματος, απ’ ότι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά. Γι’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει «Το γάλα» και οι ήρωες του. Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζεται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται, όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του. Αγαπιέται... Κι όταν αυτό δε συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές.
Ο επιστάτης
Δύο αδέλφια, σημαδεμένα από μία ρωγμική μοίρα, ζουν μέσα σε;ένα δωμάτιο-αποθήκη, που ασφυκτιά από τη μάταιη συσσώρευση άχρηστων πραγμάτων. Δύο άνθρωποι άρρωστοι από ύπαρξη, παίζουν ένα παιχνίδι εναλλαγής της εξουσίας. Ο ένας κομίζει τα εύσημα της ψυχασθένειας, ο άλλος τα αδιέξοδα του κυνισμού. Τίποτα δεν αλλάζει στο μαρτυρικό βασίλειο μιας αναμονής του κενού, ώσπου στο σκουπιδότοπο αυτού του δωματίου -που μοιάζει με τα σπλάχνα τους- εισέρχεται ο πλάνης και ανέστιος, ο πονηρός και μοχθηρός μικρομπαγάσας, ο υπεράριθμος αποδιοπομπαίος του αστικού βίου. Αυτός θα εκμεταλλευτεί τα αδύνατα σημεία των ιδιοκτητών και θα παίξει μαζί τους παιχνίδια διάσπασης και συμμαχιών. Ως ανταμοιβή για την αμοραλιστική διπλωματία του, θα δεχτεί και από τα δύο αδέλφια, σε ξεχωριστές συναντήσεις, την πρόταση ανάληψης της θέσης του επιστάτη.
Τα όρια
Το έργο έχει ως θέμα ένα πραγματικό περιστατικό κακοποίησης (bullying) που συνέβη σε ένα σχολείο της Ρουμανίας. Η κακοποίηση και η σεξουαλική παρενόχληση είχε στόχο ένα υπέρβαρο κορίτσι. Και η καθηγήτρια όμως, που προσπαθεί να το υπερασπιστεί, πέφτει κι αυτή θύμα κακοποίησης. Ξεκινώντας από αυτό το περιστατικό το έργο και η παράσταση διεισδύουν στο καυτό ζήτημα της Παιδείας με θάρρος και καυστικό χιούμορ. Μία ηθοποιός, πολλοί ρόλοι… Μπροστά μας παρελαύνει μια ολόκληρη σειρά από διαφορετικά πρόσωπα, με διαφορετικές απόψεις γύρω από την Παιδεία. Συγκρούονται μεταξύ τους, αντιπαρατίθενται, καμιά φορά καυγαδίζουν κιόλας. Όλα αυτά τα πρόσωπα ερμηνεύονται από μια ηθοποιό, σε ένα ερμηνευτικό μαραθώνιο. Μέσα από το καταλυτικό χιούμορ του έργου και τα σχόλια σπουδαίων Εκπαιδευτικών από όλον τον κόσμο, φωτίζονται οι κακοδαιμονίες της Εκπαίδευσης, οι συγκρούσεις ανάμεσα σε μαθητές- γονείς - δασκάλους - κράτος και ο εγκλωβισμός των δασκάλων και των καθηγητών μέσα στα γρανάζια του εκπαιδευτικού συστήματος. Όλα αυτά έχουν όρια;
4 λεπτά και 12 δευτερόλεπτα
Ένα ακατάλληλο viral βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο διαταράσσει τις ισορροπίες της σχέσης δύο γονέων με τον δεκαεπτάχρονο γιο τους και τις μεγάλες φιλοδοξίες τους για εκείνον στο έργο του πολυβραβευμένου συγγραφέα που μιλά για την επιρροή της ψηφιακής εποχής και των social media στα όρια της ηθικής μας.
Νυξ - Λος ιστορίας περίεργας
Η παράσταση αποτελεί ένα αξεδιάλυτο μείγμα πραγματικότητας και φαντασίας, ένα συνειρμικό ντόμινο που οδηγεί σε ένα κειμενικό και ηχητικό σύμπαν, βασισμένο σε κείμενα του Πάνου Κουτρουμπούση και του Julio Cortasar. Στη διάρκεια της ημέρας - και περισσότερο της νύχτας- συμβαίνουν γεγονότα που τραβάνε την προσοχή σαν στιγμιαίοι ηλεκτρικοί σπινθήρες και γίνονται αφετηρίες ιστοριών. Ο ιδανικός χώρος για την εξέλιξη και δραματοποίηση αυτών των ιστοριών, το εσωτερικό του κεφαλιού μας. H τελειότερη σκηνή. Πίσω από τη συνηθισμένη πληκτική καθημερινότητα κρύβονται πλάσματα απόκοσμα, κρύβονται άνθρωποι που ζουν αυτοεξόριστοι στις φαντασιώσεις τους, προσκολλημένοι σε έμμονες ιδέες, αφημένοι στωικά στα χέρια τραγικών συμπτώσεων του νου. Όταν σβήνει το φως και τα βλέφαρα φοράνε μια ωραία μαύρη κουκούλα, ο άνθρωπος επί σκηνής - του κεφαλιού μας - περιπλανιέται σε ένα σύμπαν σκοτεινό και φωτεινό, γελοίο και τραγικό, βαθειά επιφανειακό, με καύσιμο την πλήξη και την ματαιότητα. Η παραγγελία ενός καφέ -και η πολιτική διάσταση αυτής-, η τυχαία συνάντηση με εξωγήινους στην Αρχαία Ελλάδα, η ερωτική περίπτυξη ενός αντίχειρα με μια Super Retinα XDR OLED οθόνη αφής, y otros ταχυδράματα ενός περιπαικτικού ασυνείδητου, το οποίο γελά με τις δοκιμασίες της συνείδησης, και όλα αυτά, συνοδευόμενα από μουσική.
