Σπύρος Στάβερης©
Με αφορμή το νέο ανέβασμα του μονολόγου "Λα Πουπέ" του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη σε σκηνοθεσία, ερμηνεία και μουσική επιμέλεια της Άννας Κοκκίνου, η γνωστή ηθοποιός μας γράφει δυό λόγια για την επιστροφή της στο θεατρικό σανίδι από 16 Μαΐου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Σφενδόνη. Πρόκειται για τη μεγάλη θεατρική της επιτυχία που παρουσίασε πρώτη φορά το 2008 για τρεις συνεχόμενες σεζόν: "Με χτένισμα-μπανάνα, υπερτροφικό σώμα γυναικείας φιγούρας του Μποτέρο και σκέρτσα παχουλού παιδιού, η Άννα Κοκκίνου εισβάλλει στο θέατρο με το διαπεραστικό της ψίθυρο, επιβάλλεται με την εκρηκτική σκηνική της σαγήνη και αναδεικνύεται σε θεατρίνα ολκής", γράφαμε τότε. Ο ρόλος της Ρίκας, μιας διαταραγμένης Αθηναίας ράφτρας φορεμάτων κούκλας, ταυτίστηκε έκτοτε με την Άννα Κοκκίνου, που παρουσιάζεται από τότε για δεύτερη φορά.
Αναφέρεται, παράλληλα, και στην εμπειρία της ως ηθοποιός του θεάτρου στην εποχή της πανδημίας αλλά και στον "Αφανισμό” του Τόμας Μπέρνχαρντ που θα σκηνοθετήσει στη Σφενδόνη τον Οκτώβριο, μιας και δεν κατόρθωσε να ανέβει τον Ιανουάριο. Το τελευταίο μυθιστόρημα του αιχμηρού δραματουργού και σπουδαίου συγγραφέα, που εξελίσσεται ανάμεσα στην είδηση του θανάτου και την κηδεία της οικογένειας του ήρωα, καυτηριάζει το σύγχρονο σύστημα αξιών.
Η Άννα Κοκκίνου γράφει
Έχω δυόμιση χρόνια να παίξω! Και τώρα θα παίξω!!
Ο ηθοποιός όταν δεν παίζει χάνει κάτι σημαντικό γι αυτόν-
μια ικανότητα που έχει ασκήσει επί χρόνια παίζοντας-
και μη παίζοντας- ζώντας-
μια ζωτικής ανάγκης ικανότητα να έχει κάθε στιγμή συνείδηση-
να νιώθει στις αισθήσεις του τη διαθεσιμότητα- την ετοιμότητα-
να αλλάξει- να γίνει κάτι άλλο-
να πάρει μία άλλη μορφή, που του επιτάσσει ο νους- η συνθήκη.
Με αυτό μαζί, ζει ο ηθοποιός- αυτό είναι ο ηθοποιός.
Όταν δεν παίζει αυτή η λειτουργία ατονεί- βουβαίνεται.
Έχει φυσικά τόσα άλλα να κάνει κανείς- π.χ. να διαβάζει-
μα το "άλλο’’ είναι αυτό που τον συντονίζει- που τον προσανατολίζει-
που δημιουργεί το ‘"πάρε δώσε’’ με τα πράγματα.
Έχω λοιπόν δυόμιση χρόνια να παίξω..
Τρία χρόνια, ετοίμαζα τον Μπέρνχαρντ-
Μετά ήρθε η αύξηση των κρουσμάτων δεν μπορούσα να το ρισκάρω-
με τόσο κοντά τους θεατές στη σκηνή της Σφενδόνης-
ο covid στέρησε πάρα πολλά από τους "όχι και τόσο” νέους-
Έτσι, λοιπόν, τον Οκτώβρη θα παρουσιαστεί ο Μπέρνχαρντ.
Όμως δεν θέλω να περάσει η σαιζόν χωρίς να πατήσω στη σκηνή.
Θα παίξω, λοιπόν, την Λα Πουπέ του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη.
Την έχω παίξει για τρεις σαιζόν το 2008-
Ο κόσμος την είχε αγαπήσει πολύ!
Όμως, καθώς τίποτα δεν είναι όπως πριν- κυρίως εγώ-
την δουλεύω με άλλο πρίσμα.
Είναι ένα εντελώς άλλο ανέβασμα
Δεν είναι για να κάνει κανείς συγκρίσεις-
δεν έχει νόημα-
είναι απλά άλλες οι συνθήκες αυτής της χρονικής στιγμής που ζούμε-
και αυτό που μ΄ ενδιαφέρει είναι η Ρίκα μέσα σε αυτές τις συνθήκες-
κι ίσως καταλάβω κι εγώ καλύτερα τι είναι αυτό που ζω.
Έχει χαρακτήρα ‘’άσκησης’’ θα μπορούσα να πω αυτό το ανέβασμα-
να δω μέσω της Ρίκας τι έχει μείνει από το πριν.
Αυτό ακριβώς!!
