Οι δύο καλλιτέχνες δημιουργούν μια ιδιότυπη συνομιλία ανάμεσα στα έργα τους. Μέσα από τις πολλαπλές μάσκες και "περσόνες" τους, συνδιαλέγονται για τις βαθιές υπαρξιακές ανθρώπινες αναζητήσεις και αναρωτιούνται γιατί η ανθρωπότητα έλκετε τόσο πολύ από το σκότος. Με πολλές, πλούσιες και κοινές αναφορές, με παράλληλες εννοιολογικές αναζητήσεις, με παρόμοιο τρόπο δομής της εικαστικής τους γλώσσας/παραγωγής και με εργαλείο την ιστορία της τέχνης, της λογοτεχνίας και εν γένει του πολιτισμού, οι δυο καλλιτέχνες, ο Δημήτρης Τζαμουράνης και ο Φίλιππος Τσιτσόπουλος δημιουργούν μια έκθεση με μπαρόκ αισθητική, γεμάτη εικόνες με αλληγορική και μεταφορική σημασία. Με πυρήνα το έργο «Άγιος Αντώνιος» του Τζαμουράνη, εμπνευσμένο από τις εμβληματικές περφόρμανς του Τσιτσόπουλου, οικοδομείται ένας κριτικός διάλογος, ανάμεσα στα έργα τους, για την κατάρρευση των "μύθων", την τραγικότητα, την ιστορία, τον χρόνο, το απάνθρωπο τοπίο που οι άνθρωποι πραγματώνουν τη μοίρα τους, την βία που κυριαρχεί σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της ζωής, την αγωνία να γίνουμε το άτομο που θέλουμε αληθινά να είμαστε, την πίστη στα όνειρα αλλά την έλλειψη συνειδητότητας.
