Χειμωνιάτικο ταξίδι, 1972, Λάδι σε καμβά
Ο Δήμος Αθηναίων διοργανώνει, μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ), μεγάλη αναδρομική έκθεση του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου (1940-2002) στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, από τις 24 Απριλίου. Η έκθεση "Ιδέες και περιστατικά" περιλαμβάνει έργα της περιόδου 1957-1994. Στο πλαίσιο της αναδρομικής, παρουσιάζονται δεκατρία έργα του χαράκτη Α. Τάσσου, ο οποίος ήταν δάσκαλος του Ρετζεπόπουλου στη Σχολή Δοξιάδη.
Ο ζωγράφος, χαράκτης και γραφίστας Μπάμπης Ρετζεπόπουλος ήρθε στον κόσμο όταν το φως αντιμαχόταν το σκοτάδι. Γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1940 στην Αθήνα, δύο μήνες μετά το ξέσπασμα του Ελληνοϊταλικού Πολέμου και λίγο πριν την κατάληψη της χώρας του από τις κατοχικές δυνάμεις. Αυτό το αρχετυπικό δίπολο, το φως και το σκοτάδι, το φως στο σκοτάδι, η πορεία από το σκοτάδι στο φως, θα αποτελέσει τον βασικό άξονα της καλλιτεχνικής του σκέψης και δημιουργίας.
Ήδη από τα πρώτα του ζωγραφικά έργα, ο Ρετζεπόπουλος εντυπωσιάζει με τον τρόπο που χειρίζεται το χρώμα και, κυρίως, με τη διάθεσή του να πειραματιστεί. Οι συνθέσεις του είναι καλοδουλεμένες, στιβαρές και πολυεπίπεδες, όπως και τα χαρακτικά που θα αρχίσει να φτιάχνει τα επόμενα χρόνια. Κοιτώντας τους πίνακες της περιόδου 1960–63, θα έλεγες ότι αυτός ο νέος καλλιτέχνης αντιμετωπίζει τις ανθρώπινες μορφές σαν νεκρές φύσεις και τις νεκρές φύσεις σαν έμψυχες οντότητες. Τα επόμενα χρόνια, θα αφοσιωθεί σχεδόν αποκλειστικά στη χαρακτική, τη γραφιστική και τη διακόσμηση εμπορικών καταστημάτων της Αθήνας. Όταν επιστρέφει πάλι στη ζωγραφική, την περίοδο που ζει μόνιμα στο Παρίσι (1967–73) και υπογράφει πια ως Ch. Babis R., οι συνθέσεις του διαφέρουν αισθητά από εκείνες των αρχών της δεκαετίας του ’60. Η χρωματική γκάμα αλλάζει, γίνεται πιο απαλή, ενώ φαίνεται να τον ενδιαφέρουν περισσότερο η κίνηση των όγκων και οι σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους, ο τρόπος που εισχωρεί ο ένας μέσα στον άλλο δημιουργώντας βάθος και την ψευδαίσθηση του τρισδιάστατου χώρου. Έχεις την εντύπωση ότι τα έργα αυτά μοιάζουν με σχηματικές κατόψεις πόλεων.
Από τις ξυλογραφίες που φιλοτεχνεί όσο ζει στην Αθήνα, στα χρόνια των σπουδών του στη Σχολή Δοξιάδη και αργότερα (1962–67), μας είναι γνωστές γύρω στις είκοσι. Κατά την παραμονή του στο Παρίσι (1968–73) και στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης (1975–78), όταν πια εγκαθίσταται στην Τήνο και λειτουργεί την γκαλερί "Το Μαγαζί" με τον Λευτέρη Κρητικό, θα δημιουργήσει άλλες σαράντα ξυλογραφίες παραστατικού χαρακτήρα. Η χαρακτική του Ρετζεπόπουλου αποκτά μια διαφορετική και σίγουρα πιο στενή σχέση με το φως όταν, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, υιοθετεί μια αφαιρετική τεχνοτροπία – μια τολμηρή, πρωτότυπη προσέγγιση που διακρίνεται για την ποιητικότητά της. Βρίσκει κορμούς γέρικων ελαιόδεντρων και χρησιμοποιεί ως μήτρες τις διάτρητες διατομές τους, αφού πρώτα έχει λειάνει καλά την επιφάνειά τους. Εγκαταλείπει έτσι τα ξύλα αχλαδιάς ή φλαμουριάς και το χάραγμα ενός σχεδίου ή μιας παράστασης και δίνει τον πρώτο λόγο στο τυχαίο. Τυπώνοντας σε χαρτιά μεγάλου μεγέθους, που φτάνουν έως και τα 150 εκατοστά σε ύψος ή πλάτος, δημιουργεί συνολικά έξι ενότητες μέσα σε μια πενταετία.
Το βασικό γνώρισμα των αφαιρετικών χαρακτικών του Ρετζεπόπουλου είναι το παιχνίδι με το φως και το σκοτάδι, ανάμεσα στο μαύρο της τυπωμένης φόρμας και στο λευκό του γιαπωνέζικου χαρτιού. Εδώ, η χαρακτική γίνεται παιχνίδι, παραλλαγή στο ίδιο θέμα. Τι θα έλεγε άραγε ο Α. Τάσσος (1914–1985) αν έβλεπε τα αφαιρετικά χαρακτικά του ταλαντούχου μαθητή του; Ο φημισμένος και σεβαστός χαράκτης απεικόνισε κορμούς δέντρων το 1950 (δύο ανθρωπόμορφες ελιές που μοιάζουν σαν να χορεύουν) και το 1980–81. Η διαφορά, ωστόσο, είναι ότι στα αφαιρετικά χαρακτικά του ο Ρετζεπόπουλος δεν απεικονίζει απλά κορμούς· το δέντρο δεν αποτελεί το αποκλειστικό θέμα του έργου. Στα χέρια του, ο ξύλινος κορμός γίνεται σφραγίδα, εκφραστικό μέσο, αναπαραστατικό εργαλείο και πηγή, μια μεταφορά για το σώμα, για τη σχέση της χαρακτικής με τη μουσική, τον χορό και το πένθος. Με τα έργα αυτά, τα οποία εγκωμιάζουν το μαύρο σε μια εποχή που επικρατεί καθολικά το χρώμα, ο Ρετζεπόπουλος φέρνει το μέσο της χαρακτικής εγγύτερα στη ζωγραφική, αναδεικνύοντας τον διευρυμένο χαρακτήρα του.
Ο Μπάμπης Ρετζεπόπουλος γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα όπου και απεβίωσε το 2002. Αφού παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο Εργαστήριο του Πάνου Σαραφιανού και του Βρασίδα Βλαχόπουλου (1957–60), σπούδασε Γραφικές Τέχνες στη Σχολή Διακοσμητικής Τέχνης του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου (1960–63), με δάσκαλο τον Α. Τάσσο. Συνέχισε για ανώτερες σπουδές εικαστικών και τεχνικών χάραξης (Cours supérieurs d’arts et de techniques graphiques) στην École Estienne του Παρισιού (1967–68).
Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει ο ιστορικός τέχνης Χριστόφορος Μαρίνος.
Η έκθεση συνοδεύεται από τρίγλωσσο κατάλογο (ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά) τριακοσίων σελίδων, σχεδιασμένο από τον Ιωάννη Μαρκάκη (εκδόσεις ΟΥΤΙΣ), με κείμενα του επιμελητή της έκθεσης και της έκδοσης Χριστόφορου Μαρίνου, του Σάββα Απέργη, της Ειρήνης Οράτη, της Λένας Ρετζεποπούλου, του Πραξιτέλη Τζανουλίνου, του Μάρκου Τουφεκλή και της Μαργκερίτ Χαλατζιάν.
Μετά την Αθήνα η έκθεση θα ταξιδέψει στην Τήνο, στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού (Ιούνιος - Σεπτέμβριος).
Τα έργα του Α. Τάσσου προέρχονται από τη Συλλογή της Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων, από την Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος και από τη Συλλογή Χαρακτικών της ΕΠΜΑΣ.
Εγκαίνια: 24/4 (7 μ.μ.)
Info: Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων | 24/4-25/5 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Σαβ. 11 π.μ. – 7 μ.μ., Κυρ. 10 π.μ. – 4 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
