Δύο νέες εκθέσεις παρουσιάζει ο Δήμος Αθηναίων στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, σε συνεργασία με τον ΟΠΑΝΔΑ: "Το πέρασμα του κομήτη: Επεισόδια και εικόνες στην ύλη" της Ρένας Παπασπύρου και το "Phantoms" της Νίνας Παπακωνσταντίνου.
Η έκθεση της Ρένας Παπασπύρου συγκεντρώνει έργα τα οποία δεν είναι τόσο γνωστά στο αθηναϊκό κοινό ή έχουν να εκτεθούν πολύ καιρό. Γύρω από την προβολή "Το πέρασμα του κομήτη" (2000), που εκτίθεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, συγκροτήθηκε ένας αστερισμός έργων από διάφορες ενότητες και περιόδους. Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, παρουσιάζονται οι πρώιμοι πειραματισμοί της Παπασπύρου με τα μωσαϊκά, τα κεραμίδια και τα τούβλα.
Η έκθεση "Το πέρασμα του κομήτη: Επεισόδια και εικόνες στην ύλη", που διοργανώνεται από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων, δίνει την ευκαιρία να επανεξετάσουμε τον ρόλο της εικόνας στη δουλειά της Παπασπύρου. Η εικόνα στο έργο της δεν είναι πεπερασμένη ή μετρήσιμη. Αντιθέτως, είναι μια εικόνα δίχως όρια, δίχως κέντρο, μια εικόνα φασματική. Στο έργο της δεν υπάρχει κορνίζα ή κάδρο, ούτε ορθογώνιο πλαίσιο. Τα διαβρωμένα περιγράμματα των εικόνων της εισέρχονται -εισβάλλουν- στον δικό μας κόσμο. Πρόκειται για μια εικόνα εύθραυστη, φθαρτή, έκκεντρη· μια μυθοπλαστική, μεταφορική και σκεπτόμενη εικόνα, που εμπεριέχει μέσα της το παρελθόν και το μέλλον της· μια εικόνα χρονικά ευμετάβλητη και ρευστή. Οι εικόνες της Παπασπύρου αναδεικνύουν το μεγαλείο της λεπτομέρειας και δοκιμάζουν τις δυνατότητες του βλέμματος: υπάρχουν μέσα στην ύλη, αλλά και πίσω από αυτήν, όπως στην περίπτωση του τελευταίου έργου της, "Βρυάξιδος 11 & Ασπασίας".
Η Παπασπύρου μελετά το ασυνείδητο των εικόνων και την ενδεικτική τους αμεσότητα ή διάσταση. Κάτι ασήμαντο, μια ρωγμή σε μια επιφάνεια, για εκείνην αποτελεί εικόνα. Στη σειρά "Γεωγραφίες", παραδείγματος χάρη, όταν επισημαίνει με τη λεπτή μύτη του μολυβιού τις "τυχαίες φόρμες" που βρίσκονται πάνω σε αποτοιχισμένες επιφάνειες, στην ουσία μετατρέπει τις υπάρχουσες ρωγμές σε εκτάσεις, χώρες, φανταστικά σύνορα, θάλασσες και ποταμούς. Ο οπτικός μηχανισμός της Παπασπύρου έχει απεριόριστες εικονοποιητικές δυνατότητες. Το βλέμμα της καλλιτέχνιδας εστιάζεται και απεστιάζεται με χαρακτηριστική ευκολία. Αναγνωρίζει στην ύλη "ευρήματα", μικρόκοσμους και μακρόκοσμους, φανταστικούς χώρους, πρόσωπα και φιγούρες, ναούς, φλόγες, ζώα και αστέρια. Το έργο της Ρένας Παπασπύρου θέτει και απαντά το ερώτημα "τι είναι και τι κατασκευάζει μια εικόνα;" Είναι ο χρόνος, η εμπειρία, η μνήμη, η ύλη, το βλέμμα, η χειρονομία, το διαμεσολαβημένο σώμα και φυσικά ο νους, ο οποίος γεννά συνειρμούς.
Η τέχνη της Ρένας Παπασπύρου, ιδωμένη συνολικά μέσα από την αρχιτεκτονική της ύλης που μεταχειρίστηκε, σχηματίζει έναν Οίκο. Τούβλα, κεραμίδια, τοίχοι, μωσαϊκές πλάκες και κλίμακες συνθέτουν το σχέδιο μιας ιδιόμορφης κατοικίας. Αυτό το σπίτι "χτίστηκε" σταδιακά μέσα σε διάστημα εξήντα ετών. Εξετάζοντας συνολικά το έργο της Παπασπύρου με μια αναδρομική ματιά, αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά έχεις να κάνεις με ένα εγχείρημα μακράς πνοής, με ένα σχέδιο ζωής. Αντιλαμβάνεσαι επίσης την πληρότητα αυτού του σχεδίου (έτσι εξηγείται γιατί το έργο της είναι ολοκληρωμένο), την ανθρωπιστική του διάσταση και την οικειότητα που αποπνέει. Τέλος, έχοντας στο μυαλό σου αυτόν τον Οίκο ως τελικό έργο, συνειδητοποιείς τη σύνθετη σχέση του χώρου και του χρόνου στη δουλειά της Παπασπύρου, το πώς οι δύο αυτές έννοιες λειτουργούν, διαπλέκονται και αλληλοεπιδρούν.
Η έκθεση "Phantoms" της Νίνας Παπακωνσταντίνου περιλαμβάνει τη νέα δουλειά της καλλιτέχνιδας μαζί με μια επιλογή έργων της τελευταίας εικοσαετίας. Από το 2000 μέχρι σήμερα, η Νίνα Παπακωνσταντίνου εξετάζει επισταμένα τη σχέση ανάμεσα στο κείμενο και την εικόνα του, ενώ παράλληλα διερευνά το σχέδιο ως σύνολο σημείων, αποτυπώσεων και ιχνογραφήσεων. "Γράφοντας, αντιγράφοντας και αποτυπώνοντας" (για να παραθέσουμε μια αδιαίρετη τριάδα απαρεμφάτων που η ίδια έχει χρησιμοποιήσει για να περιγράψει την εργασία της), η καλλιτέχνις σχεδιάζει στην επιφάνεια του χαρτιού αλλεπάλληλες εγγραφές και μεταγραφές που αναδεικνύουν τη γοητεία του ίχνους και της υλικότητας της γραφής. Οι αντιγραφές, μεταγραφές και ιχνογραφίες της Παπακωνσταντίνου γεννούν ένα κύμα συνδηλώσεων και συνειρμών, βάζοντας τον θεατή να σκεφτεί τις νοητικές διεργασίες πρόσληψης ενός κειμένου που έχει γίνει εικόνα και μιας εικόνας η οποία προέρχεται από ένα κείμενο.
Στην Παπακωνσταντίνου το θέλγητρο της γραφής διασταυρώνεται με την ηδονή της αντιγραφής. Η καλλιτέχνις αναγνωρίζει αυτό το θέλγητρο στην επιστολογραφία και στην ημερολογιακή γραφή, εξού και τα δύο είδη κατέχουν περίοπτη θέση στο έργο της. Τα σχέδιά της χαρακτηρίζουν ο λόγος της απουσίας (ερωτική επιστολή, σημείωμα αυτοχειρίας) και ο συντριπτικός λόγος (ημερολόγιο φυλακής ή εγκλεισμού). Στα έργα της Παπακωνσταντίνου τα κρυπτογραφημένα κείμενα συνεχίζουν να υπάρχουν ως "κυκλικές αναμνήσεις", εκφράζοντας ουσιαστικά την αδυναμία του θεατή "να ζήσει έξω από το ατελεύτητο κείμενο". Κοιτώντας τα σχέδιά της, πιάνεις τον εαυτό σου να συμμετέχει σε ένα γαϊτανάκι αναφορών που δεν φαίνεται να έχουν τελειωμό. Κάθε έργο, με άλλα λόγια, πυροδοτεί μια αδιάλειπτη αλληλουχία συνδέσεων. Τα σχέδια της Παπακωνσταντίνου θέτουν ερωτήματα για τη χρησιμότητα της ανάγνωσης του κειμένου και για τον τρόπο που η γραφή αναπαράγεται· ως προς αυτό, δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή αν λέγαμε πως η καλλιτέχνις αντιγράφει σαν αυτόματο ή σαν ραπτομηχανή.
O τίτλος της έκθεσης της Παπακωνσταντίνου είναι δανεισμένος από τα Phantoms, μια σειρά έργων σε αχνό μπλε, που αποτελούν βασικά την κάτω επιφάνεια από τα έργα της σειράς "Βιβλιοθήκη". Μαζί με αυτά τα φαντάσματα της γραφής, που εδώ λειτουργούν ως φανταστικές εικόνες, ως αποκυήματα φαντασίας στο όριο μεταξύ παρουσίας και απουσίας, η καλλιτέχνις παρουσιάζει και άλλα νέα έργα με υπαινικτική διάθεση, όπως το "We Will Not Be Silent", εμπνευσμένο από τα συνθήματα του γυναικείου κινήματος. Η έκθεση "Phantoms” παρουσιάζει ένα σύνολο εννοιών που διέπουν τη δουλειά της Παπακωνσταντίνου από το ξεκίνημά της μέχρι σήμερα. Οι έννοιες αυτές, σύμφωνα με την ίδια, είναι "ο γρίφος και το μυστικό, η σιωπή ανάμεσα στις λέξεις, η ουσία και το νόημα που συνεχώς μας διαφεύγει". "Πρόκειται για μία συνεχή έρευνα για το αποσπασματικό της επικοινωνίας, που όμως ανοίγει χώρο σε άλλες, καινούργιες γραφές και αναγνώσεις" σημειώνει η καλλιτέχνις.
Την επιμέλεια των εκθέσεων υπογράφει ο Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης.
Εγκαίνια: 29/9 (6-10 μ.μ.)
Info: Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, Κτίρια Α & Β | 29/9-20/11 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ.: 11 π.μ. – 7 μ.μ., Σαβ., Κυρ.: 10 π.μ. – 4 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
