
Όλο αυτό το διάστημα εξοικειωθήκαμε με το απάνθρωπο, νιώσαμε στο πετσί μας τη φτώχεια της εμπειρίας. Μου έλειψε λοιπόν το αυτονόητο: οι ανθρώπινες στιγμές, οι εμπειρίες που γεμίζουν τη ζωή μου. Εννοείται πως μου έλειψαν οι εκθέσεις, η επαφή με τα έργα, οι συζητήσεις με τους καλλιτέχνες. Περιμένω πώς και πώς να δω τις εκθέσεις του ΟΠΑΝΔΑ να ανοίγουν για το κοινό.
Σε προσωπικό επίπεδο, μου έλειψε το φαγητό σε κάποια αγαπημένα στέκια, όπως το «Χατίρι» και οι «Ιστορίες του μπάρμπα». Ανυπομονώ να δω μια ταινία σε θερινό, να βρεθώ σε μια συναυλία, έστω και καθιστός. Μου έλειψε, τέλος, η ζωή εκτός πόλης.