Έφυγε από τη ζωή ο Takis, κατά κόσμον Παναγιώτης Βασιλάκης, ένας από τους πιο πρωτοποριακούς εικαστικούς του 20ου αιώνα. Μέχρι τα 94 του χρόνια δεν έπαψε να πειραματίζεται στην τέχνη. Ένα παραγωγικό και δημιουργικό μυαλό, του οποίου η εφευρετικότητα, το πάθος και η φαντασία ήταν αστείρευτα, διερεύνησε πολλούς καλλιτεχνικούς και επιστημονικούς ορίζοντες, όπως μεταξύ άλλων τη μουσική και το θέατρο, και επαναπροσδιόρισε τα όρια στην τέχνη
Χάρη στην πολυδιάστατη δημιουργική ιδιοφυΐα του, τη γενναιοδωρία του και την εξαιρετική του διαίσθηση, ο Τakis ήταν μπροστά από την εποχή του, γεγονός που συνέβαλε στη διεθνή του επιτυχία. Το Ίδρυμα Takis ανακοίνωσε σχετικά με την απώλεια του διεθνούς γλύπτη: «Ένας αληθινός πρωτοπόρος, επαναστάτης και θρύλος. Θα μείνει για πάντα αλησμόνητος».
Αυτό το διάστημα η Tate Modern εκθέτει έργα του στον τρίτο όροφο του κτηρίου της, σε συνεργασία με το MACBA της Βαρκελώνης και το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Συνολικά η έκθεση περιλαμβάνει 70 αντιπροσωπευτικά έργα απ' όλες τις περιόδους του καλλιτέχνη συνοδεία οπτικοακουστικού υλικού και συνεχίζεται μέχρι τις 27 Οκτωβρίου.
Σύντομο Βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα, από γονείς πρόσφυγες που έχασαν την περιουσία τους στην καταστροφή της Σμύρνης, πέρασε δύσκολα εφηβικά χρόνια. Το 1952, με το Μίνω Αργυράκη και το Ραϊμόνδο έχτισαν το 1952 ένα μικρό ατελιέ στην Ανάκασα. Στα τέλη του 1953 έφυγε για το Παρίσι, όπου δημιούργησε τους «Τέσσερις Στρατιώτες» και συμμετείχε σε διεθνή έκθεση τέχνης στους Δελφούς.
Το 1954, φτάνοντας στο Παρίσι ήταν για λίγους μήνες στο ατελιέ του Brancusi, όπου άρχισε να κατασκευάζει γλυπτά από σίδερο, εμπνευσμένα από την ελληνική αλλά και την αιγυπτιακή μυθολογία και τέχνη. Δούλεψε τα μυστικά του μετάλλου στο σιδεράδικο της rue d’ Odessa. Στο Παρίσι εξέθεσε και τα πρώτα του σινιάλα-σηματοδότες.Τα τρία περίπου επόμενα χρόνια ταξίδεψε και έζησε ανάμεσα στο Παρίσι και στο Λονδίνο, όπου εμπνεύστηκε και δημιούργησε τα πρώτα του κινητικά έργα.
Από το 1955 και μέχρι το τέλος του 1965 ο Takis, ως καλλιτεχνική διάνοια ήδη από τότε, πειραματιστηκε με όλα τα στοιχεία του περιβάλλοντος και της φύσης τα οποία μας περιβάλλουν, αλλά αδυνατούμε να εντοπίσουμε με γυμνό μάτι. Αυτά τα στοιχεία θα αποτελέσουν τη βάση της καλλιτεχνικής του πορείας και εξερεύνησης καθώς χάρη σε αυτά διακρίθηκε και ξεχώρισε.
Μάλιστα, στις αρχές της δεκαετίας του ‘60, πριν περπατήσει ο άνθρωπος στο Διάστημα, ο καλλιτέχνης πραγματοποίησε performance στην παριζιάνικη γκαλερί Iris Clert με τίτλο «Το αδύνατο: Ο άνθρωπος μέσα στο Διάστημα». Ο γλύπτης αποφάσισε να ασχοληθεί με τον μαγνητισμό και να τον αναζητήσει στις διάφορες υπαρκτές και ανύπαρκτες μορφές του, αφήνοντας τελικά το στίγμα του στην Ευρώπη, αφού οι εφευρέσεις του κέρδισαν τον θαυμασμό της avant garde σκηνής.
Το 1986 ίδρυσε το Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και τις Επιστήμες (ΚΕΤΕ)- Ίδρυμα Takis στο Γεροβουνό Αττικής. Επίσημα εγκαίνια έγιναν το 1993. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα. Πρωτοπόρησε και στη δημιουργία σκηνικών, στην επιμέλεια θεατρικών παραστάσεων και performances, συνεργαζόμενους με καταξιωμένους σκηνοθέτες, τα έργα του κοσμούν τις μόνιμες συλλογές των σπουδαιότερων μουσείων του κόσμου όπως το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης George Pompidou στο Παρίσι, το ΜΟΜΑ και το Guggenheim Museum της Νέας Υόρκης.