Ξεναγηθήκαμε στον υπέροχο χώρο που ετοιμάζεται να φιλοξενήσει ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα νέα μουσεία της Αθήνας.
Η μακραίωνη ιστορία της Αθήνας ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου σε κάθε βήμα της κρυμμένης γειτονιάς στο Μοναστηράκι που μετράει αντίστροφα για να φιλοξενήσει το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, ελπίζουμε μες στο 2018, όπως είναι προγραμματισμένο. Επισκεφτήκαμε το χώρο σε ένα πρωτότυπο παιχνίδι θησαυρού που διοργάνωσε το Μουσείο ανοίγοντας τον για λίγα άτομα στο πλαίσιο των Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς και σας μεταφέρουμε την ατμόσφαιρα αλλά και τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από τα κτίρια, έτσι όπως πολύ γλαφυρά μας τις διηγήθηκαν οι υπεύθυνες του μουσείου.
Μια ολόκληρη γειτονιά της παλιάς Αθήνας περίκλειστη από τις προσόψεις ερειπωμένων κτηρίων και σύγχρονων μαγαζιών, και από τις οδούς Άρεως, Αδριανού, Βρυσακίου και Κλάδου, δυο βήματα από το Μοναστηράκι και τη Ρωμαϊκή Αγορά, ετοιμάζεται να φιλοξενήσει ένα από τα παλιότερα μουσεία της χώρας μετά από 20 και πλέον χρόνια προετοιμασίας, από την εποχή που άρχισαν οι πρώτες απαλλοτριώσεις προκειμένου να γίνει το φιλόδοξο σχέδιο πραγματικότητα.
Από το εκκλησάκι του 17ου αιώνα του Αγίου Ελισσαίου, όπου έψαλε τις αγρυπνίες ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης με τον ξαδελφό του και λόγιο Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, ως τα κατάλοιπα αρχοντικών και λαϊκών σπιτιών του του 19ου και του 20ού αιώνα κι από το υστερορωμαϊκό τείχος της πόλης ως την παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Θωμά, σε κάθε βήμα του τετραγώνου που απλώνεται στα 2000 τ.μ. ανακαλύπτεις και έναν αρχιτεκτονικό θησαυρό. Το σημαντικό όμως στο νέο μουσείο δεν είναι τα ίδια τα κτίρια, αλλά οι ιστορίες πίσω από αυτά, όπως και πίσω από τα αντικείμενα που θα εκτίθενται.
Στη νέα μόνιμη έκθεση το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στον άνθρωπο. Τα αντικείμενα της λαϊκής τέχνης γίνονται η αφορμή και το μέσον για να αναδειχθούν ο τρόπος της ζωής, οι αντιλήψεις και τα αισθητικά πρότυπα, η τεχνογνωσία και η τέχνη των ανθρώπων του πρόσφατου παρελθόντος. Με αντικείμενα που χρονολογούνται από τα μέσα του 18ου αιώνα έως τη δεκαετία του 1970, διαδραστικές ψηφιακές εφαρμογές, πολυμέσα και ποικίλο εποπτικό υλικό, το νέο Μουσείο θα είναι ένα σύγχρονο βιωματικό μουσείο.
Μπαίνοντας από την οδό Άρεως σε υποδέχεται το εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου που νεκραναστήθηκε, όπως και ο άγιος του που πιστεύονταν ότι είχε τη χάρη της νεκρανάστασης, το 2005 μετά την κατεδάφισή του το 1943 από τον τότε ιδιοκτήτη του που φοβόταν μήπως απαλλοτριωθεί το οικόπεδό του. Στο κτίριο δίπλα στην εκκλησία-στέκι των λόγιων της παλιάς Αθήνας (Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Παύλος Νιρβάνας κ.ά.) θα στεγάζεται το κομμάτι της συλλογής που θα αφορά τη λαϊκή λατρεία.
Ελιές, λεβάντες και άλλα φυτά της ελληνικής φύσης περιβάλλουν τα κτίρια σκορπώντας μυρωδιές, ενώ μοτίβα από ένα υφαντό της Αστυπάλαιας έχουν αξιοποιηθεί στο σχέδιο της περίφραξης.
Στην αυλή με τη μουριά που παραπέμπει στην Αυλή των Θαυμάτων του Ιάκωβου Καμπανέλη βλέπει κανείς το πηγάδι και κατάλειπα του αλλοτινού αρχοντικού του Χωματιανού - Λογοθέτη του 18ου αιώνα που είχε στοιχεία των καλών οθωμανικών σπιτιών της εποχής. Πρόκειται για διαβόητη οικογένεια της εποχής, μέλη της οποίας υπήρξαν πρόξενοι της Αγγλίας και έκαναν μεγάλη περιουσία εις βάρος των συμπατριωτών τους και όπου είχε φιλοξενηθεί ο Λόρδος Έλγιν. Στην αυλή αυτή μάλιστα συσκευάστηκαν τα Ελγίνεια πριν φύγουν για το Λονδίνο!
Το αρχοντικό Δραγούμη, δείγμα της πρώιμης νεοκλασικής αρχιτεκτονικής του 1835, ξεχωρίζει ως το ψηλότερο κτίριο βαμμένο σε έντονο κίτρινο. Πρόκειται για το κτίριο όπου έζησε ο Νικόλαος Δραγούμης, ο εκδότης της Πανδώρας, του περιοδικού που συνέβαλλε στην εξέλιξη της ελληνικής πεζογραφίας και είχε κατηγορηθεί ότι μετέφραζε ανήθικα γαλλικά μυθιστορήματα, πατέρας του μετέπειτα πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη και παππούς του Ίωνα και της Ναταλίας Δραγούμη, συζύγου του Παύλου Μελά. Εδώ θα στεγάζονται τα εκθέματα της συλλογής που αφορούν την ενδυμασία.
Απέναντι από το αρχοντικό Δραγούμη ένα μονόροφο λαϊκό σπίτι του τέλος του 19ου αιώνα, γνωστό για ευνόητους λόγους ως το Σπίτι του Φονιά, μιλά για την πολυμορφία της περιοχής που στο κατώφλι του 20ου αιώνα με τη δημιουργία της γραμμής του ηλεκτρικού Πειραιάς-Μοναστηράκι και την εμπορική δραστηριότητα προσέλκυε πλέον πιο λαϊκά στρώματα. Εδώ μέσα από τα εκθέματα του μουσείου, αλλά και ψηφιακές προβολές και ήχους θα ζωνταντενέψει ο κόσμος της ψυχαγωγίας στα νεότερα χρόνια: μουσική, χορός, πανηγύρια, καρναβάλια και βέβαια ο μαγικός κόσμος του Θεάτρου Σκιών (το Μουσείο έχει μια από τις σημαντικότερες συλλογές), όπου θα μπορείς να παίξεις και σε έναν ζωντανό μπερντέ.
Ένα ακόμη κτίριο θα είναι αφιερωμένο στην ελληνική κατοικία και τη διατροφή. Εκτός της μόνιμης έκθεσης, θα υπάρχει χώρος εκπαιδευτικών προγραμμάτων, χώροι περιοδικών εκθέσεων και εκδηλώσεων, υπαίθριο θέατρο, cafe και πωλητήριο.
Πάρτε μια πρώτη γεύση από το νέο μουσείο
Περισσότερα για το Νέο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης εδώ http://www.melt.gr/gr/to-mouseio/to-neo-mouseio/
