Δυο 24χρονα παιδιά μετέτρεψαν ένα παλιό υπόγειο συνεργείο-φανοποιείο στους Αμπελόκηπους σε χώρο τέχνης με έντονα τα σημάδια της ιστορίας του. Το επισκεφτήκαμε λίγο πριν ανοίξει τις πόρτες του.
Περπατώντας στην οδό Χαλκηδόνος στους Αμπελόκηπους, σε μια ήσυχη «ξεχασμένη» γειτονιά ανάμεσα στη Μιχαλακοπούλου και τη Μεσογείων, δεν περιμένεις να βρεθείς μπροστά σε ένα χώρο τέχνης. Παρόλα αυτά, φτάνοντας στο υπόγειο που στεγάζει το νέο artist-run project space “Enterprise Projects” που εγκαινιάζεται σήμερα Παρασκευή 4/9 στις 7 μ.μ., βρήκα το δρόμο ανανεωμένο, αφού δίπλα ακριβώς ετοιμάζεται και ένα νέο design lab.
«Όλα άρχισαν όταν τελείωσα τη Σχολή Καλών Τεχνών και ήθελα ένα χώρο για να αποθηκεύσω τα γλυπτά μου, τα οποία ήταν μεγάλα και εύθραυστα. Χρειαζόμουν λοιπόν μια μεγάλη πόρτα!» μου λέει ο Βασίλης Παπαγεωργίου απαντώντας στην ερώτηση μου πώς στα 24 του αποφάσισε να ανοίξει ένα artist-run project space. Ο μπαμπάς του του έδωσε την ιδέα να αξιοποιήσει το παλιό ιδιόκτητο υπόγειο στους Αμπελόκηπους, που στέγαζε κάποτε ένα συνεργείο-φανοποιείο και τα τελευταία χρόνια παρέμενε σε αχρηστία.
«Μας ενδιαφέρει να δείξουμε δουλειά συνομηλίκων μας καλλιτεχνών που δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να εκθέσουν, αλλά και να δουλέψουμε ακόμη πάνω στη δομή και την αισθητική του χώρου.»
Ο χώρος χρειάστηκε γερό λίφτινγκ και πολύ προσωπική εργασία και σταδιακά κέρδισε τον ίδιο και τους φίλους του με αποτέλεσμα να προκύψει η σκέψη: «Γιατί να μην γίνει κάτι παραπάνω από απλή αποθήκη και εργαστήριο;» Σε συνεργασία με την Δανάη Γιαννόγλου, η οποία έχει επίσης αποφοιτήσει πρόσφατα από το Θεωρητικό Τμήμα της ΑΣΚΤ και τώρα κάνει μεταπτυχιακό στην πολιτιστική διαχείριση στη Γαλλία, η πρώτη έκθεση με τίτλο «Car Service» προέκυψε σχεδόν παράλληλα με την απόφαση να γίνει ο χώρος project space και όχι μόνο αντλεί τη θεματική της από το χώρο αλλά διαρθρώθηκε σε απόλυτο διάλογο με αυτόν.
Οι καλλιτέχνες Λητώ Κάττου, Πέτρος Μώρης και Ραλλού Παναγιώτου μαζί με τον Βασίλη που εκθέτει και τη δική του δουλειά, δούλεψαν από την αρχή με το χώρο στο μυαλό τους και χρειάστηκε να στήσουν και να ξεστήσουν αρκετές φορές μέχρι να βρουν την ισορροπία με το φορτισμένο υπόγειο που φέρει έντονα τα δομικά σημάδια της προηγούμενης χρήσης του.
Προς το παρόν, αν και στην αρχή το αχνό ροζ χρώμα των τοίχων ενοχλούσε τον Βασίλη, αποφάσισαν να μην επέμβουν δραστικά στο χώρο, και για πρακτικούς και οικονομικούς λόγους μεταξύ άλλων, ενώ οι διάφορες περιπέτειες της ανακαίνισης (όπως οι συνεχείς πλημμύρες) επηρέασαν και τη διαδικασία δημιουργίας των έργων, τουλάχιστον του Βασίλη που το νερό, η υλικότητα και ευθραυστότητα των υλικών αποτελεί κεντρικό πυρήνα της δουλειάς του.
Σωλήνες, τραχύ πάτωμα με μπογιές, ξεβαμμένοι τοίχοι, ο παλιός ακάλυπτος, ακόμη και το απέναντι πάρκινγκ δημιουργούν έναν κάθε άλλο παρά white cube space που αξιοποιείται από τους καλλιτέχνες, όχι απλώς περιγραφικά αλλά και εννοιολογικά.
Μια κουπαστή από νέον και χαλκοσωλήνες από αυτούς που ξέμειναν από τις υδραυλικές εργασίες, και μια σειρά χυτές μπρούτζινες βρύσες, εμπνευσμένες από το παλιό χυτήριο με το οποίο συνεργάζεται ο Βασίλης και τις βρύσες που κουβαλούν εκεί σωρηδόν οι μετανάστες με τα καροτσάκια, αποτελούν τη δική του συνεισφορά στην έκθεση. Η έννοια της χρησιμότητας και της αχρηστίας αλλά και οι εικόνες του επαρχιακού τοπίου στο οποίο μεγάλωσε (στον κάμπο της Λάρισας συγκεκριμένα), οι νέον κιτς πινακίδες, οι σωλήνες του ποτίσματος κλπ. είναι μερικές από τις αναφορές του.
Τα γλυπτά από σωλήνες – κεραίες απορρόφησης της Λητούς Κάττου «ρουφούν τις πληροφορίες και επικοινωνούν μεταξύ τους και με τον θεατή», ενώ τα γλυπτά της σειράς Sceletons του Πέτρου Μώρρη και η δουλειά του πάνω στα ψηφιδωτά που είδαμε στην έκθεσή του στο Βραβείο ΔΕΣΤΕ αποκτούν εδώ μια νέα διάσταση. Το έργο της Ραλλούς Παναγιώτου πάλι, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων δυο μαρμάρινα μαγιό πάνω σε ένα στρώμα από ένα φύκια, θέλει να αποστασιοποιηθεί από την εργοστασιακή αισθητική του χώρου.
Καθισμένοι στον ακάλυπτο με τις μυρωδιές από τα γεμιστά που μαγειρεύονται στους επάνω ορόφους, ο Βασίλης και η Δανάη μου λένε ότι δεν έχουν ακόμη ένα συγκεκριμένο πλάνο για τη μελλοντική λειτουργία του χώρου. «Ανιχνεύουμε ακόμη». Τους ενδιαφέρει να δείξουν δουλειά συνομηλίκων τους καλλιτεχνών που δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να εκθέσουν, χωρίς να φιλοδοξούν να καλύψουν το κοινό που πιθανόν να υπάρχει στο χώρο αυτό, ενώ σκέφτονται και άλλες μορφές τέχνης ή προβολές π.χ. στον ακάλυπτο. «Θέλουμε πάντως να δουλέψουμε κι άλλο πάνω στην αισθητική του χώρου», παραδέχονται.
Τους ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Εγκαίνια: Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015, 19.00
Διάρκεια Έκθεσης: 4/09-12/09
Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 12:00 - 20:00
Χαλκηδόνος 56-58, 115 27, Αμπελόκηποι, Αθήνα
www.enterprise-projects.com
