Σπαρακτική όσο και επιτηδευμένη στιλιστικά εξομολόγηση ενός καλλιτέχνη (του βραβευμένου σκηνοθέτη των "Συνωνύμων), παγιδευμένου ανάμεσα στα προσωπικά αδιέξοδα και τον εθνικιστικό κομφορμισμό.
Βραβευμένο στις Κάννες και οσκαρικά φιλόδοξο οδοιπορικό αναζήτησης ταυτότητας (έμφυλης, σεξουαλικής, πολιτικής και ιδεολογικής), το οποίο συνδυάζει τολμηρά μιούζικαλ, νεονουάρ και αλμοδοβαρικό μελόδραμα.
Ένα χορταστικό δράμα που εμβαθύνει στις περιπλοκότητες των πολιτικών τελετουργιών, προτού επαναπαυτεί σε μια σειρά από ασφαλή και συζητήσιμης ευστοχίας ηθικά σχόλια.
Με υπέροχες εικόνες που θυμίζουν τη φελινική "Τέλεια Ομορφιά", αλλά περισσότερο διαφημιστικό κλιπ, ο Σορεντίνο ("Το Χέρι του Θεού") στέλνει ένα ακόμα ερωτικό γράμμα στην αγαπημένη του πόλη.
Αυστηρή πλανοθεσία, αποστασιοποιημένη ματιά, απωθημένα συναισθήματα. Ένα γυναικείο πορτραίτο γεμάτο πανάκριβα μυστικά και μια υπερβατική εξομολόγηση ενός αναπόδραστου υπαρξιακού αδιεξόδου.
Κωμωδία τρόμου η οποία σπρώχνει το gore και την υποτιθέμενα αυτοσαρκαστική σάτιρά του στα άκρα. Παραμένει παρ' όλα αυτά ένα φτηνό, κακοφτιαγμένο torture porn που αποθεώνει τη σαδιστική, γραφική βία.
Ηθελημένα γκροτέσκο body horror, το οποίο χάνει πολύ γρήγορα κάθε μέτρο υπερβολής και (αυτό)παρωδίας, θέλοντας να γίνει μια φλασάτη, camp σάτιρα της σεξιστικής κοινωνίας του θεάματος.
Βραβείο καλύτερης ταινίας στο τμήμα "Ένα Κάποιο Βλέμμα" των Καννών για ένα ρεαλιστικό, μα ευρηματικό κοινωνικό δράμα με χιούμορ, νουάρ επιρροές και αλληγορική διάθεση πολιτικής κριτικής.
Δικαστικό δράμα το οποίο, πατώντας σε ένα καλογραμμένο σενάριο και μια καθηλωτική ερμηνεία, μετατρέπει μια υψηλής έντασης μελέτη χαρακτήρα σε διεισδυτικό κοινωνιολογικό δοκίμιο.
Κάθε λογής "μειονότητες" αναζητούν ταυτότητα, απολύτρωση και μέλλον σ’ έναν χαοτικό κόσμο και σ’ ένα αβίαστης τρυφερότητας οδοιπορικό πολλαπλής συνειδητοποίησης.
Folk horror με ξεκάθαρες, περιπετειώδεις διαθέσεις, επικεντρωμένο στη φρενήρη δράση. Όσο τηρεί πιστά το πλάνο παρακολουθείται με ενδιαφέρον, το οποίο εξανεμίζεται στο αναίτια αλληγορικό φινάλε.
Κατασκοπική περιπέτεια μηδενικού ρεαλισμού, στην οποία όλα τα δεδομένα της πλοκής και των χαρακτήρων έχουν μπει από την αρχή μέχρι το τέλος στον αυτόματο πιλότο.
Ο φόβος του θανάτου τροφοδοτεί τα συγκλονιστικά ερωτήματα ενός οπτικά συναρπαστικού και συναισθηματικά σκληρού δράματος, αφηγημένου σαν έργο του θεάτρου Καμπούκι.
Παλιομοδίτικης αθωότητας animation, το οποίο από το παραδοσιακό σκίτσο μέχρι τις παλαβομάρες των χαρακτήρων ακολουθεί την παράδοση ενός ιστορικού franchise, εκσυγχρονίζοντάς το διασκεδαστικά.
Οικολογική περιπέτεια της εποχής των social media. Ζωηρό σκίτσο, αναμενόμενη αφέλεια και φιλότιμη προσπάθεια περιβαλλοντολογικής αφύπνισης.
Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες για μια απολαυστικά μοντέρνα εκδοχή της Σταχτοπούτας, η οποία περιγράφει με κοενικό χιούμορ και κασσαβετική ευθύτητα την ανισόρροπη σχέση του κοινωνικού περιθωρίου με το αμερικανικό όνειρο.
Χρυσή Άρκτος στο Βερολίνο για ένα απλό, καίριο, μα πολύπλευρο σινε-ντοκουμέντο πάνω στην εποχή της αποαποικιοποίησης και την έννοια της πολιτισμικής ταυτότητας.
Μια άτσαλη υπερηρωική τριλογία ολοκληρώνεται(;) με το παρωδιακό στοιχείο να υπερτερεί αυτού της θορυβώδους, γεμάτης άχαρα εφέ και σχιζοφρενικής, σαν τον ήρωά της, περιπέτειας.