Η έκθεση παρουσιάζει έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, εγκαταστάσεων, βίντεο και ήχου, νέες παραγωγές και υπάρχοντα έργα, κάνοντας αναφορά σε μια κατοίκηση πολλαπλότητας: σε τρόπους διάδοσης ή και κατάληψης. Σε μορφές ανθρώπινες ή μη, σπονδυλωτές και ασπόνδυλες, ζωικές και φυτικές, σε οντότητες που δεν είναι απαραίτητα διακριτές μεταξύ τους. Η ύλη δεν προσεγγίζεται ως στατική ή άψυχη, αλλά ενσωματώνει αίσθηση, κίνηση και ζωή. Η έκθεση θέτει ερωτήματα στην πολιτική εννοιολόγηση της εύθραυστης διαίρεσης μεταξύ έμβιου και άβιου. Επιμένει σε αλληλεπιδράσεις με άλλα είδη και γεωλογικές, αλγοριθμικές, οργανικές διαδικασίες στο ενσωματωμένο/ψηφιακό παρόν. Επιστρέφει στην πολιτική δυναμική του φανταστικού, στη δυνατότητα εικασίας μέσω της ποίησης, ενώ ξαναδιαβάζει λοξά την ιστορία της τέχνης και το αρχείο. Αντί να αναζητά σχήματα εξέλιξης μεταξύ γενεών ή γεωγραφικών περιοχών, δίνει χώρο στη διακλάδωση ιδεών και στις συμβιωτικές χειρονομίες.
