Η ομαδική έκθεση διαπραγματεύεται τη διαλογική σχέση μεταξύ όντων, ανθρωπίνων και μη. Δημιουργεί προβληματισμούς για μία διερεύνηση στον ενδιάμεσο χώρο του «είναι» και του «άλλου» για το πώς επιτυγχάνεται και μέσα σε ποια όρια. Η απόσταση και η οικειότητα ως τρόπος εμπλοκής και συσχέτισής μας με τον άλλο εγείρει κάποια ερωτήματα. Στην έκθεση, η συνύπαρξη των εικαστικών φωνών διαπλέκεται μέσω της καλλιτεχνικής διανόησης και επεξεργασίας διερευνώντας τα ενδιάμεσα, το άδυτο, το απρόβλεπτο ή το φάντασμα του εαυτού και του άλλου μέσα από διαδικασίες νοητικής διείσδυσης, συμπλοκής, ενσυναίσθησης και συμβίωσης επιχειρώντας να τονίσει τις δυνητικές σχέσεις μεταξύ των υποκειμένων μέσα από τις ανθρωπολογικές, κοινωνικές και πολιτισμικές καταβολές.