Η έκθεση πραγματεύεται την επιστροφή του καλλιτέχνη από ένα κοινόχρηστο βιομηχανικό εργοστάσιο/στούντιο στο προσωπικό του στούντιο. Τι συμβαίνει όταν επιστρέφει από τα 4000 τ.μ. στα 15 τ.μ.; Αλλά κυρίως τι συμβαίνει όταν για σχεδόν δύο χρόνια δουλεύει με σκοπό τη δημιουργία ενός κοινού έργου; Ποια είναι η καλλιτεχνική του ταυτότητα τώρα που πλέον εργάζεται και παράγει μόνος; Ο τίτλος της έκθεσης παίζει με την λέξη bite που, στην αργκό του graffiti, σημαίνει να αντιγράφεις ή να κλέβεις το στυλ κάποιου άλλου. Η έκθεση έρχεται να αντιστρέψει την αρνητική χροιά αυτής της έννοιας, παρουσιάζοντας έργα εμπνευσμένα από τη συνεργασία και το στυλ συνεργατών και φίλων. Τα έργα, λειτουργώντας ως άλλα μεταβατικά αντικείμενα, χτίζουν έναν ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στο εκεί και τότε και το εδώ και τώρα. Είναι στιγμές αποσύνδεσης, μικρές τομές στη διαδρομή, θραύσματα μιας εμπειρίας μοιράσματος που συγκροτείται σε μια πορεία καλλιτεχνικής εξατομίκευσης: Από το μεγάλο και το συλλογικό στο περιορισμένης κλίμακας στούντιο και στο ατομικό, μια τελετουργία μετάβασης ως μαρτυρία του συλλογικού.
