Πώς η αντισυμβατική παρατήρηση γίνεται γνώμονας για μία νέα αισθητηριακή αντίληψη του κόσμου που μας περιβάλλει; Μπορεί άραγε η τέχνη να λειτουργήσει ως ομοιοστατικός μηχανισμός μιας κοινωνίας που βρίσκεται σταθερά σε αναταραχή;
Μέσα από χαρακτικά και γλυπτικά έργα, εγκαταστάσεις και παρεμβάσεις σε readymade αντικείμενα, ο Ευριπίδης Παπαδοπετράκης, στη νέα ατομική του έκθεση στην a.antonopoulou.art, με τίτλο "Μηχανισμοί Ομοιόστασης", σκιαγραφεί την εμπειρία της κοσμικής ύπαρξης υπό το πρίσμα της οπτικής αντίληψης και της ενδοσκοπικής διεργασίας. Στους "ομοιοστατικούς μηχανισμούς" του εικαστικού κυριαρχεί, με παιγνιώδη και οπτικά εύληπτο τρόπο, η εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην εικόνα και τον λόγο, το έλλογο και το άλογο, την φαινομενολογία και τη νευροφυσιολογία του εγκεφάλου.
Εκκινώντας από την αντίληψη πως η σχέση ανάμεσα σε αυτό που βλέπουμε και σε εκείνο που πραγματικά γνωρίζουμε δεν μπορεί ποτέ να είναι σταθερή, ο καλλιτέχνης επιστρατεύει την λογική της πιθανολογίας, τα μειξογενή σχήματα και τις υπαινικτικές εικόνες για να υπογραμμίσει τυχαίες ή "προκαθορισμένες" συμπτώσεις.
Στον "Περιοδικό Πίνακα", ένα έργο μνημειακών διαστάσεων, συνοψίζεται ένας ολόκληρος κόσμος πολλαπλών πιθανοτήτων μέσω μίας σειράς ξυλογραφιών με φαινομενικά ετερόκλιτες εικόνες, οι οποίες όμως συγκρατούνται μεταξύ τους από αδιόρατους δεσμούς, δημιουργώντας έτσι "εκλεκτικές συγγένειες". Νικελοποιημένα τρισδιάστατα γλυπτά που παραπέμπουν σε καρτέλες μοντελισμού και έργα που φέρνουν στο παρόν την ιστορική εξέλιξη της χαρακτικής μέσα από τα εργαλεία και τα υλικά της, σχολιάζουν τους αυτοματισμούς της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Στο έργο του Παπαδοπετράκη, το θεωρητικό υπόβαθρο και η έρευνα γύρω από τα εικαστικά εκφραστικά μέσα -με έμφαση στη χαρακτική- ανατροφοδοτείται συνεχώς από τη διεπιστημονική προσέγγιση, και συγκεκριμένα, από τη σχέση των φυσικών και ανθρωπιστικών επιστημών με την εικαστική δημιουργία. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μία μνημοτεχνική προσέγγιση ως ενισχυτικό εργαλείο για να θέσει ερωτήματα για το πώς αντιλαμβανόμαστε, κατανοούμε και ερχόμαστε σε διάδραση με τον κόσμο γύρω μας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Frances Yates: "πριν από την εφεύρεση της τυπογραφίας η ασκημένη μνήμη είχε ζωτική σημασία, και η διαχείριση των εικόνων στη μνήμη θα πρέπει να δραστηριοποιούσε μέχρις ενός βαθμού όλες τις ψυχικές λειτουργίες" .
Όπως σημειώνει στο κείμενο της έκθεσης η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια, Βίκυ Τσίρου: "Στους Μηχανισμούς Ομοιόστασης του Παπαδοπετράκη, τίποτα δεν συμβαίνει εν κενώ. Οι υποφώσκουσες και συνάμα σημαίνουσες συνδέσεις που διαπερνούν το έργο του καλλιτέχνη, αλληλοσυνδέονται με τρόπο ριζωματικό. Αν η ομοιόσταση είναι για τον ανθρώπινο οργανισμό ένας αμυντικός μηχανισμός ενάντια στις μεταβαλλόμενες εξωτερικές συνθήκες που διαταράσσουν τη φυσική ισορροπία του, μπορούμε εν δυνάμει να ισχυριστούμε πως στην εποχή της ρευστής νεωτερικότητας, όπου "οι κοινωνικές μορφές δεν μπορούν να διατηρούν τη μορφή τους για πολύ, γιατί διαλύονται πιο σύντομα από τον χρόνο που χρειάζεται για να διαμορφωθούν” , το έργο του Παπαδοπετράκη, λειτουργεί, εξισορροπιστικά και αναστοχαστικά στη σχέση του εαυτού με το εξωγενές περιβάλλον".
Info: Εγκαίνια 11/9, 7-10 μ.μ. | a.antonopoulou.art | έως 18/10 | Ώρες λειτουργίας: Τετ., Πεμ., Παρ 2-8 μ.μ., Σαβ. 12-4 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Λεζάντα φωτογραφίας εξωφύλλου: "Handshake with the virtual shelf", color woodcut, letterpress, foil blocking, 30x23.5cm, 2024
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
Διαβάστε Επίσης
