Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ), παρουσιάζει, από 23 Απριλίου στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, την έκθεση "Σύγχυση" του Γιώργου Ξένου. Σε μία εποχή όπου το άτομο είτε ως απλό υποκείμενο είτε ως πολίτης, οι κοινωνίες, αλλά κι ολόκληρη η ανθρωπότητα βιώνουν κοσμογονικές μεταβολές, η έκθεση του Γιώργου Ξένου είναι επίκαιρη, περισσότερο από ποτέ. Μέσα από την ιδιαίτερη αισθητική δύναμη των έργων του, μας καταδεικνύει την αμείλικτη μοίρα της ανθρώπινης πνευματικής και ψυχικής κατάστασης.
Η έκθεση διαρθρώνεται σε τρεις ενότητες, αποτελούμενη από τις εγκαταστάσεις "Σύγχυση", "Δίοδο" και "Παύση", που συγκροτούν μια πορεία μετάβασης προς τη σύγχυση και συνθέτουν, όπως λέει ο ίδιος, "την καταγραφή μιας μετέωρης στιγμής του παγκόσμιου πολιτισμού". Η "Δίοδος" και οι "Διερχόμενοι" που εισάγουν τον θεατή στην έκθεση είναι η εικαστική μετωνυμία της έννοιας της μετακίνησης, που στις μέρες μας αποτελεί συνθήκη του αλυσιτελούς σχεδιασμού της κοινωνίας: μια διαρκής μετακίνηση πληθυσμών και πληροφορίας που εντείνει τη σύγχυση και την αβεβαιότητα. Είναι η δίοδος που ταυτόχρονα δημιουργεί και το δίλημμα για το πέρασμα, μια μετάβαση που συντελεί στην παγκόσμια σύγχυση, καθώς αποτελεί το πέρασμα από τη συμβολική σκέψη κι έκφραση στην ψηφιακή ανακατασκευή και την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΑΙ).
Το πολύπτυχο "Παύση" δείχνει ακριβώς την αντίδραση, τη διαμαρτυρία, αλλά και τις αντιθετικές φωνές που δονούν με παύση παγκόσμια τη δημόσια σφαίρα. Εδώ, συγκροτείται μια ενότητα ασυμμετρίας κι ασυμφωνίας, μιας ουσιαστικής δυσαρμονίας, καθώς οι νότες και οι φωνές στις παρτιτούρες δεν συντονίζονται με το κυρίως θέμα, αντιθέτως διαμεσολαβούνται από τη βούληση και την αρχή ενός παντοδύναμου μαέστρου. Παράλληλα, αποτελούν, ως παρτιτούρα, το εχέγγυο της οπτικοακουστικής μνήμης, του ίχνους μιας προσπάθειας να εκφρασθεί --και μέσω της μουσικής και ποιητικής αρμονίας -η υπερβατικότητα που επιτρέπει τη συνύπαρξη.
Κεντρική θέση στην έκθεση καταλαμβάνει η εγκατάσταση της "Σύγχυσης", στην οποία κορυφώνεται (και καταλήγει) η εννοιολογική ενορχήστρωση του Ξένου. Η κατάρρευση των διαφορετικών απόψεων και κοσμοθεωριών, που συγκροτούνται από τις ακατάστατες, ασύνδετες λέξεις και τις ασυμπτωτικές απόψεις, ακριβώς όπως οι αλληλοσυγκρουόμενοι όροι και οι κώδικες στα συνέδρια και τα συμβούλια, στο τέλος σπέρνουν τη σύγχυση και αφαιρούν τη δυνατότητα μίας απόφασης. Η εικόνα της τελικής διάλυσης αποτελεί ένα "πέρας" με τη διττή έννοια του όρου: και τετελεσμένο γεγονός, αλλά κι ένα ορόσημο, ως "πέρασμα" σε κάτι άλλο, μια επανεκκίνηση. Η τελική διάλυση στον Ξένο δεν είναι λήξη, είναι δυνατότητα μιας νέας αρχής γιατί όλα μένουν ανοικτά, ακόμη κι όταν καταστρέφονται αφήνουν ένα ίχνος κι έναν ίσκιο.
Τις παραπάνω εγκαταστάσεις συμπληρώνουν έργα που πραγματεύονται το ίχνος, την εικόνα, τη γραφή, τον πολιτισμό, θέματα που ο καλλιτέχνης ερευνά δεκαετίες.
Διαβάστε Επίσης
"Το ίχνος, ως αξία διαχρονική", λέει ο ίδιος, "με κεντρικό άξονα την ανθρώπινη ύπαρξη, αναπτύσσει μια διαλεκτική ανάγοντας στην πραγματική διάσταση και σημασία του το καλλιτεχνικό προϊόν. Η λάμψη του ίχνους, ως μέγιστη δυνατότητα, συντονίζει βλέμμα και σκέψη αφήνοντας ίσκιο στον μύθο, σημαίνον στοιχείο του πολιτισμού". Ο καλλιτέχνης αναπτύσσει τα θέματά του σε μεγάλες επιφάνειες, κυρίως από χαρτί, δουλεύοντας με ακρυλικά και μελάνι, υλικά που προσδίδουν διαφάνεια και ρευστότητα στις συνθέσεις του.
Ο Γιώργος Ξένος είναι ένας καλλιτέχνης που σκέφτεται ταυτόχρονα μέσα στην τέχνη και έξω από αυτήν, βρίσκοντας μία διαλεκτική σχέση ανάμεσα στις αισθητικές κατηγορίες της εικαστικής χειρονομίας και την κριτική σκέψη για τα πράγματα του κόσμου, τις ψυχικές διαθέσεις, τη γλώσσα. Το απλόχερο συνθετικό του αγκάλιασμα όλων των κατηγοριών και η αβυθομέτρητη ματιά του στον κόσμο κατορθώνουν να συλλάβουν ακριβώς εκείνη την καίρια στιγμή, που τα φευγαλέα κι ακατάστατα πράγματα του κόσμου και του ανθρώπινου μυαλού την αφήνουν συνήθως να γλιστρήσει και να χαθεί. Όχι όμως για τον Ξένο, ο οποίος κατορθώνει να παγώσει το γεγονός, να διατηρήσει τη μνήμη του, να περιγράψει το ίχνος του. Κυρίως να διασώσει την ιστορικότητά του και να διατηρήσει τη διαλεκτικότητά του ταυτόχρονα με την πραγματικότητα, αλλά και την υπερβατικότητα. Μία υπερβατικότητα που εκφράζεται μέσα από την αδυναμία πρώτιστα του διαλόγου και την αντίρρηση, την αυθαιρεσία του απρόβλεπτου, την απουσία μίας απόφασης, που αφήνει τα πάντα ανοικτά κι άλυτα. Αλλά ταυτόχρονα συνιστούν κι ένα πέρασμα, μία "ουδό" (κατώφλι), μία ευκαιρία για επανεκκίνηση, που μέσα της θα εμπεριέχει και τη μνήμη, σαν μία χεγκελιανή υπέρβαση (Aufhebung) στην οποία θα συνυπάρχουν και το θετικό και το αρνητικό, πραγματώνοντας αυτό που ο Γ. Ξένος τόσο εκφραστικά διατυπώνει ως "όρκο στο φως και στο σκοτάδι".
Ο Γιώργος Ξένος γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα. Από το 1976 έως το 1982 σπούδασε στην École nationale supérieure des Beaux - Arts - Section des Arts Plastiques στο Παρίσι. Από το 1983 έως το 1986 έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα. Από το 1988 έως το 1992 έζησε και εργάστηκε στο Βερολίνο, όπου βίωσε τα ιστορικά γεγονότα της πτώσης του Τείχους. Έργα της περιόδου αυτής εξέθεσε στο Winckelmann Museum της πόλης Stendal (Ιούνιος – Οκτώβριος 1991) και στο Pergamon Museum του Βερολίνου (Ιανουάριος – Νοέμβριος 1992). Ο Ξένος διακρίνεται όχι μόνον για τις επί σειράν ετών εκθέσεις του σε Μουσεία της Ευρώπης και της χώρας μας, αλλά και για τη φιλοσοφική διάσταση του έργου του και τη διαχρονική προοπτική του. Τα έργα του συνδιαλέγονται με τον άνθρωπο, την κοινωνία, τη μουσική και τη φύση, αναδεικνύοντας τη γραμμή, σε εννοιολογικό επίπεδο, ως δομικό στοιχείο της ζωγραφικής του και ως αυτόματη εμβληματική οντότητα. Από το 1993 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο Δρ. Γιώργης - Βύρων Δάβος, τεχνοκριτικός και καθηγητής Εφαρμοσμένης Αισθητικής.
Εγκαίνια: 23/4 (7 μ.μ.)
Info: Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων | 23/4-1/6 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ. 11 π.μ. – 7 μ.μ., Σαβ., Κυρ. 10 π.μ. – 3 μ. | Είσοδος ελεύθερη
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
