Η γκαλερί Dio Horia παρουσιάζει την την ατομική έκθεση της Katelyn Ledford "Tired Illusions" [Κουρασμένες ψευδαισθήσεις]. Η έκθεση περιλαμβάνει πίνακες ζωγραφικής και τρισδιάστατα έργα από τη σειρά έργων της Ledford τα οποία διερευνούν τις διαρκώς μεταβαλλόμενες πολυπλοκότητες των διαπροσωπικών σχέσεων. Πρόκειται για την πρώτη ατομική έκθεση της καλλιτέχνιδας στην Ελλάδα και το επιστέγασμα της παραμονής της για τρεις εβδομάδες στα Dio Horia τον Σεπτέμβριο του 2024. Η έκθεση εγκαινιάζεται στις 16 Οκτωβρίου στις 7 μ.μ., παρουσία της Ledford.
Από το 2020, η Ledford έχει εργαστεί πάνω σε μια σειρά αλληγορικών πορτρέτων που χρησιμοποιούν την τεχνική trompe-l’oeil και τον φωτορεαλισμό για να πραγματευτούν την επιτελεστική πτυχή των κοινωνικών ανταλλαγών στον κόσμο της τέχνης. Η Ledford μεταφέρει αυτές τις εμπλοκές μέσα από το πρίσμα της γυναίκας και της εικαστικού. Πιο συγκεκριμένα, η Ledford επιδιώκει να θίξει το ζήτημα της αυθεντικότητας και της ειλικρίνειας ανάμεσα στην ίδια και στον θεατή της, και χρησιμοποιεί διάφορες τεχνοτροπίες από την ιστορία της τέχνης για την επίτευξη αυτού του στόχου. Παρότι δεν είναι ευθέως πολιτικό, το έργο της αποτελεί και μια αντίδραση στο σημερινό πολιτικό και οικονομικό κλίμα που επικρατεί σε όλο τον κόσμο.
Η τεχνική της αποδομεί την έννοια της προσωπογραφίας όπως αυτή καταγράφεται στην ιστορία της τέχνης, επιτρέποντας στα αντικείμενα, αντί για τα πρόσωπα, να αφηγηθούν την ιστορία τους. Ξεκινά συλλέγοντας συμβολικά φορτισμένα αντικείμενα στο ατελιέ της και στη συνέχεια είτε τα σκηνοθετεί ως νεκρές φύσεις είτε τα χρησιμοποιεί ως σκηνικά αντικείμενα σε περφόρμανς. Πρόκειται για μια βαθιά προσωπική διαδικασία εξερεύνησης των αντικειμένων και των συμβόλων που είναι σημαντικά για το θέμα του πίνακα. Η διαδικασία αυτή είναι ένα είδος μυστικισμού, καθώς η καλλιτέχνιδα φέρνει στο φως τις κρυμμένες έννοιες κάθε αντικειμένου και τις συνθέτει για να δημιουργήσει ένα πορτρέτο που λέει τη μοναδική ιστορία του. Τα στοιχεία αυτά παίρνουν διάφορες μορφές, από πίσω όψεις πινάκων ζωγραφικής ως διφορούμενα γυναικεία πρόσωπα και διάφορων ειδών φτηνές κορδέλες. Η καλλιτέχνιδα επιθυμεί αυτές οι περίπλοκες νεκρές φύσεις να τραβήξουν την προσοχή του θεατή και να τον κάνουν να βιώσει τα τελικά έργα ως εννοιολογικά και μορφολογικά στοιχεία που περιγράφουν την αυτενέργεια τόσο του θέματος όσο και του θεατή. Η πρακτική της Ledford αποτελεί σχολιασμό πάνω στις παγκόσμιες καλλιτεχνικές εμπειρίες του είδους (genre), του τραύματος, της ελπίδας και του εορτασμού, αλλά και απεικόνιση της κοινωνίας του θεάματος που συχνά τις συνέχει.
Στην έκθεση, κλόουν, γάντια, κεριά, αεροπλάστ και κείμενο στέκουν ως ενθύμια δράματος που προσκαλούν τον θεατή να ξεφαντώσει και να αναλύσει μαζί της. Η επιλογή μιας παλέτας γήινων χρωμάτων και η απεικόνιση μόνο της ανάστροφης ιστορικών πινάκων (φευ, του κρυφού μέρους του καμβά) ανοίγουν μια πόρτα στο κοινό της για να βιώσει μια μυστική διάσταση του κόσμου της τέχνης η οποία όμως είναι πιο ειλικρινής. Το καλό είναι πως η καλλιτέχνιδα παρέχει πολλές πηγές φωτός εντός των έργων της ως εργαλεία για να κοιτάξει κανείς προσεκτικά, έτσι ώστε όλοι να μπορούν να βιώσουν τα αληθινά αισθήματα πίσω από τις διάφορες κουρασμένες ψευδαισθήσεις.
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
Περισσότερες πληροφορίες
Katelyn Ledford. Tired Illusions
Πίνακες ζωγραφικής και τρισδιάστατα έργα διερευνούν τις διαρκώς μεταβαλλόμενες πολυπλοκότητες των διαπροσωπικών σχέσεων. Από το 2020, η Ledford έχει εργαστεί πάνω σε μια σειρά αλληγορικών πορτρέτων που χρησιμοποιούν την τεχνική trompe-l’oeil και τον φωτορεαλισμό για να πραγματευτούν την επιτελεστική πτυχή των κοινωνικών ανταλλαγών στον κόσμο της τέχνης. Η Ledford μεταφέρει αυτές τις εμπλοκές μέσα από το πρίσμα της γυναίκας και της εικαστικού. Πιο συγκεκριμένα, θίγει το ζήτημα της αυθεντικότητας και της ειλικρίνειας ανάμεσα στην ίδια και στον θεατή της, και χρησιμοποιεί διάφορες τεχνοτροπίες από την ιστορία της τέχνης για την επίτευξη αυτού του στόχου. Παρότι δεν είναι ευθέως πολιτικό, το έργο της αποτελεί και μια αντίδραση στο σημερινό πολιτικό και οικονομικό κλίμα που επικρατεί σε όλο τον κόσμο. Η τεχνική της αποδομεί την έννοια της προσωπογραφίας όπως αυτή καταγράφεται στην ιστορία της τέχνης, επιτρέποντας στα αντικείμενα, αντί για τα πρόσωπα, να αφηγηθούν την ιστορία τους. Ξεκινά συλλέγοντας συμβολικά φορτισμένα αντικείμενα στο ατελιέ της και στη συνέχεια είτε τα σκηνοθετεί ως νεκρές φύσεις είτε τα χρησιμοποιεί ως σκηνικά αντικείμενα σε περφόρμανς. Η διαδικασία αυτή είναι ένα είδος μυστικισμού, καθώς η καλλιτέχνιδα φέρνει στο φως τις κρυμμένες έννοιες κάθε αντικειμένου και τις συνθέτει για να δημιουργήσει ένα πορτρέτο που λέει τη μοναδική ιστορία του. Τα στοιχεία αυτά παίρνουν διάφορες μορφές, από πίσω όψεις πινάκων ζωγραφικής ως διφορούμενα γυναικεία πρόσωπα και διάφορων ειδών φτηνές κορδέλες.
