©Anna Primou
Το ΕΜΣΤ, για να ανταποκριθεί στη μεγάλη προσέλευση του γενικού αλλά και του ειδικού κοινού, όπως είναι τα σχολεία, παρατείνει τη διάρκεια των περιοδικών του εκθέσεων έως την Κυριακή 20 Νοεμβρίου.
Οι έξι τρέχουσες περιοδικές εκθέσεις αποτυπώνουν την καινούρια αποστολή και τη νέα πολιτική συλλογών του ΕΜΣΤ. Καταπιάνονται με το πολυσύνθετο και διαρκώς επιταχυνόμενο παρόν μας, με την υλική και άυλη καλλιτεχνική κληρονομιά, με το αποτύπωμα της ιστορίας, τη στιγμή που προσπαθούμε να ανταπεξέλθουμε στον καλπάζοντα ρυθμό απρόβλεπτων αλλαγών.
Oι εκθέσεις "Statecraft: Διαμορφώνοντας το κράτος", "Αντώνης Πίττας: jaune, geel, gelb, yellow. Πράξεις μοντερνισμού με τον Theo van Doesburg", "Ειρήνη Βουρλούμη: Στον ίδιο χώρο", "Jennifer Nelson (artist at work): Απόβλητα (Κληρονομιά). Μια δημόσια πραγμάτευση του απωθημένου", "Lawrence Abu Hamdan: Ηχητικός ντεντέκτιβ" και "Stephan Goldrajch: Το δέντρο της πλατείας" εξετάζουν με κριτικό βλέμμα συνολικά την κοινωνία και τις πολιτικές της προτεραιότητες και πραγματεύονται κεντρικά ζητήματα της εποχής μας, όπως είναι η δημοκρατία, η διακυβέρνηση, η ισότητα, η οικονομία, το περιβάλλον, οι συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και της κυριαρχίας της τεχνολογίας, ενώ ταυτοχρόνως αναδεικνύουν τη σημασία του δημόσιου διαλόγου.
Διαβάστε Επίσης
Η ως τώρα μεγάλη προσέλευση του κοινού και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του υπογραμμίζουν τον κρίσιμο πολιτικό και παιδαγωγικό ρόλο του ΕΜΣΤ και τη μοναδική θέση που έχει κατακτήσει το Μουσείο στην πολυπολιτισμική μητρόπολη της Αθήνας σε μια εποχή κοινωνικής και πολιτιστικής ανανέωσης.
Από τις αρχές Οκτωβρίου το ΕΜΣΤ παρέχει στο κοινό ειδικούς Συνοδούς οι οποίοι βρίσκονται στο χώρο για να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τα έργα του "Statecraft: Διαμορφώνοντας το κράτος" (αλλά και των υπολοίπων εκθέσεων), ενώ τα κείμενα της έκθεσης στα ελληνικά και στα αγγλικά είναι επίσης διαθέσιμα στο EMST App και μέσω QR codes στην ιστοσελίδα του Μουσείου.
Λεπτομέρειες για το νέο πρόγραμμα περιοδικών εκθέσεων του Μουσείου θα ανακοινωθούν σύντομα.
@ φωτογραφίας εξωφύλλου:Statecraft: Διαμορφώνοντας το κράτος. Άποψη εγκατάστασης ( από αριστερά προς τα δεξιά ): Thomas Locher , Ελένη Καμμά, Navine Khan G . Dossos, Langlands & Bell
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Lawrence Abu Hamdan. Ηχητικός Ντετέκτιβ
Με τα έργα Rubber Coated Steel (2016), Walled Unwalled (2018) και 45th Parallel (2022), ο Lawrence Abu Hamdan φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα μία πολυμορφική ηχητική έρευνα που, μέσα από βίντεο, περφόρμανς, φωτογραφίες και οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις, εξερευνά την πολιτική διάσταση της ακρόασης και του ήχου όσον αφορά την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ιθαγένεια και την ελευθερία στη μετακίνηση. Να σημειωθεί ότι οι ηχητικές έρευνες του Abu Hamdan έχουν χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικά στοιχεία στο Δικαστήριο Ασύλου και Μετανάστευσης του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς και για την υποστήριξη οργανώσεων όπως η Διεθνής Αμνηστία.
Ειρήνη Βουρλούμη. Στον ίδιο χώρο
Η φωτογράφος Ειρήνη Βουρλούμη συνομιλεί καλλιτεχνικά με τα έργα του παππού της, Ανδρέα Βουρλούμη, δείχνοντας τη μεταπολεμική Αθήνα μέσα από τα έργα του μεγάλου Έλληνα ζωγράφου, αλλά και την Αθήνα του σήμερα μέσω των φωτογραφικών της έργων. Η Βουρλούμη συνθέτει ένα έργο που μας υπενθυμίζει την αξία των καλλιτεχνικών μας προγόνων και προβάλλει τη διαχρονικότητα της ελληνικής πρωτεύουσας, από τους κατοίκους της μέχρι την αρχιτεκτονική και τα τοπία της.
Απόβλητα (Κληρονομιά)
Στο Project Room 2 του δεύτερου ορόφου του ΕΜΣΤ, η Jennifer Nelson έχει τοποθετήσει τα απορρίμματα της οικογένειάς της, που συνέλεξε καθόλη τη διάρκεια του '21. Τα "Απόβλητα (Κληρονομιά)" είναι ένα πρότζεκτ εν εξελίξει που πραγματοποιείται μέσα στο μουσείο: η καλλιτέχνιδα θα βρίσκεται μέσα στο εργαστήριο τις ώρες λειτουργίας του μουσείου και θα επεξεργάζεται γλυπτικά τα υλικά μπροστά στο κοινό. Οι συνθέσεις σταδιακά θα δημιουργήσουν ένα είδος "ρούχου" το οποίο η Nelson σκοπεύει να φορέσει και να παρουσιάσει σε μια περφόρμανς, κουβαλώντας το "βάρος" που φέρουμε όχι μόνο ως κοινωνία του καταναλωτισμού αλλά και ως υπαίτιοι της σημερινής οικολογικής κρίσης.
Statecraft: Διαμορφώνοντας το Κράτος
Η ομαδική έκθεση "Statecraft: Διαμορφώνοντας το Κράτος" αποτελεί μια συλλογική έρευνα 39 καλλιτεχνών, οι οποίοι μέσω των έργων τους μελετούν την έννοια του έθνους-κράτους και τους μηχανισμούς που το διαμορφώνουν και το συγκροτούν σήμερα. Η ονομασία του είναι δανεισμένη από το ομότιτλο έργο της Loulou Cherinet και προσεγγίζει όρους σχετικούς με την κρατική γραφειοκρατία, τις κυρίαρχες αφηγήσεις που συγκροτούν ένα κράτος, άλλες μορφές δημοκρατίας και πολιτειακής πρακτικής, αλλά και τι κρύβεται στο παρακράτος ή βαθύ κράτος και πώς μπορεί να γίνει κατάχρηση της κρατικής εξουσίας, ένα θέμα που καθιστά την έκθεση πιο επίκαιρη από ποτέ.
Αντώνης Πίττας. jaune, geel, gelb, yellow
Ο Αντώνης Πίττας γεμίζει τον δεύτερο όροφο με σιλουέτες διαδηλωτών του κινήματος των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία. Το έντονο κίτρινο χρώμα κυριαρχεί σε κάθε έργο, τη φωτεινότητα του οποίου "σπάνε" τα σχέδια του Ολλανδού καλλιτέχνη Theo Van Doesburg, ιδρυτή του κινήματος De Stijl. (Επανα)συστήνοντας στους επισκέπτες έναν από τους επιδραστικότερους καλλιτέχνες της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας της τέχνης και συνδέοντας τα έργα του με δημιουργίες εμπνευσμένες από την παγκόσμια επικαιρότητα, ο Πίττας γεφυρώνει την παλαιότερη με την σημερινή καλλιτεχνική και κοινωνικοπολιτική πρωτοπορία και ρίχνει φως σε ένα όχι τόσο γνωστό κεφάλαιο της ιστορίας, τις πολιτικές αναταραχές στην Ουτρέχτη, γενέτειρα του Van Doesburg, όταν η πόλη βρισκόταν υπό την επιρροή μιας στρατιωτικής δικτατορίας το '60 και το '70.
Stephan Goldrajch. Το δέντρο της πλατείας
Το Arbre à Palabres (Το Δέντρο της Πλατείας) του Stephan Goldrajch είναι ένα δέντρο φτιαγμένο από κομμάτια πλεκτών, υφαντών και κεντημάτων, από νήματα πολύχρωμα και κουρέλια σε ποικίλα μοτίβα και συνθέσεις. Το έχουν δημιουργήσει άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών και κοινωνικών ομάδων που ζουν ή εργάζονται στις γειτονιές γύρω από το μουσείο, αλλά και ένοικοι σε οίκους ευγηρίας ή πρόσφυγες σε παρακείμενες δομές. Το Δέντρο της Πλατείας αντλεί την έμπνευσή του από τα δέντρα που βρίσκονται συνήθως στις πλατείες των αφρικανικών χωριών και αποτελούν το κέντρο της δημόσιας ζωής και της παραγωγής του λόγου της κοινότητας: τόποι συνάντησης και ανταλλαγής ιδεών, τόποι μετάδοσης της μνήμης, όπου οι μεγαλύτεροι αφηγούνται ιστορίες στα παιδιά. Στην Ελλάδα θα μπορούσε να συγκριθεί με το πλατάνι που βρίσκεται στις πλατείες των χωριών, όπου άνθρωποι όλων των ηλικιών συγκεντρώνονται και συμμετέχουν στην καθημερινή κοινωνική ζωή.
