Ο Ξενοφών Μπρουντζάκης συγκεντρώνει και παρουσιάζει τους μύθους της Αθήνας στο νέο του βιβλίο «Αθήνα - Η μυθολογία μιας πόλης», ενώ η Σώτη Τριανταφύλλου στο βιβλίο της «Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση» καταπιάνεται με το επίκαιρο και μείζον θέμα των μεταναστευτικών ροών προς τη Δύση.
Αθήνα - Η μυθολογία μιας πόλης, Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης (Εκδόσεις Καστανιώτη)
Ποιοι ήταν οι βασιλείς στη μυθολογία της Αθήνας; Γιατί οι γυναίκες έχασαν το δικαίωμα της ψήφου τους; Πώς έγινε μόδα στην Αθήνα το κούρεμα του Θησέα; Τι σχέση έχουν οι πέτρες με τη δημοκρατία; Ποιος μυθικός βασιλιάς επέβαλε τη μονογαμία; Ποια βαρβαρότητα αντικατέστησαν τα γλυκά; Πότε δόθηκε το πρώτο μάθημα δικαίου στον κόσμο; Από πού… φύτρωσε ο Λυκαβηττός;
Στα όρια της καταγωγής μας, οι μύθοι σφύζουν από ζωή, λάμπουν ωσεί παρόντες στον χρόνο μας – όντας οι ίδιοι έξω από τον χρόνο. Και οι μύθοι της Αθήνας, βρίσκονται παντού, στα ονόματα της πόλης, στους τόπους και στα μνημεία της, αλλά κυρίως στις ζωές των κατοίκων, κάπως ανισόρροπα, λίγο αλλόκοτα, σίγουρα μεθυστικά.
Η αφήγηση της Αθήνας ξεκινά από τη μυθική της περίοδο, με βασιλιάδες μισούς ανθρώπους και μισούς φίδια, με ασυμμάζευτους ήρωες, με βλάσφημες θεότητες, με πράξεις που υπερβαίνουν και υπονομεύουν τα ανθρώπινα. Αυτές τις ιστορίες –μέσα από γνωστές και κυρίως άγνωστες λεπτομέρειες– ανασύρει το βιβλίο Αθήνα – Η μυθολογία μιας πόλης ως αφορμή γνώσης, ως μαρτυρία της δημιουργίας ενός αιώνιου προτύπου, αλλά και ως μια ηδονικά προσωπική ανάγνωση και αναδιατύπωση των μύθων της πόλης.
Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση, Σώτη Τριανταφύλλου, (Εκδόσεις Πατάκη)
Σήµερα οι δυτικές χώρες είναι εγκλωβισµένες σ’ ένα αδιέξοδο παρακµής, αυτο-απέχθειας και υπερσυναισθηµατισµού. Eκτός από τις οικονοµικές και θεσµικές αναταράξεις, αντιµετωπίζουν τις συνέπειες της µεταναστευτικής τους πολιτικής και των πολυπολιτισµικών πρακτικών διαχείρισης των µεταναστών που εφάρµοσαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Αυτές οι συνέπειες επιβαρύνονται από τη διεθνή συγκυρία, την αναβίωση του ισλαµοφασισµού και της σύγκρουσης µεταξύ της Ανατολής και της Δύσης.
Στο εσωτερικό των δυτικών δηµοκρατιών, οι πολυπολιτισµικές πρακτικές –καθώς και οι αντίστοιχες θεωρητικές αντιλήψεις– έχουν οδηγήσει στη δηµιουργία περίκλειστων µειονοτήτων που αποµονώνονται από τον κύριο κοινωνικό και πολιτισµικό κορµό µε αποτέλεσµα τον κατατεµαχισµό και τη δυσπιστία µεταξύ των κοινωνικών οµάδων, την εχθρότητα και τις βίαιες αντιπαραθέσεις. Ενώ αναπτύσσεται, µε ποικίλες µορφές, ο ισλαµικός φονταµενταλισµός και ενώ η θρησκοληψία και ο σκοταδισµός µεταφέρονται και καλλιεργούνται στη Δύση, οι κυβερνήσεις των δυτικών χωρών επιµένουν σ’ ένα πολυπολιτισµικό πρόγραµµα που βασίζεται στον κοινωνικό εφησυχασµό και στην εθελοτυφλία.
Αυτόν τον εφησυχασµό διαταράσσει η διαφαινόµενη τάση να περάσει η εξουσία από τα σοσιαλδηµοκρατικά κόµµατα στα ακροδεξιά, ή σε εκείνα που χαρακτηρίζονται ακροδεξιά, επειδή επιδεικνύουν σκεπτικισµό έναντι όχι µόνο της µεταναστευτικής πολιτικής, αλλά και της πολιτικής έναντι του ισλαµοφασισµού. Πράγµατι, τα σκεπτικιστικά κόµµατα –συχνά σκεπτικιστικά και ως προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και την παγκοσµιοποίηση– κερδίζουν έδαφος, µολονότι έχουν άδικο σχεδόν σε όλα. Έχουν όµως δίκιο στο ότι η Δύση απειλείται από το πολεµικό Ισλάµ ενώ συγχρόνως αυτοκαταστρέφεται προδίδοντας τις αξίες της.
Αυτό το δοκίµιο σχολιάζει τις ρεπουµπλικανικές αξίες πάνω στις οποίες θεµελιώνεται το κράτος δικαίου, επιχειρηµατολογεί υπέρ της ελεγχόµενης µετανάστευσης που δε θα υπονοµεύει την κοινωνική συνοχή και επικρίνει την πολυπολιτισµικότητα ως πρακτική κατακερµατισµού και εξασθένισης των δηµοκρατικών θεσµών. Τέλος, προτείνει έναν τρόπο αντιµετώπισης των προβληµάτων στη βάση της αναγνώρισης της συνεισφοράς των µεταναστών στην οικονοµία, αλλά και της επιθυµίας τους να ενσωµατωθούν στην κοινωνία αποδεχόµενοι τους δυτικούς νόµους και τις δυτικές αξίες.
