Simul

Χαϊδευτικές chill out μουσικές, multi ethnic κοινό και ο βελούδινος καναπές του "Simul" αυτό ακριβώς το αποκούμπι που χρειάζεται κανείς ύστερα από μια γεμάτη ημέρα στην καρέκλα του γραφείου. Το Martini μου έρχεται extra dry και κρυστάλλινο, όπως ακριβώς το έχω ζητήσει, όσο το προσωπικό με τις αέρινες στολές κινείται εξίσου αέρινα στο χώρο, φρεσκάρει το νερό στα ποτήρια, σερβίρει κι επεξηγεί τα πιάτα. Το σαγρέ ξύλινο τραπέζι μου στις αποχρώσεις του μελιού στολίζουν αφαιρετικά κεραμικά πιάτα, υφασμάτινες πετσέτες και μαχαιροπίρουνα που ακουμπούν πάνω σε τουβλάκι με το λογότυπο του μαγαζιού και τα σφυρήλατα φωτιστικά σε σειρές φωτίζουν γλυκά την ατμόσφαιρα. 

Στο βάθος, ένα πριβέ μοναστηριακό τραπέζι υποδέχεται τις μεγάλες παρέες που θέλουν να δειπνήσουν σαν στην τραπεζαρία του σπιτιού τους, μπροστά στην ανοικτή κουζίνα με επικεφαλής τον σεφ και συνδημιουργό του "Simul", Νίκο Θωμά. Είχα περίπου δύο χρόνια να φάω από τα χέρια του και κάνοντας τις συγκρίσεις μου, θα σας πω ευθύς εξαρχής πως τον βρίσκω καλύτερο από ποτέ. Νόστιμος ήταν πάντα, οι γεύσεις του όμως έχουν πλέον μια φινέτσα και μιαν εκλέπτυνση που έλειπε κατά το παρελθόν και φαίνεται πως μαζί με το εστιατορικό "παιδί" του που γίνεται φέτος δέκα ετών, μεγαλώνει όμορφα και ο ίδιος.

Κάνω λοιπόν την αρχή στο μενού γευσιγνωσίας (€ 85), βουτώντας το κουταλάκι μου στο σπασμένο "τσόφλι" του αυγού που έρχεται μπροστά μου και εισπράττω αιθέρια αίσθηση καγιανά, μέσα στην οποία εισβάλλουν αιχμηρά καπνιστή φέτα και καραμέλα σκόρδου, που γλυκαίνει πικάντικα το σύνολο. Ένα πιάτο φίνο, πλούσιο, με μακρά επίγευση που συνδυάζει πολλά γευστικά επίπεδα με ισορροπία. Το ίδιο καταφέρνει επίσης το (άριστα κομμένο) ταρτάρ κόκκινης γαρίδας που παντρεύει τη γλυκιά θαλασσινή του υπόσταση με τη ρηξικέλευθη αντίστιξη μιας πικάντικης salsa verde με πράσινες πιπεριές και φύλλα shishο, χαρίζοντας ένα κάψιμο διαρκείας τόσο ευγενικό και πλήρες από μόνο του που κάνει το ιαπωνικό άρτυμα furikake να δείχνει ένα περιττό στοιχείο στη σύνθεση. 

Η ιαπωνική σούπα ramen, με την οποία ο Θωμάς πάντα καταπιάνεται δημιουργικά, παρουσιάζεται στην πιο εξελιγμένη και fine comfort εκδοχή της μέχρι σήμερα, με όλες τις παρασκευές της φροντισμένες (νούγιες, τζελ λάιμ, αυγό ορτυκιού, καπνιστό χέλι), μια εξαιρετική τερίνα χοιρινού που έχει τα φόντα για καριέρα από μόνη της και ένα πλούσιο κονσομέ στο φινάλε που έχει χωνέψει τα πάντα στη βαθιά του γεύση. Τα αγαπημένα του σεφ ιαπωνικά στοιχεία παρεισφρέουν ακόμα και στον "εθνικό" μας ντολμά που γεμίζεται ανατρεπτικά με ρύζι για sushi και σερβίρεται στην πικάντικη και όξινη φινέτσα ενός αλλιώτικου αυγολέμονου που θυμίζει μπερμπλάν και ενισχύεται με wasabi.

Πεντανόστιμη η μοσχαρίσια στηθοπλευρά που αποκτά βάθος χάρη σε τρεις ωραίες κρέμες (γιαούρτι, πιπεριά Φλωρίνης, καπνιστή μελιτζάνα) που έχει για συνοδεία, όχι όμως και τα σπαράγγια με γαλάκτωμα άγριου σκόρδου και πούδρα παγωμένου φουαγκρά που δεν καταφέρνουν να συντονιστούν με όσα έχουν προηγηθεί. Είναι υπέρ του δέοντος μαλακά και το φουαγκρά σε αυτή του την εκδοχή δεν αποδίδει τις αρετές του ωφελώντας έτσι το πιάτο με τον τρόπο που θα μπορούσε. Στον αντίποδα, καλύτερο πιάτο της βραδιάς και μια σύνθεση ιδιαίτερης φινέτσας με χρυσοσκουφάτο άρωμα, το καλαμάρι σχάρας με την al dente κρούστα, έναν πουρέ από παστινάκι που κρύβει μέσα του μια ρευστή καρδιά από αλλαντικό τσορίθο και το όλον να κάνει βουτιά σε μια γοητευτική "θάλασσα" πράσινου πιπεριού που ηλεκτρίζει τη γεύση. 

Το γλυκό φινάλε, έξυπνο και ανανεωμένο, παίρνει πρώτα τη μορφή ενός κύβου με μπαβαρουάζ λευκής σοκολάτας, σορμπέ πορτοκαλιού και τραγανό φύλλο αρωματισμένο με εσπεριδοειδή που είναι φίνος, ανάλαφρος και προσεγμένος στις υφές του. Το εικονικό καρύδι με μους μασκαρπόνε, γλυκό του κουταλιού καρυδάκι και παγωτό από θυμαρίσιο μέλι είναι ευχάριστο, χωρίς να σε λιγώνει, θέλει όμως λίγη φροντίδα ακόμα στο "τσόφλι" του που είναι φτιαγμένο από μαύρη σοκολάτα γιατί βγαίνει κομμάτι σκληρό. Αν δεν επιθυμείτε να κινηθείτε στη λογική του μενού γευσιγνωσίας, μπορείτε να επιλέξετε και αλά καρτ ανάμεσα σε χαρακτηριστικές γεύσεις του εστιατορίου από τα δέκα χρόνια της ιστορίας του. Η φροντίδα για το κρασί εκτενής και με στοχευμένες επιλογές έχει τη σφραγίδα και την ευγένεια του έτερου συνιδιοκτήτη του "Simul", Τριαντάφυλλου Λούζη. 

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 15/4.

SIMUL Υψηλάντου 63, Κολωνάκι, 2107224737. Ωράριο λειτουργίας: Καθημ., βρ., Σάβ. και μεσημ., Κλειστά Κυρ., Δευτ. Τιμή: € 55 – 65 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.