Δεν χωρά καμία αμφιβολία στο γεγονός ότι ο Tom Ford είναι μεγάλο ταλέντο και δημιουργική δύναμη στους τομείς όπου επιλέγει να δραστηριοποιηθεί - στις κινηματογραφικές ταινίες ωστόσο είχε να αποδείξει πολλά ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης μετά την πρώτη του επιτυχία, το A Single Man του 2009: ήταν απλώς... "κομήτης" το καλό αυτό φιλμ ή προάγγελος καλύτερων προσπαθειών; Το Nocturnal Animals απαντά σε αυτήν την ερώτηση θετικά και χωρίς περιστροφές, η οικιακή έκδοση μάλιστα είναι μία από τις πλέον ατμοσφαιρικές, σχεδόν επώδυνα ωμές, δραματικές ταινίες που έχει στην διάθεσή του σε Blu-ray το ελληνικό κοινό αυτόν τον καιρό. Αυτό ως προϊόν συνολικά, το προτείνουμε γι' αγορά... και σε ποιούς;

Ως φιλμ το Nocturnal Animals έχει ιδιαίτερο στυλ, κινούμενο ανάμεσα στο εφιαλτικό και το ονειρικό με μία άνεση που άλλες ταινίες δεν πλησιάζουν καν - και είναι αυτή η νουάρ ατμόσφαιρα που αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή σχεδόν, παρά το γεγονός ότι οι βασικοί χαρακτήρες και καλόγραμμένοι είναι, και πολύ καλά αποδίδονται. Η αποτύπωση που μένει στο μυαλό του θεατή είναι αυτή της σκληρής, ενίοτε λυρικής μεν αλλά αδυσώπητης πραγματικότητας που "περιμένει στη γωνία" οποιονδήποτε από μας ανεξαρτήτως τάξης, οικονομικής θέσης ή ταλέντου: η επιβεβαίωση πως μπορεί να "χτυπήσει" απρόσμενα οπουδήποτε κι οποιαδήποτε στιγμή, φέρνοντας στην επιφάνεια την ανασφάλεια και τα ελαττώματα που μπορεί επιμελώς να κρύβονται με το φως της μέρας, αλλά την νύχτα - ή, μεταφορικά, στις σκοτεινές στιγμές όλων μας - γίνονται φανερές σ' όλους.

Το Nocturnal Animals δεν διστάζει να είναι σοκαριστικό και ποιητικό, ωμό και παρηγορητικό, όλα ταυτόχρονα - ούτε να "παίξει" με τις έννοιες ή τoυς διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους τις αποκωδικοποιεί ο καθένας μας. Είναι μία πολυεπίπεδη, εγκεφαλική μελέτη της ανθρώπινης ικανότητας για το καλύτερο και το χειρότερο, προσεγγίζοντας τα θέματά της από δύο ξέχωρες οπτικές γωνίες ώστε να υπογραμμίσει τόσο την αντίθεση μεταξύ τους, όσο σε πολλά σημεία και την ομοιότητα. Ο θεατής συλλαμβάνει τον εαυτό του σε διάφορες σκηνές να παρακολουθεί δύο πραγματικότητες ως μία, να μεταφέρει συναισθήματα κι αντιδράσεις νοητικά από την μία στην άλλη... και τίποτε από αυτά να μην το αισθάνεται ως παράλογο ή παράταιρο. Αυτό είναι ξεκάθαρα κατόρθωμα της σκηνοθεσίας του Tom Ford, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως η ροή του φιλμ σεναριακά υποφέρει. Είναι η ατμόσφαιρα και τα νοήματα που "την κρατούν δεμένη", τελικά, και μόνο τυχαίο δεν είναι πως αυτά "κρατά" και ο θεατής όταν "πέσουν οι τίτλοι".