Στην δοκιμαστική έκδοση του FC5 με την οποία ήλθαμε σε επαφή μάς δόθηκε πρόσβαση στο 1/3 περίπου του εικονικού του κόσμου, όπου ουσιαστικά μπορούσαμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες διάσπαρτοι γύρω από την κεντρική πόλη του Fall's End: αυτοί αναθέτουν στον παίκτη διάφορες αποστολές με απώτερο σκοπό την δημιουργία της "Αντίστασης", η οποία θα πολεμήσει την Eden’s Gate, την αίρεση που έχει καταλάβει κι ελέγχει την ευρύτερη περιοχή. Καθώς αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που συσπειρώνεται γύρω από τον πρωταγωνιστή, ο Joseph Seed γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος, νέες αποστολές μεγαλύτερης δυσκολίας γίνονται διαθέσιμες και νέοι τρόποι ν' αντιμετωπιστούν οι ολοένα ισχυρότερες άμυνες της αίρεσης προσφέρονται στον παίκτη.
Eνώ τα Far Cry είχαν πάντoτε προσεγμένο καστ υποστηρικτικών χαρακτήρων, στο νέο είναι φανερό πως η Ubisoft κατέβαλλε... τριπλάσια προσπάθεια σε σχέση με το παρελθόν. Με την Hope County να βρίσκεται ουσιαστικά υπό κατοχή, οι εναπομείναντες ελεύθεροι πολίτες της συσπειρώνονται γύρω από τον παίκτη για να βοηθήσουν όπως μπορούν και να πάρουν πίσω όχι μόνο τα εδάφη τους από την αίρεση της Eden's Gate αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους τους. Και όλα αυτά για πρώτη φορά σε αμερικανικό έδαφος.
To συγκεκριμένο σκηνικό της αμερικανικής μεσοπολιτείας είναι το στοιχείο που έχει επηρεράσει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο το ύφος και το στυλ του Far Cry 5. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην... πληθώρα όπλων που προσφέρονται στον παίκτη ανά πάσα στιγμή, όπως δυστυχώς ισχύει σε ουκ ολίγες αμερικανικές πολιτείες. Υπάρχει ένα ισχυρό μήνυμα, διάχυτο σε κάθε πτυχή του τίτλου, το οποίο γίνεται αντιληπτό από οποιονδήποτε συνυπολογίσει την καθημερινή πραγματικότητα που επικρατεί στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, και παρά την σοβαρότητα του μηνύματος, το Far Cry 5 δεν διστάζει να γίνεταικαι... απολύτως ανόητο (όπου χρειάζεται) με τις αποστολές που αναθέτει στον παίκτη και τους τρόπους που πρέπει να ολοκληρωθούν.
Μία από αυτές, για παράδειγμα, τού ζητά να κλέψει ένα τεράστιο φορτηγό κυριολεκτικά... διακοσμημένο με οποιουδήποτε είδους πατριωτικό σύμβολο μπορεί να φανταστεί κανείς, ενώ μια άλλη τον υποχρεώνει να ασχοληθεί με, εχμ, τους όρχεις του τοπικού ζωικού πληθυσμού, ώστε να βοηθήσει έναν σεφ σε μια... ειδικού τύπου συνταγή. Το σενάριο του Far Cry 5, πάντως, ως σύνολο αποδεικνύει πως η Ubisoft δεν φοβάται να αξιοποιήσει σε κορυφαία παραγωγή της τόσο τις απολαυστικά παρανοϊκές ιδέες που ούτως ή άλλως χαρακτηρίζουν την συγκεκριμένη σειρά τίτλων, όσο και σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό ή χολιασμό, καυστικότατο ενίοτε, με εξίσου γλαφυρό τρόπο.
Στο νέο Far Cry έχει δοθεί επίσης μεγαλύτερη έμφαση στο συνεργατικό παιχνίδι: το σύνολο του σεναριακού τμήματος του τίτλου μπορεί να παιχθεί ταυτόχρονα μ' έναν φίλο, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα για τους "μοναχικούς" παίκτες να συγκεντρώσουν έναν μίνι-στρατό μισθοφόρων, στους οποίους αποκτούν πρόσβαση ολοκληρώνοντας συγκεκριμένες αποστολές. Δύο που συναντήσαμε ήταν η Grace (ελεύθερη σκοπεύτρια πολύ χρήσιμη για όσους προτιμούν την "σιωπηλή" προσέγγιση στα games) και ο Nick, ο οποίος προσφέρει αεροπορική υποστήριξη με το πυροβόλο όπλο του αεροπλάνου του.
Η αλήθεια είναι πως όταν το Far Cry 5 αποκαλύφθηκε από την Ubisoft, πριν από έξι μήνες περίπου, η αντίδραση πολλών παικτών ήταν μάλλον χλιαρή: με το πρώτο εκείνο trailer δεν ήταν δύσκολο να εκλάβει κανείς το νέο κεφάλαιο της σειράς ως μία αλληλεπιδραστική παρωδία του σύγχρονου αμερικανικού Νότου και όχι πολλά παραπάνω. Ακόμα κι αν στο τέλος - παρά τις διαφορετικές εντυπώσεις που αποκομίσαμε στο Λονδίνο από αυτό - το Far Cry 5 αποδειχθεί πως είναι κάτι τέτοιο, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα είναι παράλληλα και μία παραγωγή εκρηκτικής δράσης, απολαυστική, που ναι μεν αποπνέει αίσθηση οικεία αλλά ενσωματώνει αρκετά νέα στοιχεία ώστε να ξεχωρίζει τόσο στην κατηγορία της, όσο και στην σειρά όπου ανήκει. Βάσει των όσων είδαμε αυτό περιμένουμε και ευχόμαστε, οπότε... υπομονή μέχρι τον Μάρτιο για την, τελική μας πια, γνώμη!
