ΑD: Πολύ ωραία - αυτή η παρατήρηση μάς οδηγεί με... μαθηματική ακρίβεια στην επόμενη ερώτηση. Πολλοί από μας περιμέναμε στην κυριολεξία δεκαετίες για ένα φεστιβάλ όπως η AthensCon - μπορείτε να κάνετε σαφέστερο, ωστόσο, ποιοί είναι οι γενικοί στόχοι διοργάνωσης ενός μεγάλου event όπως αυτό αναφορικά όχι με το ήδη "θερμό" κοινό, αλλά με το ευρύτερο;
ΑΠ: Ο στόχος μας είναι διπλός. Πρώτον, θέλουμε να προσφέρουμε κάτι στο θερμό κοινό που ήδη γνωρίζει το χώρο. Θέλουμε να τους δώσουμε την ευκαιρία να γνωρίσουν τους ανθρώπους των βιομηχανιών που λατρεύουν, να έρθουν σε επαφή με αυτούς που βλέπουν στη μεγάλη οθόνη, να έχουν την ευκαιρία πραγματικής αλληλεπίδρασης μαζί τους που δε θα μπορούσαν να έχουν αλλιώς. Ακόμα και μια απλή χειραψία με τον ηθοποιό/καλλιτέχνη που θαυμάζουν είναι σίγουρο ότι θα την θυμούνται για όλη τους τη ζωή και θα χαμογελούν.
Για το ευρύτερο κοινό, στόχος μας είναι να τους προσεγγίσουμε και να τους συστήσουμε στον κόσμο μας. Το ιδανικό θα ήταν να γίνουν και αυτοί geeks - και να μην τούς... ξενίζει πια ο όρος! Ήδη τηλεοπτικές σειρές όπως αυτές των Game of Thrones και The Walking Dead κατάφεραν να προσελκύσουν κοινό που έως τότε δεν είχε ουσιαστική σχέση με τον χώρο του φανταστικού. Εμείς θέλουμε να γίνουμε εκείνοι που θα "ζωντανέψουν" μπροστά στα μάτια του κοινού όλα αυτά που βλέπουν στο χαρτί ή την οθόνη.
AD: Στην κοινότητα των ανθρώπων που παρακολουθούν για καιρό την εξέλιξη της Τέχνης με θέμα το φανταστικό υπάρχει όμως διάχυτη η αίσθηση πως όσο περισσότερο "ευρύτερης αποδοχής" γίνεται η κουλτούρα αυτή, τόσο μειώνεται το επίπεδο ποιότητας των σχετικών καλλιτεχνικών έργων και τόσο πιο πολύ απομακρύνονται αυτά από την ουσία που αναζητά ο "σκληρός πυρήνας" των θιασωτών της. Η... κλασική σύγκρουση ανάμεσα στο cult και το εμπορικό, με άλλα λόγια, αλλά - μετά και την δυναμική είσοδο του Hollywood στα πράγματα τα τελευταία χρόνια - στο πολλαπλάσιο πλέον. Συμφωνείτε με αυτήν την οπτική γωνία και, αν όχι, πιστεύετε πως είναι εύκολο να "γεφυρωθεί" το cult και το εμπορικό ποιοτικά στις συγκεκριμένες μορφές Τέχνης;
ΑΠ: Παρ' ότι καταλαβαίνω τις ανησυχίες που περιγράφετε, δεν συμφωνώ με αυτές. Θεωρώ βέβαιο πως όσο περισσότερα έργα φαντασίας κυκλοφορούν - κόμικς, ταινίες, σειρές, βιβλία, games - τόσο περισσότερα «διαμάντια» θα βγουν στην επιφάνεια. Η είσοδος του Hollywood έφερε περισσότερα χρήματα στις βιομηχανίες και έτσι βλέπουμε μεγαλύτερο αριθμό ποιοτικών παραγωγών σε όλα τα επίπεδα. Ο κόσμος έχει το κριτήριο, πιστεύω, να αναγνωρίσει τι είναι καλό και τι όχι - και θα υποστηρίξει αυτό που είναι καλό. Ό,τι δεν είναι ποιοτικό στο τέλος θα σβήσει. Αντίθετα, αν αξίζει, θ' αγαπηθεί από όλους. Είτε πρόκειται για pop-corn θεατές είτε για σκληροπυρηνικούς. Ειλικρινά, δεν έχει σημασία αν είναι cult ή εμπορικό. Σημασία έχει να είναι καλό. Αν είναι, θα έχει απήχηση και στα δύο "είδη" κοινού.
Tα θρυλικά Star Wars, για παράδειγμα, είχαν ξεκινήσει με χαμηλές βλέψεις και πολλές πιθανότητες να αποτύχουν. Παρ' όλα αυτά κατάκτησαν τον κινηματογραφικό κόσμο χωρίς ποτέ να γίνουν, στην πραγματικότητα, cult. Έχουν πλέον σαφέστατα εκλάβει εμπορικό χαρακτήρα, αλλά χωρίς την ευρύτερη επιτυχία τους ο «σκληρός πυρήνας» των φίλων του φανταστικού δεν θα απολάμβανε την δεύτερη τριλογία και την τρίτη που ξεκινά τώρα. Και οι δύο στηρίζονται στην αρχική εκείνη επιτυχία.
Αυτό που ενίοτε συμβαίνει όταν κρίνουμε έργα Τέχνης στηριγμένα στο στοιχείο του φανταστικού είναι κατά μία έννοια οξύμωρο. Αναζητούμε την τελειότητα στην ατμόσφαιρα, τους χαρακτήρες, το σενάριο, τα κίνητρα και όλα τα σχετικά... και συχνά χάνουμε την πραγματική ουσία και το αληθινό νόημα ύπαρξης των έργων αυτών: το fun factor! Σκοπός τους είναι - στην πλειοψηφία των περιπτώσεων - να μας διασκεδάσουν, να μας "ταξιδέψουν", να μας χαλαρώσουν. Αν προσφέρουν παράλληλα και το... κατιτίς παραπάνω; Ε, τότε αληθινά "γράφεται ιστορία" καλλιτεχνική στο χαρτί ή την οθόνη μας. Αυτά είναι και τα έργα που αντέχουν στη δοκιμασία του χρόνου, φυσικά.
