Η Κίρκη Καραλή μας γράφει για τη δική της "Ποντικοπαγίδα"

Η σκηνοθέτιδα της παράστασης που παίζεται στο θέατρο Νέος Ακάδημος από 1/10 γράφει για τη διασκευή της πάνω στο εμβληματικό έργο της Αγκάθα Κρίστι.

Η Κίρκη Καραλή μας γράφει για τη δική της «Ποντικοπαγίδα»

Η "Ποντικοπαγίδα" της Αγκάθα Κρίστι είναι ένα έργο που παίζεται ακατάπαυστα σε όλο τον κόσμο από το 1952. Η παράσταση του Γουέστ Εντ είναι η μακροβιότερη του κόσμου κι αν δεν την είχε κόψει η πανδημία, θα γιόρταζε σε λίγο τα 70 της χρόνια. Η ίδια η Κρίστι πίστευε ότι αυτό το έργο της δεν θα άντεχε στη σκηνή για πάνω από 8 εβδομάδες, ενώ ένας πιο αισιόδοξος φίλος της στοιχημάτιζε για 14. Η Αγκάθα απέτυχε στην πρόβλεψή της και έμεινε να αναρωτιέται από που προέκυψε αυτή η επιτυχία. Η περίτεχνη αστυνομική πλοκή και το χιούμορ της συνδυάστηκαν σε μια ιστορία που σε πρώτο επίπεδο "καίει" τις εγκεφαλικές συνάψεις των θεατών, ενώ σε δεύτερο, σε κάνει να αναρωτιέσαι σε ποιον μπορείς να έχεις, τελικά, εμπιστοσύνη. Το δικό μου πείραγμα στο κείμενο δεν αγγίζει τα δομικά στοιχεία του έργου, ούτε την πλοκή και τους χαρακτήρες. Είχα τη διάθεση να φέρω το έργο πιο κοντά στον σημερινό θεατή αυτής της πόλης, αντικαθιστώντας όλες τις αγγλικές αναφορές με ελληνικές. Αυτό είχε ως συνέπεια και την αλλαγή των ονομάτων των ρόλων, όπου και πάλι, προέκυψε ένα παιχνίδι σε σχέση με την αλήθεια και το ψέμα - το τι είναι εντός και τι εκτός παράστασης, ας πούμε. Ένα παιχνίδι συνενοχής και αμφιβολίας με τους θεατές της παράστασης.

Ποντικοπαγίδα

Μετακινώντας το έργο στην ελληνική πραγματικότητα, έπρεπε, επίσης, να έρθει και σε μία χρονική στιγμή πιο κοντινή στο σήμερα. Η επιλογή των '90s έγινε ως το πιο κοντινό σημείο στο σήμερα, πριν από την εμφάνιση των κινητών τηλεφώνων. Αν υπήρχαν κινητά, το έργο της Κρίστι θα διαρκούσε το πολύ ένα τεταρτάκι.
Η δραματουργική επεξεργασία, λοιπόν, του έργου, έγινε μόνο και μόνο για να φωτιστεί πολύ περισσότερο η πλοκή και το χιούμορ της συγγραφέως. Το τελευταίο -βρετανικό, φλεγματικό, διαφορετικό απ' το δικό μας- νομίζω είναι ένας βασικός άξονας του έργου, που αν χαθεί ...στη μετάφραση, περιορίζει τις αναπάντεχες ασυμμετρίες μεταξύ του γέλιου και του φόβου που καλούμαστε να μεταδώσουμε στους θεατές. Ίσως αυτή η εναλλαγή των δύο συστατικών, τελικά, να είναι το μαγικό ξόρκι που έκανε η Κρίστι στο έργο. Και που επειδή της βγήκε τόσο ανεπιτήδευτα, ίσως να μην κατάλαβε ποτέ την ανεκτίμητη αξία του.

Ποντικοπαγίδα

Παράλληλα, νομίζω πως τελευταία υπάρχει στην θεατρική ζωή της πόλης μια τάση προς έναν "νέο αθηναϊκό ρεαλισμό". Είναι αρκετές οι παραστάσεις των τελευταίων χρόνων (και κάποια σπουδαία νέα κείμενα) που μιλούν για τη βία (ή με βία και ένταση), έχουν δυνατή πλοκή και συγχρόνως ένα χιούμορ πολύ οικείο στο κοινό που απευθύνονται. Μακάρι και η δική μας παράσταση να είναι μέρος αυτού του νέου θεατρικού κύματος.

Η "Ποντικοπαγίδα" παίζεται στο θέατρο Νέος Ακάδημος από 1/10 με μια δυνατή ανανεωμένη ομάδα πρωταγωνιστών: Μάριος Αθανασίου, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Ράνια Οικονομίδου, Δημήτρης Πετρόπουλος, Νίκος Πολυδερόπουλος, Βαγγέλης Σαλευρής, Χάρης Τζωρτζάκης και Σάννυ Χατζηαργύρη.
 

Προπώληση μέσω viva.gr


 

Διαβάστε Επίσης

Περισσότερες πληροφορίες

Ποντικοπαγίδα

  • Κοινωνικό
  • Διάρκεια: 100 '

Το αστυνομικό μυστήριο που θέλει οκτώ ήρωες εγκλωβισμένους σε ένα δολοφονικό παιχνίδι, μεταφέρεται στις αρχές της δεκαετίας του '90 σε μια πανσιόν της ελληνικής επαρχίας.

Νέος Ακάδημος

Ακαδημίας & Ιπποκράτους 17

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

"Φωτιές ή Η απόγνωση": Η νέα θεατρική ομάδα Ρέκτις εμπνέεται από την Μαργκερίτ Γιουρσενάρ

Βασισμένη στο μονόπρακτο "Κλυταιμνήστρα" από τις "Φωτιές" της κορυφαίας Γαλλίδας λογοτέχνη του 20ού αιώνα καθώς και σε σύγχρονα κείμενα είναι η παράσταση που μιλάει για τη βία κατά των γυναικών, τον έρωτα, την εκδίκηση και την προδοσία. Πρεμιέρα στα τέλη Απριλίου σε avant premiere με το Αθηνόραμα.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
30/03/2023

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος για τη συνάντηση με τον Νικόλα Γιατρομανωλάκη

Όσα ανακοίνωσε η ΠΟΘΑ σχετικά με τις δεσμεύσεις του Υφυπουργού Σύγχρονου Πολιτισμού σε σχέση με τις εργασιακές σχέσεις και την προστασία και καταπολέμηση των αδήλωτων και ανασφάλιστων δοκιμών, μεταξύ άλλων.

Αγορίτσα Οικονόμου: "Χρειάζεται χρόνος και υπομονή για να αναγνωρίσουμε τα τραύματά μας"

Μιλήσαμε με την ηθοποιό Αγορίτσα Οικονόμου για το "Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα" του Τόνι Κούσνερ, που σκηνοθετεί ο Γιάννης Μόσχος στο Εθνικό Θέατρο (από 31/3), για τα συλλογικά τραύματα, την απαξίωση του πολιτισμού και μια ευχή για να την ακούσει στο σύμπαν…

"Maryland": Μια κραυγή για την κανονικοποίηση της έμφυλης βίας στο WOW Festival

Η θεατρική πλευρά του διεθνούς φεστιβάλ για τις γυναίκες, τις θηλυκότητες και τα non-binary άτομα με στόχο την συμπερίληψη και την ενδυνάμωση, μάς συστήνει το έργο της Βρετανίδας Lucy Kirkwood στο Κέντρο Πολιτισμού – Ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος".

Το τραγούδι της Φλέρυς

Ο πεζογράφος Δημήτρης Οικονόμου υπογράφει το πρώτο του θεατρικό έργο, εμπνευσμένος από την προσωπικότητα της Φλέρυς Νταντωνάκη, και παραδίδει ένα ωραίο, μεστό και ρέον κείμενο, που υπηρετείται με ευαισθησία και συγκίνηση, αν και χωρίς εκπλήξεις, από την Ελένη Κοκκίδου.

Έγκλημα και τιμωρία: Αθήνα

Το μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι μεταφέρεται στην Αθήνα του σήμερα, σε μια παράσταση που ακολουθεί, μάλλον άνισα αυτήν τη φορά, τη σκηνοθετική ταυτότητα του Βασίλη Μπισμπίκη για έναν ωμό, underground ρεαλισμό.