Με φαντασία και επαγγελματισμό, η Κατερίνα Ευαγγελάτου ανεβάζει στο Λύκειο του Αριστοτέλη τον ελάχιστα παιγμένο «Ρήσο» του Ευριπίδη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Η Μαρία Κρύου τη φωτογράφισε στο χώρο, περπάτησε μαζί της και καταγράφει όλα όσα της είπε σ’ αυτήν την ιδιαίτερη βόλτα.
«Η ιδέα για την παράσταση ήρθε τυχαία. Πηγαίνοντας στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου διδάσκω, έβλεπα τις ετοιμασίες παράδοσης του χώρου στο κοινό. Με εντυπωσίασε αυτή η σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη στην καρδιά της Αθήνας, που μάλιστα συνδέεται με ένα σύμβολο, τον Αριστοτέλη».
«Ήθελα να κάνω κάτι με τμήματα κειμένων του Αριστοτέλη, αλλά επειδή ανεβάζω πάντα ολοκληρωμένα έργα χρειαζόμουν μια δραματουργία. Βρήκα ως βάση τον “Ρήσο” και ψάχνοντας τη θεματολογία άρχισα να διερευνώ πού συναντιέται το έργο του Ευριπίδη με τον Αριστοτέλη. Έφτιαξα μια δραματουργική πύλη εισόδου που είναι το “Περί Ενυπνίων” του Αριστοτέλη. Αυτές οι πραγματείες για τα όνειρα στέκουν ως εισαγωγή στον “Ρήσο”, ο οποίος βασίζεται στη ραψωδία Κ της Ιλιάδας. Όλα συμβαίνουν στο όνειρο του Έκτορα, αυτή είναι η δίκη μου δραματουργική και σκηνοθετική οπτική. Είναι το μόνο σωζόμενο έργο της αρχαίας ελληνικής θεατρικής παραγωγής που διαδραματίζεται αποκλειστικά στο σκοτάδι, τη νύχτα».
«Το θέμα της πατρότητας του έργου απασχολεί πάρα πολύ τους μελετητές. Ο “Ρήσος” αποδίδεται στον Ευριπίδη, αλλά οι νεότεροι μελετητές είναι σχεδόν σίγουροι ότι δεν είναι δικό του. Ένα άλλο θέμα που τίθεται –ίσως σημαντικότερο για τη θεατρική πράξη– είναι σε ποιο είδος κατατάσσεται. Δεν είναι τραγωδία γιατί μιλά για φόνο του αντιπάλου σε καιρό πολέμου, ο οποίος δεν συνιστά «τραγικό γεγονός».
Το έργο έχει στοιχεία σατυρικού δράματος, στοιχεία κωμωδίας και σάτιρας, έχει στοιχεία δράματος, πολλά δραματουργικά λάθη και παραξενιές που δεν εξηγούνται. Για μένα, το έργο είναι μια αντιπολεμική σάτιρα που ξεκινά από μια ατμόσφαιρα παράξενη, μέσα σε όνειρο, οδηγείται σε μια πιο ιλαρή ατμόσφαιρα καθαρά κωμική και στο τέλος γίνεται δράμα».
«Οι θεατές μπαίνοντας από την οδό Ρηγίλλης παρακολουθούν διάφορες δράσεις μέσα στον αρχαιολογικό χώρο και ακολουθούν μια διαδρομή, ανά γκρουπ, με τη συνοδεία εκπαιδευμένων οδηγών. Είναι μια παράσταση σε κίνηση και ο στόχος είναι οι θεατές να δουν κάθε σημείο του χώρου από διάφορα σημεία. Αφού τελειώσουν οι δράσεις η πραγματεία “Περί Ενυπνίων” αρχίζει να σχηματίζει την Πάροδο του έργου μας, οι θεατές χωρίζονται σε γκρουπ και κάθονται σε συγκεκριμένες θέσεις. Σεβόμαστε τον αρχαιολογικό χώρο δεν πατάμε πάνω στα τοιχία και θέλουμε να τον σεβαστεί και ο κόσμος, γι’ αυτό θα πρέπει να έρθουν στην παράσταση φορώντας ίσια παπούτσια και όχι τακούνια».
«Έχει κάτι υποβλητικό ο χώρος. Τα ερείπια είναι πολύ χαμηλόφωνα ταπεινά και αφήνουν πάρα πολλά πράγματα στη φαντασία. Είναι ένας κρατήρας στον οποίο δεν χάνεσαι, συνομιλείς με το αστικό τοπίο. Υπάρχουν αρχαιολογικοί χώροι που μπαίνεις μέσα και χάνεσαι βαθιά, κοιτάς πίσω και δεν βλέπεις ίχνη σύγχρονου πολιτισμού. Εδώ, με το που αρχίζει και δουλεύει η φαντασία, κοιτάς γύρω σου και κάνεις άλλους συνειρμούς, άλλες σκέψεις, πράγμα που θέλουμε να συμβεί και στην παράσταση».
«Με συγκινεί η πολύπλευρη προσωπικότητα του Αριστοτέλη. Ο μέγας φιλόσοφος καταπιάστηκε με κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής και σκέψης. Είναι σημαντικό το πόσο επηρέασε τις επιστήμες, την πολιτική, την κοινωνιολογία ακόμα και τη θεολογία και τη βοτανολογία. Με την αναχώρηση του Αριστοτέλη από την Αθήνα, ανέλαβε τη διεύθυνση του Περιπάτου στο Λύκειο, ο μαθητής του Θεόφραστος, ο οποίος θεωρείται πατέρας της βοτανικής. Να, κάτι ακόμα που είναι συγκινητικό σε σχέση με τον αρχαιολογικό χώρο. Οι άνθρωποι που εργάζονται εδώ και οι αρχαιολόγοι με βάση τα έργα του Θεόφραστου φύτεψαν στο πικροδάφνες, λεβάντες, άγρια ρίγανη, θυμάρι δεντρολίβανο, που μυρίζει καταπληκτικά, κυπαρίσσια, ελιές. Είναι ένας χώρος γεμάτος χρώματα και μυρωδίες.
Ο «Ρήσος» θα παιχτεί στις 8/7-9/8.
Περισσότερες πληροφορίες
Ρήσος
Ένα από τα τρία αρχαιότερα γυμνάσια της πόλης ανοίγει για την παρουσίαση της αμφιλεγόμενης τραγωδίας, που βασίζεται στη Ραψωδία Κ της «Ιλιάδας», σε μια περιπατητική παράσταση
