Τα εικονο-όργανα του Λάζαρου Ζήκου

Έργα από την προσωπική συλλογή του Σπύρου Καπή, από τους κληρονόμους του καλλιτέχνη και από ιδιωτικές συλλογές, συνθέτουν τη μεγαλύτερη ως τώρα έκθεση για τον εικαστικό και εικονογράφο Λάζαρο Ζήκο. Τα ανατρεπτικά «εικονο-όργανα» του Ζήκου είναι εικόνες που λειτουργούν ως εργαλεία ή μηχανές και παρουσιάζουν το ανθρώπινο σώμα ευμετάβλητο, χωρίς όρια και χωρίς όργανα. Σύνεργα και δείγματα της αχαλίνωτης φαντασίας του Λάζαρου Ζήκου, τα σχέδια, τα κολάζ και οι κατασκευές του συνδυάζουν τον μηδενισμό του punk με τη μελαγχολία του dark wave. Φιλοτεχνώντας σκληρές και ταυτόχρονα τρυφερές εικόνες, όπου πρωταγωνιστούν μάτια και ζώα, πρόσωπα-μάσκες, νεκροκεφαλές, ζευγάρια, φόνοι, τραβεστί και γυναικεία γυμνά, και αντλώντας έμπνευση από συγγραφείς-ανατόμους της ύπαρξης όπως ο Kafka, ο Ζήκος θέλησε να μιλήσει για «τη θέρμη ψυχών και σωμάτων», για τις τεχνολογίες του εαυτού, για τον ερωτισμό και τη σχέση του με τη μοναξιά, για τη ρευστότητα φύλου, τις σεξουαλικές παρεκκλίσεις και τους σεληνιασμούς.

Επιμέλεια: Χριστόφορος Μαρίνος