Η «Long Covid» αναφέρεται στα μακροχρόνια συμπτώματα ενός πολιτικοποιημένου τραύματος και αναστοχάζεται την συγκυρία της πανδημίας ως ένα σημείο ρήξης αναδεικνύοντας τις μη-επουλωμένες εντάσεις και συγκρούσεις ανάμεσα στις κυρίαρχες και τις ανεπίσημες αφηγήσεις. Ταυτόχρονα, μελετά τα χαρακτηριστικά και τη σταδιακή επικράτηση ενός Λόγου που διατυπώνεται δημόσια, και ολοένα πιο συστηματικά, μετά την χρηματοπιστωτική κρίση. Η καλλιτεχνική πρακτική του Μιχαηλάγγελου Βλάσση-Ζιάκα λειτουργεί ως πεδίο διερεύνησης της συναισθηματικής οικονομίας του φόβου, της καχυποψίας και της αντίστασης, χωρίς να εξομαλύνει ή να ουδετεροποιεί τις εσωτερικές τους αντιφάσεις. Μέσα από μια σύνθετη σκηνοθεσία, το έργο του προτείνει έναν τρόπο προσέγγισης των λεπτών ιδεολογικών μετατοπίσεων και των κοινωνικών επιπτώσεων μιας «διαρκούς κρίσης»- οικονομικής, πολιτικής, θεσμικής, υγειονομικής κ.ο.κ.— η οποία σταδιακά εγκαθίσταται ως κρίση νοήματος.
