Ίρια Βρεττού. Volcanic Identity: States of Eros

Το έργο «Volcanic Identity» (Ηφαιστειακή Ταυτότητα) αποτελεί ένα εν εξελίξει, ερευνητικό, καλλιτεχνικό εγχείρημα της Ίριας Βρεττού, με αφηγηματική αφετηρία μία ηφαιστειογενή νήσο, τοποθετημένη στα όρια ανάμεσα σε τόπους πραγματικούς και φανταστικούς και στην εμπλοκή διαφορετικών τρόπων μέτρησης και αντίληψης του χρόνου. Ενώ αντλεί ως προς τα χαρακτηριστικά και τη φύση της από γνωστές ηφαιστειογενείς νήσους, διαφοροποιείται ισχυρά ως προς τη ζωή που την κατοικεί. Αποτελεί το άγριο έδαφος μιας μυθοποιητικής πρακτικής όπου queer οικολογίες και οι οντότητες που τις συγκροτούν αναδύονται, σμίγουν, ρέουν, λιώνουν, κοχλάζουν, εξαερώνονται και διαχωρίζονται, δημιουργώντας και μεταμορφώνοντας απροσδόκητες μορφές συγγένειας. Εδώ τα ηφαίστεια δεν γίνονται αντιληπτά ως απομονωμένοι γεωλογικοί σχηματισμοί αλλά ως δυναμικά σώματα που βρίσκονται στη βάση καταγωγικών μύθων αλλά και καταστροφικών ιστορικών γεγονότων και κοινωνικοπολιτικών συμβολισμών. Οντότητες μορφοποιητικές, θανατηφόρες και μεταμορφικές, αποτελούμενες από στοιχεία χθόνια και ουράνια, από κρυμμένες υλικότητες και ανεξερεύνητες φύσεις κβαντικής τάξης. Οντότητες που ανήκουν στην κατάσταση που η Karen Barad έχει περιγράψει ως την «queer επιτελεστικότητα της φύσης». Η Ίρια Βρεττού επιλέγει να ερευνήσει αυτήν ακριβώς τη συνθήκη και, ονοματίζοντάς τη volcanic identity, αναρωτιέται για την ίδια την έννοια της ταυτότητας, τα όρια της αναπαράστασης, τις δυνατότητες της επιτελεστικής και πολυαισθητηριακής σκέψης, τη μεταφορά του εαυτού στο άλλο. Στο πρώτο επεισόδιο του έργου «Volcanic Identity», με τίτλο States of Eros» (Καταστάσεις του Έρωτα) προσεγγίζεται η συνεχώς αναδυόμενη και εναλλασσόμενη φύση του έρωτα, ο τρόπος που νικά κατά κράτος, απόλυτα αλλά όχι δεσμευτικά, καταλύοντας όρια και προβλέψεις. Στην επιτελεστική, αδάμαστη φύση του ηφαιστείου αναγνωρίζονται χαρακτηριστικά του έρωτα, πρωταρχικού γεννήματος του χάους και της γαίας. Πρόκειται για καταστάσεις συγγενικές, δυνάμεις καταλυτικές, αναγεννητικές και καταστροφικές, ενέργειες πληθωρικές, αμφιλεγόμενες, ωραίες και τρομακτικές, θηλυκές, οι οποίες λειτουργούν ως εκατέρωθεν αντικατοπτρισμοί στο συγκεκριμένο έργο της Βρεττού. Ζωγραφική, animation, ηχητικό περιβάλλον και live performances ερωτοτροπούν με την «υποσυνείδητη συνθήκη της έκρηξης» και τον «βαθύ χρόνο» της ηφαιστειακής ταυτότητας, εκεί όπου αντιθέσεις, ιδέες, προθέσεις τρέχουν παράλληλα σε έναν ιλιγγιώδη αναβρασμό, προς την έκρηξη του ηφαιστείου, την απελευθέρωση του μάγματος, τη δημιουργία του πρώτου εδάφους. Σε αυτό το πρώτο έδαφος, οι γεωλογικοί σχηματισμοί είναι απόλυτα ρευστοί. Όλα αλλάζουν, όλα είναι εφήμερα, όλα είναι υπαινικτικά ακόμη και στον πιο φοβερό, ηφαιστειακό βρυχηθμό τους.

Επιμέλεια: Βασιλική-Μαρία Πλαβού Ηχητικός σχεδιασμός και ηχητική εγκατάσταση: Δημήτρης Καλαμαράς