Η Φάρμα

Στη νεοελληνική γλυπτική κυρίαρχο θέμα, στο πεδίο της αναπαράστασης, είναι η ανθρώπινη μορφή. Η ζωοπλαστική είναι ένα δευτερεύον θέμα, που καλλιεργήθηκε από ορισμένους γλύπτες, συνήθως, όμως, περιστασιακά. Έτσι, ορισμένοι επέλεξαν να απεικονίσουν το αγαπημένο τους κατοικίδιο ή το κατοικίδιο κάποιου γείτονα, ενώ άλλοι πουλιά και ζώα της ελληνικής υπαίθρου ή πουλιά και ζώα που συνάντησαν στα ταξίδια τους. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1940 και φτάνοντας έως και τη δεκαετία του 1970, οικόσιτα και άγρια ζώα και πουλιά συνθέτουν ένα φανταστικό, εικαστικό περιβάλλον. Φιγούρες οικείες και άλλες λιγότερο γνωστές, σε χαρακτηριστικές στάσεις, ρεαλιστικά πλασμένες ή πιο αφαιρετικές, θα συναντήσουν την πανίδα και θα συνομιλήσουν με τους μικρούς και τους μεγάλους φίλους του πάρκου.


Επιμέλεια: Τώνια Γιαννουδάκη

Φρόσω Ευθυμιάδη-Μενεγάκη (1911-1995), «Ζώα των Άνδεων», 1954, μπρούντζος, αρ. έργου 9053. Κληροδότημα Φρόσως Ευθυμιάδη-Μενεγάκη, 1995
Φρόσω Ευθυμιάδη-Μενεγάκη (1911-1995), «Ζώα των Άνδεων», 1954, μπρούντζος, αρ. έργου 9053. Κληροδότημα Φρόσως Ευθυμιάδη-Μενεγάκη, 1995
Νικόλαος Δογούλης (1937-2013), «Ο μικρός ταύρος», 1971, μπρούντζος, αρ. έργου 4443
Νικόλαος Δογούλης (1937-2013), «Ο μικρός ταύρος», 1971, μπρούντζος, αρ. έργου 4443