Ο καλλιτέχνης επαναπροσδιορίζεται. Χωρίς να εγκαταλείπει τον κεντρικό πυρήνα της εργασίας του, χωρίς να αναιρεί τη θρησκευτική συνάφεια που τον διακρίνει, προσπαθεί να συντάξει και να αναδείξει νέα πεδία δημιουργίας. Ο Κυραρίνης δεν εμπλέκεται σε ένα άσκοπο και άτακτο πνεύμα ανανέωσης, αλλά αποσκοπεί σε ένα επαναπροσδιορισμό των αξιών. Το χρώμα κόκκινο, δεν ορίζει απλώς έναν χρωματικό προσδιορισμό. Εκφράζει μια συνθετική προβληματική, ένα βλέμμα οξυδερκές και ανήσυχο στο τώρα και στο επέκεινα. Ο καλλιτέχνης επιθυμεί να είναι το έργο του ταυτοχρόνως παλαιό, σύγχρονο, νεωτερικό και μελλοντικό. Ο Κυραρίνης χρησιμοποιεί και επεξεργάζεται το κόκκινο χρώμα ως αφετηρία, μέσον και εργαλείο για μια καταφανή ανανέωση της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.
