Μόλις κυκλοφόρησε το "Τσιγαμάκι", από τις εκδόσεις Εύμαρος, η πρώτη συλλογή διηγημάτων του συγγραφέα και δημοσιογράφου Παύλου Μεθενίτη. Εικοσιπέντε σύντομες ιστορίες, εικοσιπέντε εικόνες από τη ζωή του συγγραφέα, στις οποίες υπάρχει τουλάχιστον ένα τσιγάρο – αναμμένο, όχι διακοσμητικό.
Το "Τσιγαμάκι" είναι ένα βιβλίο σαν απολογισμός, κατά κάποιον τρόπο, μιας ευδοκίμου καπνιστικής σταδιοδρομίας, που άρχισε στα δεκάξι του, συνεχίστηκε για τέσσερις, σχεδόν, δεκαετίες και έληξε ούτε ενδόξως, ούτε αδόξως, αλλά αποτόμως και οριστικώς πριν από έντεκα χρόνια. Ο συγγραφέας δεν μετανιώνει ούτε για ένα τσιγάρο, από τις εκατοντάδες χιλιάδες που πέρασαν από τα χέρια του (και τα πνευμόνια του...), δεν αποκηρύσσει τη ζωή του, αλλά ασφαλώς συνιστά σε όλους είτε να το κόψουν, είτε να μη το αρχίσουν.
Στις 25 ιστορίες παρελαύνουν οι φίλοι του, οι γονείς του, η γιαγιά του, το αίσθημά του, o γιος του, ο διοικητής του στο στρατό, ο λυκειάρχης του κι οι συνάδελφοί του, ενώ, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα τσιγάρα, κάποιες είναι απολαυστικές, και κάποιες σκέτο φαρμάκι. Όλες όμως είναι βγαλμένες από τη ζωή (του), όπως λένε, την πραγματική και τη φανταστική.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
"Εικοσιπέντε διηγηματάκια. Κάποιες μικρές ιστορίες, που θα μπορούσαν να είναι και αυτοβιογραφικές, εάν δεν επενέβαινε η φαντασία μου για να τις αλλάξει κατά το δοκούν, όπου, όσο και όπως γουστάρει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα, ούτε και σε μένα. Όλες όμως αρθρωμένες γύρω από το τσιγάρο.
Εικοσιπέντε πακέτα, που περιέχουν τουλάχιστον ένα τσιγάρο, και τις εμπειρίες, πραγματικές και μη, που συνδέθηκαν μαζί του στο σχολείο, το στρατό, τη δουλειά, τον έρωτα, την καθημερινή ζωή. Εικοσιπέντε κείμενα που άρχισα να γράφω όταν το έκοψα μαχαίρι, στις 8 Σεπτεμβρίου 2014, ώρα 8.30 το πρωί, μετά από 36 συναπτά έτη καπνίσματος. Άκαπνος έκτοτε, παραμένω ωστόσο ένας επίτιμος καπνιστής – εγώ γενίτσαρος δεν γίνομαι".
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Παύλος Μεθενίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Από το 1990 συνεργάζεται με περιοδικά, εφημερίδες, ιστοσελίδες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, ως αρθρογράφος, ελεύθερος ρεπόρτερ, κινηματογραφικός και τηλεοπτικός συντάκτης, κειμενογράφος, ερευνητής και ραδιοφωνικός παραγωγός.
Από το 2019 αρθογραφεί στην Εφημερίδα των Συντακτών, και από το 2024 υπογράφει το εβδομαδιαίο ραδιοφωνικό χρονογράφημα "Ραδιογράφημα", καθώς και τα "Σφηνάκια", τα καθημερινά ένθετα ετυμολογικής φαντασίας, στον Αθήνα 9.84. Το 2012 κέρδισε, μαζί με τον σκηνοθέτη, το Βραβείο Σεναρίου στις "Νύχτες Πρεμιέρας" για την ταινία μικρού μήκους "Παγόβουνο". Ένα διήγημά του έχει λάβει το Πρώτο Βραβείο στο διαγωνισμό "Αντώνης Σαμαράκης". Το 2019 έλαβε τιμητικό έπαινο σε λογοτεχνικό διαγωνισμό της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.
Από τις εκδόσεις Καστανιώτη έχουν εκδοθεί τέσσερα μυθιστορήματά του: "Η Συνέντευξη", "Η Μαμά", "Aμανίτα Μουσκάρια" και "Ο Άλλος". Το "Αμανίτα Μουσκάρια" έχει εκδοθεί και ως γκράφικ νόβελ, με σχέδια του Θανάση Πέτρου, από τις εκδόσεις Γνώση. Το τελευταίο του μυθιστόρημα, το "Άδειο Άλογο", κυκλοφόρησε το 2020 από τις εκδόσεις Εύμαρος, ενώ ο ίδιος οίκος εξέδωσε φέτος τη συλλογή διηγημάτων "Τσιγαμάκι". Είναι παντρεμένος με τη δημοσιογράφο Ευάννα Βενάρδου, και έχει ένα γιο.
