Τι βλέπουν τα αγάλματα: Η αθέατη ζωή του Μουσείου Ακρόπολης και των ενοίκων του
Περιπλανώμενη μέσα στο Μουσείο της Ακρόπολης, η Μαρία Λουτζακλή στρέφει αλλού το βλέμμα μας, εστιάζοντας στους ενοίκους του μουσείου, δηλαδή τα αγάλματα. Οι φωτογραφίες της, τραβηγμένες κυρίως μέσα στην αίθουσα του Παρθενώνα, προέκυψαν από ένα αυθόρμητο ερώτημα: "τι βλέπουν τα αγάλματα;". Το βλέμμα της φωτογράφου και αυτό των αγαλμάτων γίνονται ένα, ενώ παράλληλα αναπτύσσεται μια συνομιλία του μουσείου με τον Ιερό Βράχο, τον περιβάλλοντα οικιστικό ιστό και την πόλη. Εγκαίνια: Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα" Δήμου Αθηναίων, 17/6 (7 μ.μ.).
Takis 1∞
Ο Παναγιώτης Βασιλάκης, γνωστότερος σε όλους απλώς ως Takis, θα γινόταν φέτος 100 χρονών. Με αφορμή την επέτειο της γέννησής του, το Ίδρυμα Β. & Ε. Γουλανδρή παρουσιάζει μία μεγάλη αναδρομική έκθεση στα μουσεία του στην Αθήνα και την Άνδρο. Στην Αθήνα, το αφιέρωμα επικεντρώνεται στο πάθος του ιστορικού γλύπτη για τον μαγνητισμό. Από το 1959 οπότε και αντιλήφθηκε την αποφασιστική σημασία του μαγνητισμού στην τέχνη δεν έπαψε ποτέ να τον χρησιμοποιεί σε διαφορετικής προσέγγισης έργα. Εγκαίνια: 22/6.
Ξένοι στη Φλεγόμενη Γη
Πώς ένα κείμενο μετατρέπεται σε εικόνες, πλαστικές φιγούρες και ήχους; Στον χώρο του EIGHT / TO ΟΧΤΩ, ο Ζήσης Κοτιώνης παρουσιάζει την εικονική μεταφορά του βιβλίου του "Ξένοι στη Φλεγόμενη Γη”, σε σχέδια-εικόνες, μοντέλα και βίντεο, και αναρωτιέται: "Πώς μπορούμε να ξαναδούμε τη μεγάλη περιβαλλοντική κρίση ταυτόχρονα σε πλανητική κλίμακα αλλά και σε αναφορά με τις προσωπικές πρακτικές της σύγχρονης ζωής;". Εγκαίνια: 18/6 (8 μ..μ.).
The Explorer
Η πολωνικής καταγωγής Kasia Kay παρουσιάζει μια ενότητα έργων που εστιάζει στο ταξίδι και την εξερεύνηση. Με αναφορές από την Ιαπωνία έως την Τανζανία και από την Αθήνα ως το Σικάγο, η εικαστικός υπερβαίνει τα όρια της γεωγραφικής καταγραφής και διαμορφώνει μια πολυεπίπεδη αφήγηση γύρω από την έννοια της περιπλάνησης. Εγκαίνια: Moon Station Athens, 20/6 (7-10 μ.μ.).
Ένα Τηλεγράφημα στην αγαπημένη μου Suki
Η Gagosian φέρνει στην Αθήνα ένα ενδιαφέρον πρότζεκτ από τον Οscar Murillo, που αφορά τη δυναμική και την ευθραυστότητα της επικοινωνίας μέσω της δημιουργίας ιχνών. Σε πρόσφατες εκθέσεις του καλλιτέχνη, οι θεσμικοί χώροι μεταμορφώθηκαν σε πεδία συλλογικής έκφρασης, προσκαλώντας τους επισκέπτες να κάνουν τις δικές τους καλλιτεχνικές παρεμβάσεις, εγγραφές και επικαλύψεις, στους επικών διαστάσεων καμβάδες που ήταν τοποθετημένοι σε όλο τον χώρο. Μέσω αυτής της συμμετοχικής διαδικασίας, το μουσείο μετατρέπεται σε κοινωνική αρένα, υπογραμμίζοντας ορατά τις δυνατότητες και τις προκλήσεις της συλλογικότητας, της επικοινωνίας και της κοινής κουλτούρας. Εγκαίνια: 20/6 (6 μ.μ.).
Long Covid
Αναφορά στα μακροχρόνια συμπτώματα ενός πολιτικοποιημένου τραύματος κάνει ο Μιχαηλάγγελος Βλάσσης-Ζιάκας και αναστοχάζεται την συγκυρία της πανδημίας ως ένα σημείο ρήξης, δίνοντας έμφαση σε μη-επουλωμένες εντάσεις και συγκρούσεις ανάμεσα στις κυρίαρχες και τις ανεπίσημες αφηγήσεις. Εγκαίνια: Neo Cosmos, 18/6 (8 μ.μ.).
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Takis 1∞
Με την ευκαιρία των 100 ετών από τη γέννηση του διακεκριμένου καλλιτέχνη Takis, διοργανώνεται μεγάλη αναδρομική έκθεση στα μουσεία του Ιδρύματος Β. & Ε. Γουλανδρή στην Αθήνα και στην Άνδρο. Η έκθεση που θα παρουσιαστεί στην Αθήνα θα επικεντρωθεί στο πάθος του Takis για τον μαγνητισμό. Από το 1959 οπότε και αντιλήφθηκε την αποφασιστική σημασία του μαγνητισμού στην τέχνη δεν έπαψε ποτέ να τον χρησιμοποιεί σε διαφορετικής προσέγγισης έργα. Η έκθεση συμπληρώνεται με βιντεοπροβολές εφήμερων έργων όπως το «Υδρομαγνητικό Γλυπτό» του 1969 ή τα Παιχνίδια του 1972.
Ζήσης Κοτιώνης: Ξένοι στη Φλεγόμενη Γη
Πώς ένα κείμενο μετατρέπεται σε εικόνες, πλαστικές φιγούρες και ήχους; Στον χώρο του EIGHT / TO ΟΧΤΩ, ο Ζήσης Κοτιώνης παρουσιάζει την εικονική μεταφορά του βιβλίου του “Ξένοι στη Φλεγόμενη Γη”, σε σχέδια-εικόνες, μοντέλα και βίντεο. Το ερώτημα του πρότζεκτ παραμένει: Πώς μπορούμε να ξαναδούμε τη μεγάλη περιβαλλοντική κρίση ταυτόχρονα σε πλανητική κλίμακα αλλά και σε αναφορά με τις προσωπικές πρακτικές της σύγχρονης ζωής; Για το ερώτημα αυτό συζητείται ο λόγος και οι πρακτικές ζωής έξι “ξένων” της οικουμενικής κουλτούρας. Στο εικαστικό πρότζεκτ του Κοτιώνη, ο Εμπεδοκλής, Ο Διογένης ο Σκύλος, ο Χριστός, ο Δον Κιχώτης, ο ποιητής Ίσσα κι ο Νίτσε παρουσιάζονται ως εν δυνάμει πρωταγωνιστές μιας ανατρεπτικής, περιβαλλοντικά ενάρετης, φτωχής ζωής, ενάντια στην προϊούσα καταστροφή του πλανήτη. Η εικαστική παραγωγή του Κοτιώνη είναι στοχαστικά, ειρωνικά και παραδοξολογικά απεικάσματα επάνω σε κείμενα του δυτικού κανόνα κοιταγμένα από την διαγώνια ματιά μιας ριζοσπαστικής περιβαλλοντικής ηθικής.
Kasia Kay: The Explorer
Σε έναν δημιουργικό άξονα που εκτείνεται από την Ιαπωνία στην Τανζανία, από τη Φλόριντα στη Χαβάνα και από την Αθήνα στο Σικάγο, η εικαστικός υπερβαίνει τα όρια της γεωγραφικής καταγραφής και διαμορφώνει μια πολυεπίπεδη αφήγηση γύρω από την έννοια της περιπλάνησης. Μέσα από έναν δραστήριο και ενεργό διάλογο ανάμεσα στα πεδία της φωτογραφίας, της ζωγραφικής, της γλυπτικής και των ready-mades, αποτυπώνει την προσωπική της διαδρομή σε έναν εσωτερικό, μη γραμμικό χώρο, μια «ενδοχώρα» που αποτελεί τον πυρήνα της καλλιτεχνικής της πρακτικής. Τα έργα της Kasia Kay λειτουργούν ως τεκμήρια της συνεχούς μετατόπισης και της εσωτερικής διερεύνησης, αναδεικνύοντας έτσι το ταξίδι ως μια σύνθετη, υπαρξιακή διαδικασία που υπερβαίνει τις παραδοσιακές αντιλήψεις σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο.
Τι βλέπουν τα αγάλματα: Η αθέατη ζωή του Μουσείου Ακρόπολης και των ενοίκων του
Το φωτογραφικό πρότζεκτ της Μαρίας Λουτζακλή σκιαγραφεί με έναν πλάγιο και ελλειπτικό τρόπο το πορτρέτο ενός εντυπωσιακού, εκκεντρικού και εξόφθαλμα διαφανούς δοχείου, όπως είναι το Μουσείο της Ακρόπολης. Διερευνά την αθέατη ζωή του μουσείου, εστιάζοντας στην καθημερινή χρήση αυτού του «δοχείου» από τους επισκέπτες και τους ενοίκους του, δηλαδή τα αγάλματα. Οι φωτογραφίες που τράβηξε η Λουτζακλή, κυρίως από την αίθουσα του Παρθενώνα, προέκυψαν από ένα αυθόρμητο ερώτημα: «τι βλέπουν τα αγάλματα;» Με άλλα λόγια, η αρχική της διερώτηση προκρίνει την ταύτιση του βλέμματος της φωτογράφου με το βλέμμα των αγαλμάτων. Στην πορεία, ωστόσο, οι συνεχείς της επισκέψεις στον χώρο του μουσείου μέσα σε διάστημα ενάμιση χρόνου, σε διαφορετικές εποχές και ώρες της ημέρας, τόσο με φυσικό όσο και με τεχνητό φωτισμό, είχαν ως αποτέλεσμα την τροποποίηση του ερωτήματος και συνακόλουθα την παραγωγή μιας σειράς φωτογραφιών, οι οποίες αναδεικνύουν τη συνομιλία του μουσείου με την Ακρόπολη, τον περιβάλλοντα οικιστικό ιστό και την πόλη.
Οscar Murillo: Ένα Τηλεγράφημα στην αγαπημένη μου Suki
Το πρότζεκτ συνεχίζει μια ακολουθία πρόσφατων εκθέσεων του Murillo, όπου οι θεσμικοί χώροι μεταμορφώθηκαν σε πεδία συλλογικής έκφρασης, προσκαλώντας τους επισκέπτες να κάνουν τις δικές τους καλλιτεχνικές παρεμβάσεις, εγγραφές και επικαλύψεις, στους επικών διαστάσεων καμβάδες που ήταν τοποθετημένοι σε όλο τον χώρο. Μέσω αυτής της συμμετοχικής διαδικασίας, το μουσείο μετατρέπεται σε κοινωνική αρένα, υπογραμμίζοντας ορατά τις δυνατότητες και τις προκλήσεις της συλλογικότητας, της επικοινωνίας και της κοινής κουλτούρας. Εδώ ο Murillo στοχάζεται πάνω στη δυναμική και την ευθραυστότητα της επικοινωνίας μέσω της δημιουργίας ιχνών. Μια και μόνο χειρονομία πάνω σε μια επιφάνεια την ενεργοποιεί, φορτίζοντάς την με ενέργεια που μπορεί να αντηχήσει, να σβηστεί ή να επεκταθεί από κάποιον άλλον. Αυτές οι ιδέες της διάχυσης, της ανταλλαγής, της σύνδεσης και της ρήξης αποκτούν ιδιαίτερη σημασία στο σημερινό πολιτιστικό και πολιτικό κλίμα.
