Οι Ταπεινοί Αχθοφόροι της Γνώσης, μία πρωτοβουλία που αυτοσυστήνεται ως "περιοδεύον υπαίθριο βιβλιοπωλείο", διοργανώνουν έκθεση βιβλίου στα Εξάρχεια. Στον χώρο του Καφενείου (Στουρνάρη 4), μπορείτε να βρείτε αυτό το Σάββατο 10/5, από τη μία το μεσημέρι και όλη την ημέρα, τα βιβλία των Ταπεινών Αχθοφόρων, ενώ στις 7 μ.μ. θα γίνουν παρουσιάσεις δύο βιβλίων παλαιστινιακής ποίησης των εκδόσεων Ειρήνη. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τα βιβλία "Κάθε φορά που πλησιάζω μια καταιγίδα (μια εποχή στο Λονδίνο)", του Ναζουάν Νταρουίς και "Παλαιστινιακή Ποίηση" μια συλλογή ποιημάτων των Μαχμούντ Νταρουίς, Σαμίχ Αλ Κάσεμ και Ταουφίκ Ζαγιάντ με 26 χαρακτικά του Δημήτρη Κατσικογιάννη. Στις παρουσιάσεις θα συμμετάσχουν ο Αχμάντ Χασσάν, γραμματέας της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας, και ο Ρόνι Μπου Σάμπα, μεταφραστής και καθηγητής αραβικών. Διαβάστε στη συνέχεια λίγα λόγια για τα βιβλία που θα παρουσιαστούν.
Λίγα λόγια για τα βιβλία
"Κάθε φορά που πλησιάζω μια καταιγίδα (μια εποχή στο Λονδίνο)"
Ο Ναζουάν Νταρουίς δεν είναι απλώς ένας Παλαιστίνιος ποιητής. Είναι ποιητής. Ένας ποιητής που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην Παλαιστίνη. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η φωνή ενός άλλου λαού, άλλων ανθρώπων που όμως έχουν και αυτοί περάσει μέσα από τη φωτιά της ιστορίας και επιβίωσαν, επιβιώνουν και αντέχουν. Όποιες κι αν είναι οι χώρες μας, η καταγωγή και οι ιστορίες μας, όποιες γλώσσες κι αν μιλάμε και, πέρα από αυτό, όποιες εποχές κι αν ζήσαμε και πεθάναμε, όλοι έχουμε την ίδια ανάγκη και την ίδια δίψα για λιγότερο πόνο, περισσότερες εξηγήσεις και παραπάνω δικαιοσύνη.
Ο ποιητής στέκεται στο κέντρο της Δύσης και στοχάζεται πάνω στην Ανατολή. Στέκεται στον φυσικό κόσμο και στοχάζεται τον ανθρώπινο. Δεν υπάρχει θαύμα χωρίς απώλεια, δόξα χωρίς θυσία, αιωνιότητα χωρίς το άγγιγμα του χρόνου. Η ποίησή του ταξιδεύει στα χωριά, στα απόμερα τοπία, στις γειτονιές, στις πόλεις χιλιετιών, μα και του σήμερα, σε κάθε γωνιά και σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης. Μεταφέρει ένα και μόνο μήνυμα: δεν θα σταματήσουμε ποτέ να τραγουδάμε, να ονειρευόμαστε, να αναζητούμε, να θάβουμε τους νεκρούς μας, να υμνούμε το ανώτερο, να πίνουμε από τις ρίζες μας. Μεταφέρει τις μυρωδιές, τα αρώματα, τις μουσικές του κόσμου και τις φωνές των νεκρών πάνω σε ένα λευκό χαρτί. Μεταγγίζει το πρωτότυπο της ιστορίας στις λευκές φλέβες του χαρτιού με έναν έξοχο τρόπο.
Είμαστε επιζώντες ενός αιώνιου πολέμου που δεν σβήνει και εμείς πρέπει να παραμερίσουμε το κρύο του θανάτου και να επιμείνουμε. Ιδού η πολιτική ποίηση του Ναζουάν, το θάρρος των ηττημένων και η πίστη των ριγμένων από Θεούς και ανθρώπους. Ιδού η παρακαταθήκη του. [...]
(Απόσπασμα από τον πρόλογο των Χρήστου Κούκη - Ρόνι Μπου Σάμπα)
"Παλαιστινιακή Ποίηση"
Στην παλαιστινιακή αντιστασιακή ποίηση η γη είναι ζωντανή ιστορία. Δεν αντιμετωπίζεται μόνο ως φυσικό φαινόμενο ή σαν φυσική ομορφιά αλλά και ως ενσάρκωση της ιστορίας.
Μέσα σ' αυτό το αδιάκοπο παιχνίδι της ανάλυσης και της σύνθεσης δεσπόζουν οι Βαβυλώνιοι μύθοι της γονιμότητας, το παιχνίδισμα των αντιθέτων που οδηγεί στην δεύτερη γέννηση, στην αναβίωση. Στην αραβική ποίηση γενικά αυτοί οι μύθοι αποτελούν ένα βασικό δομικό στοιχείο. Στην Παλαιστινιακή ποίηση που εκφράζει μια συγκεκριμένη ιστορική κρίση, οι έννοιες του θανάτου, της ανανέωσης και της δεύτερης γέννησης παίρνουν μια ιστορική και πολιτική διάσταση χωρίς να πέφτει η ποίηση στην εύκολη πολιτικολογία.
Στο λεξιλόγιό της κυριαρχούν λέξεις φορτισμένες με παλμική ζωτικότητα. Η έντονη παρουσία στοιχείων που εκφράζουν την ανανέωση, την αέναη αλλαγή είναι έμμεσες αναφορές στη δεύτερη γέννηση, στην αναβίωση, στην επανάσταση. Η παλαιστινιακή αντιστασιακή ποίηση είναι άμεση, δεν παζαρεύει, δεν είναι τραγούδια για την αλλαγή και την επανάσταση, είναι επαναστατική πράξη.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
