© Βαγγέλης Κατσιγιάννης
Την Παρασκευή 21 Μαρτίου θα γιορταστεί η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Με την αφορμή αυτή, στο αθηνόραμα ξεκινά μια "Εβδομάδα Ποίησης", στη διάρκεια της οποίας ποιητές θα απαντούν στις 10 ερωτήσεις μας σχετικά με την τέχνη τους. Την εβδομάδα συνεχίζει Ευαγγελία Τάτση. Διαβάστε στη συνέχεια τις απαντήσεις της.
Ξεκίνησα να γράφω ποίηση επειδή…
η μοναξιά κάποιες φορές είναι απειλητική και αβάστακτη. Η ποίηση είναι ένας τρόπος να φτιάχνω ανθρώπους από λέξεις.
Το πρώτο ποίημά μου που θυμάμαι είναι…
ενα ομοιοκατάληκτο ποίημα που έγραψα στα είκοσι με την επιθυμία να γίνει λαϊκό τραγούδι.
Ένας στίχος που μου έχει μείνει αξέχαστος είναι…
Ξεχνώ πάντα τους στίχους, όπως ξεχνώ και τα όνειρα. Κρύβονται κάπου πολύ βαθιά. Αν δεν υπήρχε αυτός ο μηχανισμός νομίζω δεν θα μπορούσα ποτέ να γράψω δικούς μου.
Από παλαιότερους ποιητές, αισθάνομαι πιο κοντά με…
Η απάντηση διαρκώς αλλάζει. Αυτή την περίοδο νιώθω πολύ οικεία διαβάζοντας την ποίηση της Βισουάβα Σιμπόρσκα.
Μια τάση στην ποίηση που αγαπώ είναι… / Μια τάση στη ποίηση που δεν τη μπορώ είναι…
Θα δώσω μια απάντηση και για τις δύο ερωτήσεις: Δεν πιστεύω στις τάσεις. Η ομορφιά είναι πως όλα μπορούν να ειπωθούν με διαφορετικό τρόπο και να μας συγκινούν με διαφορετικό τρόπο επίσης. Όμως αγαπώ τις σκιές. Οι σκιές είναι η αλήθεια των ποιημάτων. Απομακρύνομαι όταν δεν υπάρχουν.
Ο ποιητής δεν πρέπει ποτέ να…
εκπροσωπεί την εξουσία ή να την ασκεί.
Η ποίηση για μένα είναι…
Είχα διαβάσει κάπου έναν ορισμό για τη γλώσσα: "Η γλώσσα αποτελεί το κύριο εργαλείο στην άρνηση του ανθρώπου να αποδεχτεί τον κόσμο ως έχει" -Τζορτζ Στάινερ (Μετά τη Βαβέλ). Νομίζω πως αυτό ακριβώς είναι η ποίηση, μια γλώσσα.
Συνεχίζω να γράφω ποίηση γιατί...
αρνούμαι να αποδεχτώ τον κόσμο ως έχει.
Ένας σύγχρονος ποιητής που θα πρότεινα είναι…
κάποιος που γνώρισα από ένα τεύχος του περιοδικού Τεφλόν. Το όνομα του είναι Urs Böke, γεννήθηκε το 1975 και ζει στη Γερμανία. Τον γνώρισα με το ποίημα "Αλητάρχες".
Αλητάρχες
Κάποτε ξαπλώναμε στις
Σιδηροτροχιές
Περιμέναμε μέχρι
Να έρθει το τρένο και
Το βάζαμε στα πόδια
Ήμασταν δειλοί
Φοβόμασταν
Τον πόνο και
Ήμασταν μόνο λόγια
Νομίζαμε ότι ήμασταν
Σκληροί αληθινά
Αντράκια ήδη απ’
Τα δώδεκα
Μισούσαμε τους γονείς μας
Το σχολείο
Και προπάντων εμάς τους ίδιους
Μόλις πλησίαζαν
Τα φώτα της τοπικής
Αμαξοστοιχίας αρχίζαμε
Να ιδροκοπάμε
Λίγο ακόμα και
Θα φωνάζαμε τη μαμά μας
Αρκετά έχουν
Αλλάξει από τότε
Δεν τριγυρνάμε πια
Στους σιδηρόδρομους
Ούτε προσβλέπουμε
Στον θάνατο
Σήμερα καθόμαστε
Σε μια οποιαδήποτε μπάρα
Και υποκύπτουμε
Σε πιο αργά μαρτύρια
Κι όμως δεν μπορώ
Ν’ απαλλαγώ απ’ τον
Θόρυβο των τρένων
Που έρχονται καταπάνω μου.
Η Ευαγγελία Τάτση γεννήθηκε το 1967 στο Περιστέρι. Σπούδασε στο τμήμα Χημείας του Πανεπιστήμιου Πατρών. Εργάζεται σε φαρμακευτική εταιρεία στο τμήμα ιατρικής ενημέρωσης. Η πρώτη της ποιητική συλλογή Ακακίες στη σαβάνα (εκδόσεις Βακχικόν 2020) συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα για το Βραβείο "Γιάννης Βαρβέρης" 2021. Η δεύτερη ποιητική συλλογή της Φυτά εσωτερικού χώρου (εκδόσεις Βακχικόν 2022) τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης από την Εταιρεία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης το 2022. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γερμανικά και στα αραβικά και έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, ποιητικές ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά. Το βιβλίο Θα γίνουν όλα με τα μάτια ανοιχτά (εκδόσεις Βακχικόν, 2024) είναι η τρίτη ποιητική συλλογή της.
