Δύο βιβλία ποίησης, ένα ελληνικής και ένα μεταφρασμένης, κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν. Ανακαλύψτε τα παρακάτω.
Αγέννητο άγαλμα - Ειρήνη Παραδεισανού
Ζώνει το καύκαλο της γης
η βυθισμένη κόρη
το χέρι της κατάρτι
τα σφυρά της μάρμαρο
κι ο γλύπτης κοιμάται.
(απόσπασμα)
Για την ποιήτρια
Η Ειρήνη Παραδεισανού γεννήθηκε το 1972. Κατάγεται από το Ρέθυμνο Κρήτης. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και υπηρετεί στη Δημόσια Εκπαίδευση στο Ηράκλειο Κρήτης. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου ειδίκευσης στη Φιλοσοφία από το τμήμα Φ.Κ.Σ. του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορούν τέσσερις ποιητικές της συλλογές: Ρητορική ένδεια (2013), Τα γυάλινα μάτια των ψαριών (2016), Στη φλέβα της πέτρας (2018) και Παιδικές παλάμες (2021). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ισπανικά, στα αλβανικά και στα τουρκικά. Άρθρα και δοκίμιά της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά και ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες. Το Αγέννητο άγαλμα είναι η πέμπτη ποιητική συλλογή της.
Κορίτσια χωρίς ρούχα - Μαρία Στεπάνοβα
Το ποιητικό έργο της Στεπάνοβα δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας, καθώς φαίνεται πως η ποιήτρια προτιμά την καθημερινότητα, ακόμα και το ντοκουμέντο. Την ενδιαφέρει περισσότερο η μαζική μοίρα των ανθρώπων, παρά η ατομική. Αυτό, ίσως, να συμβαίνει επειδή ζούμε σε μια εποχή όπου μετακινούνται μεγάλα πλήθη και σημειώνονται μαζικοί θάνατοι, με συνέπεια η ατομική ανθρώπινη μοίρα να μην έχει τόσο ενδιαφέρον.
Να ένα κιμονό που έγινε χαόρι.
Να ένα χαόρι που έγινε παιδικό κιμονό.
Τα πράσινα μανίκια, μετατράπηκαν σε μαξιλάρια
Το ωραίο στρίφωμα, μεταμορφώθηκε σε ζώνη,
Τίποτα δεν πάει χαμένο, όλα εξυπηρετούν σε κάτι,
Κάθε κομματάκι ύφασμα προσπαθεί να ολοκληρωθεί,
Να κρατηθεί από το σώμα ενός ζεστού ανθρώπου,
Να το τυλίξει, να το αγκαλιάσει, να μη μένει άδειο.
Η ανάποδη, η φόδρα, οι ξέθωρες μασχάλες,
Οι λεπτές ραφές, που άνοιξαν στη σπασμένη κλωστή,
Μικρές τρύπες σαν αστέρια, σημάδια σκόρου, καψίματα,
Απώλεια χρώματος, απώλεια σχήματος. Περιμένουν για πολύ
Σαν βουβά καταφύγια, δωμάτια χωρίς ενοίκους,
Ευάερα, έτοιμα να αγκαλιάσουν οποιονδήποτε.
(απόσπασμα)
Πρόλογος: Ελένη Κατσιώλη
Για την ποιήτρια
Η Μαρία Στεπάνοβα (Maria Stepanova) είναι Ρωσίδα ποιήτρια, συγγραφέας και δημοσιογράφος, η οποία ζει στη Γερμανία. Είναι αρχισυντάκτρια του πολιτιστικού site colta.ru. Θεωρείται μία από τις σημαντικότερες συγγραφείς της σύγχρονης ρωσικής λογοτεχνίας. Το μυθιστόρημά της Η ανάμνηση της Μνήμης - Ένα χρονικό, συγκαταλέχθηκε στη βραχεία λίστα του Βραβείου Booker το 2021, έχει μεταφραστεί σε τριάντα γλώσσες και στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Για το ποιητικό της έργο τιμήθηκε με το Book Prize for European Understanding από τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Λειψίας το 2023. Η ποιητική συλλογή Κορίτσια χωρίς ρούχα έχει μεταφραστεί στα γερμανικά, ιταλικά, σουηδικά και πλέον στα ελληνικά.
Διαβάστε Επίσης
