Ένα δοκίμιο του Πλάτωνα τράβηξε την προσοχή του Άγγελου Πλέσσα, στο οποίο ο φιλόσοφος περιέγραφε τον ναό του θεού Ποσειδώνα στη φανταστική πόλη της Ατλαντίδας. Περιέγραφε το εξωτερικό του ναού, βαμμένο γυαλιστερό ασήμι όπου οι άκρες ήταν φινιρίσμενες χρυσές. Αντίθετα, το εσωτερικό της στέγης του ναού ήταν φτιαγμένο από ελεφαντόδοντο και οι κίονες και οι τοίχοι ήταν κυρίως μπρούτζινοι, ένας τεράστιος χώρος που θα μπορούσε να φιλοξενήσει έως και μια χορωδία 100 ατόμων. Η αρχαιότητα και η θρησκεία αποτέλεσαν πάντα θερμό πεδίο συζήτησης για την προέλευση της τέχνης και (αυθόρμητα) της κριτικής τέχνης καθώς η παραπάνω περιγραφή την κάνει πολύ εξέχουσα παράδειγμα. Οι ναοί ήταν πάντα χώροι που ενσωματώνουν ιερούς και συλλογικούς τρόπους βιώνοντας πεποιθήσεις. Αντιπροσωπεύουν σημεία ταύτισης όπου φιλοδοξούν να προσφέρουν οράματα μιας ιδανική ζωής και ύπαρξης. Σε κάποιες περιπτώσεις οι ναοί είναι εκφάνσεις με ιδιότητες που διαπερνούν την ύλη.
Ο Πλέσσας εξηγεί ότι "καθώς η κοινωνία έγινε πιο κοσμική και πιο υλιστική, οι άνθρωποι υιοθέτησαν μια πιο μηχανική εκδοχή όλων των ζωντανών όντων, άρχισαν να βλέπουν τα πάντα ως χημικές μηχανές, συλλογές ατόμων και μορίων, μειώνοντας έτσι την κλίμακα της ενσυνείδησης ως την θεμελιώδη πνευματική δύναμη. Αλλά μπορεί κάποιος να έχει την δική του ιδέα του ιερού χώρου και των νέων αυτο-ερμηνευτικών παραδόσεων του. Για μένα οι ιεροί χώροι προσφέρουν μία εναλλακτική και διφορούμενη εικόνα. Αντιπροσωπεύουν μία απομόνωση στο ιδιαίτερο, ένα μέρος όπου συνειδητές ή ασυνείδητες συμβολικές ενέργειες συναντώνται και επεκτείνονται. Βρίσκονται στο "εδώ και τώρα” και ταυτόχρονα λειτουργούν ως ανοίγματα, κατώφλια ή πύλες σε μία άλλη διάσταση, έναν κόσμο προσωπικών θεοτήτων, πνευμάτων, συμβόλων, σωματιδίων, εμμονών και αισθήσεων".
Το "Portable Elastic Temple", ο οπτικός τίτλος της έκθεσης που παρουσιάζεται στο P.E.T. Projects, υποδηλώνει ζητήματα σχετικά με την ρευστότητα και φορητότητα της υλικότητας. Ένα μετατρέψιμο μείγμα κινούμενων και προσαρμόσιμων πνευματικών αντικειμένων που εξερευνείται αριστοτεχνικά από δύο νεαρούς καλλιτέχνες την Anna Gonzalez Noguchi (γ. 1992 Ιαπωνία- Ισπανία) και τον James Fuller (γ.1988, Ηνωμένο Βασίλειο). Οι δύο καλλιτέχνες μοιράζονται την ζωή τους στην Αθήνα και η έκθεση τους είναι η πρώτη από μια σειρά πρότζεκτ στο P.E.T. που θα επικεντρωθεί στο έργο ξένων καλλιτεχνών που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα.
Τα έργα της Gonzalez- Noguchi και του Fuller αν και είναι αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που αλληλοεξαρτώνται, ενδιαφέροντα δίκτυα ενεργειακής ύλης που διεισδύουν και αναμιγνύουν τα έργα τους. Αντικείμενα αντιφατικών συναισθημάτων επεκτείνονται σε έπιπλα από χάλυβα με επίστρωση ψευδαργύρου και υφασμάτινα επιτοίχια στρώματα τύπου-ASCII, δίπλα σε ένα είδος αντικειμένων "Ιαπωνικότητας” φτιαγμένα από νικέλιο που περιέχουν διαγράμματα κειμένου, περίτεχνα υλικά από κερί, επιφάνειες αλουμινίου και μαγνήτη, όλα μεταξύ τους λειτουργούν σε αντίθεση και σε αρμονία. Η πρακτική και των δύο καλλιτεχνών επεκτείνει τη γνώση των υλικών μέσω μιας αλχημικής μεταστοιχείωσης, με θεματολογία επηρεασμένη από προγονικές εμμονές και φολκλόρ, πανσπιριτιστικών κοσμολογιών, κείμενα και σημειολογικό πειραματισμό.
Εγκαίνια: 14/12 (7-10 μ.μ.)
Info: P.E.T PROJECTS | 14/12/22-18/2/23 | Επισκέψεις στην έκθεση μετά τα εγκαίνια γίνονται συνήθως με ραντεβού | Είσοδος ελεύθερη
Διαβάστε Επίσης
