Από το επόμενο τεύχος το αμερικανικό Playboy καταργεί το γυμνό στις σελίδες του. Οι υπεύθυνοί του το σκέφτηκαν καλά, εμείς είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο;
Μπέργκερ χωρίς κρέας έχουμε δοκιμάσει. Όπως έχουμε πιει και καφέ χωρίς καφεΐνη. Έχουμε φάει γλυκά χωρίς ζάχαρη. Μας έχουν σερβίρει μπίρα χωρίς αλκοόλ. Και έχουμε καπνίσει τσιγάρο χωρίς καπνό. Άρα είμαστε αρκούντως ώριμοι και προετοιμασμένοι για να δεχτούμε και το παρακάτω: Από τον Μάρτιο που έρχεται, λοιπόν, το «Playboy» καταργεί το γυμνό στις σελίδες του. Αυτό βεβαίως ισοδυναμεί με τυρόπιτα χωρίς τυρί. Ή με φάβα χωρίς λάκκο. Ή μήπως υπάρχει λάκκος; Σαν πρώτη αντίδραση κάποιος –και δικαιολογημένα– θα σκεφτεί ότι ή ο Χιου Χέφνερ έχει πάθει κάτι από το overdose γυμνού γυναικείου σώματος τα τελευταία 70 χρόνια και του βγήκε (έστω και καθυστερημένα) σε άρνηση ή πρόκειται για μια επιχειρηματική κίνηση που πίσω της έχει ένα σοβαρό σκεπτικό. Ας ακολουθήσουμε τα μονοπάτια της δεύτερης εκδοχής, μιας και η πρώτη (αν ισχύει) δεν χρήζει και ιδιαίτερης ανάλυσης. Το «Playboy» ήταν και είναι ο βασιλιάς των αντρικών περιοδικών, όπως το λιοντάρι είναι ο βασιλιάς των ζώων. Είναι μια στέψη από αυτές που χάνονται σε μια ομίχλη θρύλων. Πέρασε διά πυρός και σιδήρου μέσα από δύσκολες εποχές σε μια αμερικανική κοινωνία όπου ο πουριτανισμός έχει πολλά και δυνατά πλοκάμια. Επέζησε κρίσεων, ανταγωνισμών, αντιδράσεων, κυκλοφόρησε σε δεκάδες χώρες και, πέρα από το πικάντικο περιεχόμενό του, το οποίο είχε πάντα ως επιστέγασμα την περίφημη κεντρική τρίπτυχη φωτογραφία της εκάστοτε playmate, ευτύχησε να φιλοξενεί υπογραφές μεγάλων συγγραφέων στις σελίδες του.
Το Playboy είχε χάσει προ πολλού τη μάχη με το γυμνό. Με την εμφάνιση του Διαδικτύου, ο κυβερνοχώρος γέμισε ασφυκτικά με δισεκατομμύρια γυμνές εικόνες για κάθε γούστο οι οποίες σιγά σιγά κάλυψαν όλους όσοι αγόραζαν μεν το περιοδικό αλλά όχι για τα κείμενά του.
Ο Σολ Μπέλοου, ο Τζον Απντάικ, ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, ο Άρθουρ Κλαρκ, ο Τσακ Πάλανιουκ και ο Ίαν Φλέμινγκ είναι μερικοί από αυτούς που δημοσίευσαν διηγήματα στο περιοδικό του Χιου Χέφνερ. Η πορεία της έκδοσης ήταν κάτι παραπάνω από λαμπρή, αλλά όλοι γνωρίζουν πως τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν έχει τις προδιαγραφές για να διατηρηθεί στην κορυφή για πάντα. Η απόφαση που πάρθηκε λοιπόν από το αμερικανικό περιοδικό είχε να κάνει με την ευελιξία και τη διορατικότητα που πρέπει να έχεις για να διατηρηθείς και να επιβιώσεις. Το «Playboy» είχε χάσει προ πολλού τη μάχη με το γυμνό. Με την εμφάνιση του Διαδικτύου, ο κυβερνοχώρος γέμισε ασφυκτικά με δισεκατομμύρια γυμνές εικόνες για κάθε γούστο, οι οποίες σιγά σιγά κάλυψαν όλους όσοι αγόραζαν μεν το περιοδικό αλλά όχι για τα κείμενά του. Είναι λογικό λοιπόν να σκέφτεσαι ότι όταν όλοι σερβίρουν το πιάτο που σερβίρεις κι εσύ, καλό είναι να διαφοροποιηθείς όσο είναι καιρός, ακόμα κι αν αποτελείς σύμβολο για περισσότερο από μισό αιώνα. Πώς; Με ελεύθερα θέματα, με συνεντεύξεις και με έρευνες, λέει το σχέδιο το οποίο αναζητεί ένα νέο αναγνωστικό κοινό. Και φυσικά δεν θα εγκαταλειφθεί η γυναικεία παρουσία. Απλώς θα είναι κατάλληλη από… 13 ετών. Όπως και να ’χει, όμως, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με παράκαμψη αλλά με σαφή αλλαγή πλεύσης με σκοπό τη… ναυμαχία σε πιο άγρια νερά. Κάθε τέλος εποχής σηματοδοτεί βέβαια και την αρχή μιας καινούργιας. Ακόμα και αυτοί που έζησαν τη «γλυκιά ενοχικότητα» του ξεφυλλίσματος ενός τεύχους «Playboy» στην εφηβεία τους έχουν πλέον κατανοήσει ότι η ανανέωση είναι το αντίδοτο στην παρακμή. Και όσον αφορά τον καινούργιο προσανατολισμό, οι άντρες ανά τον κόσμο μπορούν να παρηγορηθούν με τη σκέψη πως και η αλήθεια γυμνή είναι.
