Μερικές φορές, τα μαθηματικά που μας έμαθαν στο σχολείο αποδεικνύονται άκρως ανεπαρκή όταν προσπαθούν να περιγράψουν την πραγματικότητα των αριθμητικών μεγεθών που μας περιβάλλουν. Τις τελευταίες ημέρες για παράδειγμα, το διαδίκτυο (και όχι μόνο) έχει κατακλυστεί από την είδηση ότι 62 πλούσιοι ισούνται με 3,5 δισεκατομμύρια φτωχούς. Ή (από την αντίθετη γωνία) ότι 3,5 δισεκατομμύρια φτωχοί ισούνται με 62 πλούσιους. Όπως λέμε δηλαδή ότι 457 ίντσες είναι ίσες με 11,6 μέτρα; Ίσως. Γιατί εδώ ξεπερνάμε τη λογική, όσο κι αν προσπαθούμε να παρουσιάσουμε ένα κατανοητό, εμφανές και συγκρίσιμο μέγεθος που να αναδεικνύει την κολοσσιαία ανισότητα στην κατανομή του χρήματος.
Για την ακρίβεια, η λογική η ίδια αποδεικνύεται φτωχή. Τόσο φτωχή όσο και ο μισός πληθυσμός του πλανήτη ο οποίος στέκεται στη μια άκρη της ζυγαριάς για να ισορροπήσει με τους 62 της άλλης πλευράς. Όποιος πάντως πιστεύει ακόμα πως αυτή η φανταστική εικόνα (της ζυγαριάς) έχει και μια έννοια φυσικής τάξης, ότι η όποια ισορροπία δηλαδή οφείλεται στην αλληλεξάρτηση των δυο μερών, μάλλον κάπου κάνει λάθος. Γιατί αυτό το κατασκεύασμα μοιάζει αναιδώς με ζυγαριά (σύμβολο της δικαιοσύνης), αλλά στην ουσία είναι κλεψύδρα. Αυτοί οι 62 ζάπλουτοι πριν από πέντε χρόνια ήταν πάνω από 300. Οι 238 που απουσιάζουν από την τωρινή λίστα βρίσκονται προφανώς σε μια ουδέτερη ζώνη (ή σε κάποιον φορολογικό παράδεισο), αλλά δύσκολα θα επιστρέψουν στην κορυφή. Σε πέντε χρόνια δε, αυτοί οι 62 θα είναι ακόμη λιγότεροι. Οπότε, πάλι λάθος έκανα, δεν είναι κλεψύδρα.
Το «Big Brother» είναι. Και κάποτε –θεωρητικά– θα μείνει ένας. Game over! Αυτό, σε γενικές γραμμές, είναι το φόντο πάνω στο οποίο διεξάγεται από χθες το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, μέσα σε ένα χιονισμένο ειδυλλιακό τοπίο, ιδανικό για διαδηλώσεις ή συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας αν είσαι ελάφι, αλεπού ή γεράκι. Το Νταβός της Ελβετίας είναι πόλη υψηλού επιπέδου (1.560 μέτρα υψόμετρο) και αυτές τις μέρες 5.000 (και πολλοί είναι για τέτοια αετοφωλιά) ένστολοι φρουρούν τους ηγέτες κρατών και τους επιχειρηματίες που συζητούν για το οικονομικό μέλλον του πλανήτη (δεδομένης της κρίσης και του μεταναστευτικού) υπό το βαρύγδουπο τίτλο «Κατακτώντας την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση».
Μια επανάσταση στην οποία, σε αντίθεση με τις παλαιότερες που τις έκαναν άνθρωποι, συμμετέχουν και οι έννοιες της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης. Γιατί όπως μάθαμε πρόσφατα, τα επόμενα πέντε χρόνια τα ρομπότ θα «χρεωθούν» την απώλεια πάνω από 5 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. Ωστόσο αυτό είναι μια ευχάριστη είδηση για τους ανθρώπους που επιτέλους θα έχουν ελεύθερο χρόνο να παίξουν γκολφ με τους φίλους τους και να πάνε κρουαζιέρες σε μακρινές θάλασσες.
Κάπως έτσι θα φτάσουμε στο σημείο, το επόμενο παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ να γίνει σε… γκαρσονιέρα στην κορυφή των Άλπεων με αντικείμενο «Και τώρα τι κάνουμε με τόσους πτωχούς;». Γιατί όπως όλοι ξέρουμε ζούμε σε μια εποχή όπου ακόμη και ο χρήσιμος ηλίθιος έχει θέση, ενώ ο χρήσιμος φτωχός είναι είδος προς εξαφάνιση. Και ούτε καν προστατευόμενο.
