Σεράμικο

Έχει μια ωραία αύρα καφενείου το "Σεράμικο", ζεστή και φιλόξενη, περασμένη όμως από μοντέρνο μινιμαλιστικό πρίσμα, με τις καθαρές γραμμές από τις ξύλινες καρέκλες και τα λευκά μάρμαρα, να αγκαλιάζονται από γυμνά μπετά που αφήνουν το παλιακό μωσαϊκό να γλυκάνει το χώρο, χωρίς μποέμ φιοριτούρες να βαραίνουν το μάτι.

Κι αυτή την απλή και καθαρή του αύρα την εκτιμούν πολλοί, όπως διαπιστώσαμε το ήσυχο βράδυ Τρίτης που το επισκεφθήκαμε, με ένα ανορθόδοξο mix n match κόσμου να γεμίζει τα καρεκλάκια στη φαρδιά πρασιά του μαγαζιού στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου: νεαροί που θα μπορούσαν να βγαίνουν στην περιοχή, κάθονται πλάι σε γηραιούς που θα μπορούσαν να μένουν στην περιοχή, και γύρω – γύρω άλλοι, πιο καλοβαλμένοι, που μόνο για κάποιο θέατρο ίσως να έφταναν στην περιοχή, είναι όλοι τους μαζεμένοι εδώ, απολαμβάνοντας μαζί μας την καλοκαιρινή γλύκα της βραδιάς και την ήρεμη χαλαρότητα του πόστου.

Το σέρβις, σβέλτο, φιλικό και γεμάτο κατανόηση (αξιοθαύμαστη η ψυχραιμία του απέναντι σε παρέα οριακά ζοχαδιασμένη με την αλλαγή του μενού λόγω εποχής) βοηθά σ’ αυτή τη ζεστή διάθεση, που βγάζει οικειότητα και αμεσότητα, σα να έχει καρυκευτεί με μια πρέζα Θεσαλονικιώτης χαλαρουίτας. Λογικό, άλλωστε, μια που το "Σεράμικο" είναι το μικρό αδερφάκι του διάσημου "Σέμπρικο", το οποίο αποτέλεσε σημείο – μηδέν για τη γέννηση της μοντέρνας γαστρονομικής σκηνής της Θεσσαλονίκης, ενώ κι ο σεφ του, ο Γιώργος Μποϊδάνης, πάλι στη Θεσσαλονίκη ανδρώθηκε μαγειρικά, έχοντας αποκτήσει τα γαλόνια του στην κουζίνα του "Μαμαλούκα" – άλλο μαγαζί - σταθμός στη σκηνή της πόλης αυτό. Εδώ στην Αθήνα, πάντως, ο Μποϊδάνης υπογράφει ένα μενού που κινείται στο φάσμα της μοντέρνας ελληνικής κουζίνας με comfort χαρακτήρα, μιξάροντας παρεΐστικη λογική της μοιρασιάς, επιλεγμένη πρώτη ύλη και μαγειρικούς νεοτερισμούς στη φιλοσοφία της γαστροταβέρνας.

Αρκετά από τα πιάτα έρχονται κατευθείαν από το συνταγολόγιο του "Σέμπρικου", ίδια κι απαραλλάχτα, όπως λόγου χάρη η πληθωρική παστουρμαδόπιτα, που φτάνει στο τραπέζι με τραγανό το φύλλο και πλούσια τη γέμιση από νόστιμο, ποιοτικό κασέρι και εκφραστικό, τσαμπουκαλεμένο παστουρμά. Αν και το γλυκό κυδώνι που τη σκεπάζει από πάνω, έχει αχρείαστα πληθωρική τη γλυκερή του επίγευση, κάθε μπουκιά ξεχειλίζει από γενναιόδωρη βορειοελαδίτικη νοστιμιά. Πιο αρμονικά ταιριασμένη είναι, πάντως, η μαρμελάδα πιπεριάς που συνοδεύει τις κροκέτες κόκορα – ένα best seller με τραγανή κρούστα κι αφράτη γέμιση, γεμάτη αρώματα και γεύση από το νόστιμο πουλερικό.

Από την ενότητα των ζυμαρικών, που περιλαμβάνει προτάσεις όπως τα φρέσκα ραβιόλι με γαρίδα και κρέμα ντομάτας, ή οι ταλιατέλες με μοσχάρι παστιτσάδα και ανθότυρο, ακολουθήσαμε την παραίνεση του σέρβις για τα μαύρα spaghetti με θαλασσινά: πιάτο συνήθως επίφοβο σε κουζίνες που κινούνται στους γρήγορους ρυθμούς του γαστρομεζέ, ήρθε με εξαιρετική διαχείριση στα ντελικάτα θαλασσινά, με το μύδι τους αφράτο και χυμώδες, τη γαρίδα ζουμερή και νόστιμη (παρ’ ότι κατεψυγμένη) και το καβούρι αιθέριο και ιωδιούχο. Αν η σάλτσα που αγκάλιαζε το άψογο al dente των ζυμαρικών, ήταν πιο ανάλαφρη και αρωματική, θα μιλούσαμε για πιάτο αστέρι.

Παρ’ ότι η θάλασσα έχει δευτερεύοντα ρόλο στο μενού, νόστιμο ήταν και το ψητό καλαμάρι, με ζωηρό δάγκωμα και φινετσάτη γεύση και μολονότι τα τσιγαριαστά χόρτα με βινεγκρέτ τζίντζερ – λεμονιού που το συνόδευαν ήταν γεμάτα ταμπεραμέντο στην ξινόπικρη νοστιμάδα τους, κοντράριζαν την υπόγλυκη χάρη του πρωταγωνιστή – ίσως ένα χόρτο κοκκινιστό να έδενε καλύτερα το πιάτο. Σε πιο γήινα μονοπάτια, πάντως, ευχαριστηθήκαμε ιδιαιτέρως το νόστιμο μοσχαρίσιο συκώτι, που ήρθε πολύ σωστά ψημένο, αφράτο και ζουμερό, με τα ζουμάκια του σωταρίσματός του ιδανικά για βούτες, αν και ένα άγριο μανιτάρι εποχής θα είχε σίγουρα περισσότερο ενδιαφέρον απ’ τα ξενέρωτα champignons που το συνόδευαν, ενώ γευστικό ήταν και το σουβλάκι προβατίνας που έρχεται με ταμπουλέ και γιαούρτι χρωματισμένο με κουρκουμά. Το κρέας, τρυφερό κι εκφραστικό, θα έδειχνε καλύτερα τη χάρη του με πιο προσεκτικό φιλετάρισμα (κι ίσως λίγη εγκράτεια στο καρύκευμα), αυτό που στ’ αλήθεια μας έλειψε όμως, ήταν οι κοφτερές οξύτητες και τα καλοκαιρινά βοτανικά αρώματα που θα έκαναν το ταμπουλέ μια ανάσα δροσιάς κι αλαφράδας για το υπόλοιπο πιάτο.

Πιο ανάλαφρο και κρεμώδες θα μπορούσε να είναι και το αρμενοβίλ με σάλτσα σοκολάτας, που μας γυάλισε από το μενού επιδορπίων, όμως το cremeux σοκολάτας με παγωτό ανθόγαλο και crumble από κακάο, που επίσης δοκιμάσαμε, ήταν αέρινο και δροσερό, ενισχυμένο με αυτήν την εθιστική νοστιμιά της αλμυρής καραμέλας, που σ’ όποιο γλυκό και να τη βάλεις, είναι σα να κλέβεις εκκλησία…

Η επίσκεψη του κριτικού έγινε στις 06/05.

ΣΕΡΑΜΙΚΟ Μεγάλου Αλεξάνδρου 109-111, Κεραμεικός, 2103421080. Ωράριο λειτουργίας: Δευ – Παρ: 6μμ – 12πμ, Σαβ – Κυρ: 2μμ – 12πμ. Τιμή: €25 - 40 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους. Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι.