Wood

Καθισμένος στις ωραίες εξοχικές μεταλλικές πολυθρόνες στην αυλή του «Wood», σκέφτομαι πόσο όμορφα μεταμορφώθηκε αυτός ο ούτως ή άλλως ξεχωριστός χώρος, που τον θυμάμαι παλιότερα ως «Εν Ελλάδι». Διάδρομοι από περιποιημένο ψαθί στον ουρανό και αεράτα ξύλινα φωτιστικά, με σκούρο πράσινο φόντο γύρω γύρω, στήνουν στιλάτο καλοκαιρινό σκηνικό, από τα πιο ωραία της Κηφισιάς.

Η πιο μεγάλη μεταμόρφωση όμως έχει συμβεί στο εσωτερικό, που μοιάζει πλέον με κομψό, μοντέρνο steak house, με κόκκινους καναπέδες, πανύψηλους καθρέφτες, αρ ντεκό φωτιστικά, πάνελ από ξύλα και ψάθες που παραπέμπουν ευθέως στο όνομα του εστιατορίου. Το χάζευα καθισμένος στην αυλή, η οποία, ακόμη και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος σε μια άδεια Αθήνα, ήταν γεμάτη κυρίως με σαραντάρηδες και πενηντάρηδες.

Στο βάθος της σάλας γράφουν κάποιες συσκευές, που οπτικοποιούν τη σοβαρότητα της προσέγγισης αυτού του εξειδικευμένου εστιατορίου για κρέας που δημιούργησε ο βραβευμένος σεφ Μιχάλης Ντουνέτας. Αριστερά, πίσω από τζάμι, στριφογυρίζουν, καθώς ψήνονται αντικριστά πάνω από τη φωτιά, ένα γουρουνόπουλο που δεν είναι παραπάνω από 4-5 κιλά («έρχονται από τη Σεγκόβια στην Ισπανία, που είναι εξειδικευμένη στο είδος», μου λέει ο σεφ) και απέναντί του μπούτια από κατσίκι. Δίπλα τους, σε ένα μεγάλο ειδικό ψυγείο σιτέματος, ωριμάζουν κυρίως ελληνικά κρέατα.

Ο Ντουνέτας δεν αφήνει την προμήθεια των υλικών του στην τύχη. Ψάχνει τους προμηθευτές του επί μήνες προκειμένου να μπορεί να εξασφαλίζει, αφού τα ελέγχει προσωπικά ο ίδιος, εξαιρετικά κρέατα. Στο εστιατόριό του χρησιμοποιεί σούβλες, σχάρες, ξυλόφουρνους, γάστρες, γιαπωνέζικη robata, το σύστημα του αντικριστού ψησίματος, όπου κάθε κομμάτι αξιοποιείται και μαγειρεύεται με τον κατάλληλο τρόπο. Και όχι μόνο, αφού ο Ντουνέτας φτιάχνει στην κουζίνα τα δικά του αλλαντικά.

Ξεκινήσαμε το δείπνο μας από εκεί, με ένα πλατό που είχε απαλή φρέσκια μπρεζάολα ελληνικής μοσχίδας, νοστιμότατη πανσέτα και λούτζα από ελληνικό μαύρο χοίρο κι ένα φανταστικό, πολύ πρωτότυπο προσούτο γίδας, καρυκευμένο με umami ένταση που μου έκλεψε την καρδιά. Ξεχωριστά είναι και τα spicy μοσχαρίσια λουκάνικα γραβιέρας. Έρχονται με τρεις μουστάρδες φρούτων που τους πάνε πολύ, από τις οποίες ξεχώρισα τη μουστάρδα βερίκοκο. Το πλατό έχει συνήθως κι εξαιρετικά τυριά, με τον ξηρό παλαιωμένο αθότυρο Κρήτης να επιβεβαιώνει την αξία του ως ένα από τα καλύτερα ελληνικά τυριά.

Μην παραλείψετε πάντως και την πολύ καλή μπουράτα από γάλα νεροβούβαλου Κερκίνης, την οποία σερβίρουν πρωτότυπα με φρούτα του πάθους. Από τα ορεκτικά ξεχωρίζει μια συμπαθέστατη, ελαφρώς πικάντικη ανοιχτή κιμαδόπιτα σε flatbread. Μπορεί το «Wood» να είναι εστιατόριο κρέατος, αλλά έχει και κάποιες πολύ ξεχωριστές προτάσεις από το φυτικό βασίλειο. Τα αχνιστά αμπελοφάσουλα από μποστάνι της Ερμιονίδας μοσχοβολάνε και συνδυάζονται με φρέσκια ντομάτα και ξίδι από μέλι. Το steak... κουνουπιδιού έχει φάση και ουσία, έτσι όπως ψήνεται στα κάρβουνα, αλλά νομίζω πως θα ήταν πιο εντυπωσιακό να σερβίρεται γυμνό και ντούρο, με την ταιριαστή γραβιέρα και τα λαχανικά γύρω του για μεγαλύτερο εφέ.

Όταν έφτασε η ώρα να περάσουμε στο κυρίως θέμα, μας έφεραν ωραία και κοφτερά μαχαίρια Laguiole και κατέφθασε ο Ντουνέτας με δύο μεγάλες μπριζόλες τις οποίες ανέλαβε να κόψει ο ίδιος· συχνά τριγυρίζει στα τραπέζια για να επιμεληθεί προσωπικά το σέρβις, βοηθώντας τους σωστούς επαγγελματίες που έχει μαζί του στην εξυπηρέτηση. Η πρώτη, λοιπόν, ήταν μια καλοσιτεμένη ελληνική, με απέριττη νοστιμιά. Η δεύτερη μύριζε σχεδόν σαν κυνήγι, αποδεικνύοντας άμα τη εμφανίσει τη σπέσιαλ προσωπικότητά της. Ήταν από μεγάλη ελληνική αγελάδα, σιτεμένη πάνω από εβδομήντα ημέρες, με γραμμένη γεύση που θα μου μείνει αξέχαστη. Η μπεαρνέζ που τις συνόδευε ίσως είναι η καλύτερη αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα.

Γενικώς ο Ντουνέτας είναι πολύ δυνατός στις κλασικές αξίες, οπότε τιμήστε επίσης το φουαγκρά αν σας αρέσει. Ενώ στο τραπέζι προσγειωνόταν ένα αφράτο, γευστικότατο μπιφτέκι, από αυτά που δεν βρίσκεις εύκολα, με γοητευτικές, τραγανές και πολύ γλυκές στρογγυλές τηγανητές πατάτες, ταυτόχρονα ο σεφ ψιλόκοβε με δύο χατζάρες μοσχαρίσιο γύρο. Το κατά τα άλλα συνηθισμένο χοιρινό «κοντοσούβλι» στο «Wood» είναι τόσο ζουμερό και νόστιμο, που αξίζει πολλά. Και τώρα ώρα για τα πολύ σπέσιαλ. Ο μοσχαρίσιος σιδηρόδρομος με πεντανόστιμο γιουβέτσι της στιγμής είναι λουκούμι και το αρνάκι στη γάστρα με μελωμένες πατάτες λιώνει στο στόμα. Από τα γλυκά η δροσιστική lemon pie με κόκκινα φρούτα ξεχωρίζει σαφώς από το σοκολατένιο cookie και το κανταΐφι γεμιστό με κρέμα, που είναι πολύ απλούστερα.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 15/6.

WOOD Εμμ. Μπενάκη 22, Κηφισιά, 2108074416. Ωράριο λειτουργίας: Σάβ. και μεσημέρι, Κυρ. μόνο μεσημέρι. Τιμή: € 25-30 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Valet service.