Το Αθηνόραμα Digital δεν το... συνηθίζει ακριβώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο θα πρέπει - πριν πούμε ο,τιδήποτε άλλο - να εξομολογηθούμε κάτι: μέχρι και πολύ πρόσφατα, δεν πιστεύαμε και τόσο προοπτικές της εικόνας 3D στα video games. Σίγουρα όχι τόσο, όσο οι εμπλεκόμενες εταιρείες θα ήθελαν να πιστεύουμε. Δύσκολα, δε, θα παρεξηγούσε κανείς εμάς ή οποιονδήποτε άλλο γι' αυτό: ναι, είχαμε δει κάποια πολλά υποσχόμενα δείγματα, ναι, είναι πάντοτε μια συναρπαστική ματιά στο μέλλον, όμως εν τέλει η στερεοσκοπική εικόνα δεν φαινόταν αληθινά να προσθέτει κάτι στη συνολική ψυχαγωγική εμπειρία. Ήταν ένα bonus τύπου... "πλάκα έχει", μα όχι κάτι παραπάνω. Και περιμέναμε να έλθει ο πρώτος τίτλος που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε "το Avatar των games" για να διαπιστώσουμε τί πραγματικά, κι όχι κατ' όνομα, μπορεί να φέρει στο gaming η εικόνα 3D.
Αυτός ο τίτλος, επιτέλους, ήλθε. Είναι το Uncharted 3 για το PlayStation3.
Ο λόγος για τον οποίο η περίπτωση του νέου τίτλου της Naughty Dog διαφέρει από αυτές των άλλων games με εικόνα 3D που είχαμε συναντήσει μέχρι σήμερα, είναι - ειρωνικά - ακριβώς ο ίδιος με τον... άλλο λόγο. Ποιόν; Αυτόν που και στο σινεμά περιορίζει το Avatar στη δική του κατηγορία και σχεδόν όλες τις άλλες "3D" ταινίες σε μία άλλη. Το τεχνικό αριστούργημα του James Cameron δεν προήλθε μέσα από μετατροπή μιας τυπικής, 2D ταινίας, σε 3D: σχεδιάστηκε για στερεοσκοπική εικόνα εξ αρχής και αυτό ήταν το στοιχείο που επηρέασε καθοριστικά το πώς "δουλεύει" το βάθος πεδίου, τα αντικείμενα, η κίνηση, η προοπτική στους χώρους και τις τοποθεσίες, το γενικότερο σύνολο στην οθόνη. Το Uncharted 3 προσφέρει τόσο καλή εικόνα 3D γιατί είναι, πολύ απλά, η πρώτη παραγωγή αυτού του μεγέθους στο PS3 για την οποία η στερεοσκοπική εικόνα δεν προστέθηκε "μετά" ή "στο τέλος". Κι αυτό κάνει, εν τέλει, όλη τη διαφορά.
Πώς κατάφερε η Naughtyt Dog να αποφύγει όλα τα "φάουλ" που έχουμε δει να γίνονται σε άλλα games με "προσθετικό" 3D; Με δύο κουβέντες: υπολόγισε τί θα σήμαινε η στερεοσκοπική εικόνα στο Uncharted 3 από την αρχή. Η... standard προσέγγιση που χρησιμοποιείται σε άλλα games είναι ο απλός διπλασιασμός των καρέ που απαρτίζουν την εικόνα 2D, κάτι που όμως έχει πάντοτε ως άμεση συνέπεια την καθόλου ομαλή κίνηση. Για να εξισορροπήσουν αυτό το άμεσο αρνητικό, οι δημιουργοί των games αυτών μειώνουν πάρα πολύ την ανάλυση και τη λεπτομέρεια των ήδη υπαρχόντων γραφικών, κάτι που γίνεται γρήγορα και... επώδυνα αντιληπτό. Το σημαντικότερο, όμως: τα πιο πολλά games μέχρι σήμερα απλώς δεν είχαν σχεδιαστεί ώστε να αξιοποιούν την τρίτη διάσταση σε κάτι.
